زندگی عزیز

مهمان امروز: آلیس مونرو

آلیس آن مونرو ۱۰ ژوئیه ۱۹۳۱ در کانادا به دنیا آمد‌. پدرش کشاورز و مادرش معلم مدرسه بود‌. او نویسندگی را از نوجوانی شروع کرد و اولین داستانش به نام «ابعاد یک سایه» در سال ۱۹۵۰ زمانی که هنوز دانشجوی دانشگاه وسترن اونتاریو بود منتشر شد‌. او تا پیش از انتخاب نویسندگی به‌عنوان یک حرفه مشاغلی چون پیشخدمتی و تصدی کتابخانه را تجربه کرده بود و حتی مدتی نیز در مزارع تنباکو مشغول به کار بود‌. با این حال او سال ۱۹۵۱ دانشگاه را ترک کرد تا ازدواج کند‌. او سال ۱۹۶۳ به ویکتوریا نقل مکان کرد و کتابفروشی «کتاب مونرو» را افتتاح کرد که هنوز مشغول به کار است‌. مونرو به ویژه در داستان‌های اولیه‌اش به مضامینی چون بلوغ و کنار آمدن با خانواده پرداخته‌ است‌. اما با گذر سن، توجه او به میانسالی و تنهایی بیشتر شده‌ است‌. زادگاه مونرو شهر کوچک وینگم در ایالت انتاریوی کاناداست و فضای داستان‌هایش هم غالبا شهرهای کوچک این ایالت است‌. داستان‌هایش معمولا روندی آرام دارند، ولی حادثه‌ای در زیر این سطح آرام جریان دارد که مونرو در طول داستان با ظرافت از آن رازگشایی می‌کند و در پایان خواننده را شگفت‌زده برجا می‌گذارد‌. مضامین خود را از زندگی روزمره مردم انتخاب می‌کند و نگاه ویژه‌ای به مسایل و جزییات زندگی زنان دارد‌. اگرچه به مشکلات و دغدغه‌های دختران جوان علاقه دارد، در کتاب‌های اخیرش به مسایل زنان میانسال و سالمند توجه بیشتری نشان داده ‌است‌. خاطره در داستان‌هایش نقش مهمی دارد‌. شخصیت‌هایش را عمیقا می‌شناسد و درباره زندگی آنها تأمل می‌کند و دیالوگ‌ها را با مهارت به کار می‌گیرد‌. صداقت در بیان، زبان شفاف و روان و دقت در جزییات از ویژگی‌های داستان‌های اوست‌. مارگارت آتوود، دیگر نویسنده نامدار کانادایی، آلیس مونرو را یکی از «مقدسات ادبیات جهان» نام داده‌ است، منتقدان و نویسندگان، سبک ساده و بی‌پیرایه و پیرنگ‌های چند لایه و شخصیت‌های ساده و دیالوگ‌های مناسبش را ستوده‌اند‌.

بعضی آدم‌ها انگار همیشه اشتباهی‌اند‌. چطور بگویم؟ منظورم این است که عده‌ای هستند که انگار همه چیز علیه آنهاست – سه بار ضربه می‌خورند – بیست بار ضربه می‌خورند و عاقبت به نتیجه دلخواه‌شان می‌رسند‌.
در سال‌های اول زندگی اشتباهاتی از آنها سر می‌زند مثل خیس کردن شلوارشان در کلاس دوم دبستان و بعد در شهر دیگری مثل یکی از شهرهای ما به زندگی‌شان ادامه می‌دهند، جایی که همه چیز فراموش می‌شود‌. آنها سعی می‌کنند طوری زندگی کنند که خودشان را آدم‌های صمیمی و خوشگذرانی نشان دهند و ادعا می‌کنند هیچ جای دنیا نمی‌توانستند شهری مثل این برای زندگی‌شان پیدا کنند‌.