سالخوردگان، نعمت فراموش‌شده

شیدا ملکی- هر ایستگاه که می‌گذرد تعداد مسافرها و ازدحام جمعیت بیشتر و بیشتر می‌شود. مسافرها در فشرده‌ترین حالت ممکن کنار یکدیگر ایستاده‌اند در این بین مادری که نوزادش را در آغوش گرفته و دو پیرزن که دوست به نظر می‌رسند بیش از مسافرهای دیگر توجه را به خود جلب می‌کنند. مسافرها خواسته و ناخواسته به پیرزن‌ها و مادر و نوزادش نگاه نمی‌کردند. چشم‌شان روی کتاب و گوشی موبایل بود و بعضی حتی چشم‌شان را بسته بودند و آرام خوابیده بودند.
یکی از زنان که در ازدحام به سختی تعادل خود را حفظ می‌کرد به خانم جوانی گفت: «میشه لطفا بلند شی تا اون خانم که بچه‌اش رو شیر می‌ده بشینه؟» دختر بی‌آنکه سرش را بلند کند، گفت: «نه. چرا من پاشم از جام؟ من دلم می‌خواد بشینم…» زن عکس‌العملی نشان نداد و فقط لب‌هایش را گزید.
مسافرها هیچ‌کدام واکنشی نشان ندادند و چند نفری که بهتر بود تا مقصد بنشینند، هنوز ایستاده بودند. عجیب است که با وجود همه تبلیغات داخل مترو و اتوبوس‌های شهری با تصویرسازی‌های متعدد و شعارهای اخلاقی پی‌در‌پی، هنوز اهمیت احترام به سالخوردگان و افراد کم‌توان در جان‌مان ننشسته است. در شرایطی که ایستادن زن‌ها و مردهای سالخورده با کوچک‌ترین ترمز قطار مترو یا اتوبوس شاید برایشان فاجعه بسازد آرام می‌نشینیم و چند دقیقه استراحت خود را ترجیح می‌دهیم به احترامی که بیش از این ارزشمند است.دردناک است که پدر یا مادرمان ایستاده باشد و ما با کمال آرامش روبه‌روی آنها بنشینیم و پا روی پا اندازیم و فراموش کنیم روزگاری هم ما به این سن و سال خواهیم رسید و گوشه دلمان ضعف می‌رود برای چند لحظه نشستن تا از درد زانو و کمر خلاصی یابیم.
ماجرا اما فقط کوتاهی‌های کودکانه شهروندان نیست. این کوتاهی‌ها شاید ریشه در بی‌توجهی مدیران شهری دارد که همه تلاش‌شان برای تکریم سالخوردگان همان چند تصویرسازی کوچک و بزرگ شهر است. حال آنکه این تصاویر نه پله‌های عابر پیاده را کوتاه‌تر می‌کند و نه راهی می‌شود برای گذر کردن از جوی‌هایی که پل ساختن برای آنها را به فراموشی سپرده‌اند.
گویا مدیران شهری هم باور ندارند که پایتخت کالبد زنده‌ای است که هر لحظه با رشد و بالندگی آن باید پیش رفت و زخم‌های آن را مرهم گذاشت تا کمتر به خود و دیگران آسیب رساند. زخم‌های تهران اگر درمان می‌شد هیچ پیرمرد و پیرزنی پایش در چاله‌های شهر نمی‌شکست و وقتی خستگی جانش را به لب رساند، جایی باشد تا دمی بنشیند و استراحت کند.
sheidamaleki.journalist@gmail.com