سازمان میراث فرهنگی پیش از ارسال به مجلس در جریان لایحه بوده است

اردشیر اروجی مدیرکل اسبق میراث فرهنگی تهران و مدیرکل سابق دفتر آمار و برنامه‌ریزی سازمان میراث فرهنگی به «جهان صنعت» می‌گوید آگاهی نداشتن از ارسال این لایحه به مجلس امکان‌پذیر نیست. او می‌گوید نگاه‌ها به میراث فرهنگی نازل و ساختمانی است: «اساسنامه میراث فرهنگی ۹ ماده دارد، از این ۹ماده، شش ماده‌اش درخصوص تشکیلات ساختار سازمان است. در ماده ۳ بند سوم قرار است اصلاحیه بخورد. اولا اینکه استنباط از این قانون این است که آثار تاریخی خمیرمایه‌ای هستند که با انجام کارهای پژوهشی روی آنها اصول زندگی جامعه استخراج شود و برای آینده همین جامعه منطبق با اقلیم و فرهنگ ایران رهنمود دهد. متاسفم که با این وظایف فیزیکی برخورد می‌شود. قانون یک متولی گذاشته برای پژوهش بر این آثار، تا هویت و فرهنگ جامعه را ارتقا دهد. متاسفانه آنقدر نگاه‌ها به میراث فرهنگی نازل شده که ساختمانی به آن نگاه می‌کنند.»اروجی می‌گوید مکانیسم تنظیم و ارائه لایحه به مجلس به گونه‌ای است که به طور قطع این سازمان در جریان بوده و ادعای بی‌خبر بودن از آن صحت ندارد: «وقتی دولت می‌خواهد لایحه‌ای را ارائه دهد، غیرممکن است دستگاه مربوطه دعوت نشود. من سال‌ها در سازمان برنامه بودجه بوده‌ام، چنین چیزی شدنی نیست. این متن نشان می‌دهد کسی که در این سازمان است آن را تنظیم کرده. حتی اگر فرض کنیم کمیسیون کلانشهرها این لایحه را تنظیم کرده، چون موضوع مربوط به این سازمان است مسوولانش قطعا دعوت شده‌اند. مسوولان سازمان در چهار مرحله در جریان بوده‌اند؛ اول مرحله تهیه و پیشنهاد آن به دولت، دوم مرحله ارسال به کمیسیون مربوطه، سوم بررسی‌های انجام شده و چهارم ارسال برای تصویب نهایی که در هیات دولت مطرح شده و به مجلس ارائه شده است. مکانیسم تدوین لایحه در دولت به گونه‌ای است که امکان آگاهی نداشتن از این لایحه وجود نداشته. اگرچه آقای مونسان در جلسه هیات دولت حق رای نداشته اما به طور قطع حضور داشته و موافقت خود را اعلام کرده است.»
نگاه آقای مونسان به میراث فرهنگی، ساختمانی است
این کارشناس میراث فرهنگی از نگاه‌ها به میراث فرهنگی انتقاد می‌کند و می‌گوید: «متاسفانه استنباط از قوانین میراث فرهنگی بسیار ساختمانی است و من این را هم ناشی از نگاه آقای مونسان به میراث فرهنگی می‌دانم. با توجه به پیشینه ایشان که در زمینه ساختمان و ساخت‌و‌ساز فعال بوده‌اند، جوهره فرهنگی را نمی‌بیند و میراث فرهنگی را به شکل یک خانه می‌بیند که حالا شهرداری یا هرجای دیگر هم می‌تواند آن را بسازد در صورتی که نمی‌داند آثار تاریخی خمیرمایه پژوهش و فرهنگ هستند.»