ساکنان روستاهای چابهار آب شرب را با احشام شریک هستند

نماینده استان سیستان‌و‌بلوچستان در شورای عالی استان‌ها در تشریح شرایط طاقت‌فرسای زندگی روستاییان این منطقه گفت: مردم در برخی روستاها ۱۰ روز یک‌بار هم حمام نمی‌روند. آنها فقط برای زنده ماندن آب پیدا می‌کنند. در بعضی مواقع آب در گودالی سر باز و بزرگ که از قدیم وجود داشته، جمع می‌شود و مردم و حیوانات به‌صورت مشترک از آن استفاده می‌کنند.
به گزارش ایلنا، در شرایطی که تمام کشور با بحران کم‌آبی و خشکسالی دست‌‌و‌پنجه نرم می‌کند، استان سیستان‌و‌بلوچستان به خصوص شهرستان چابهار شرایط بسیار بغرنجی دارد. یکی از نمایندگان استان سیستان‌و‌بلوچستان در شورای‌عالی استان‌ها با تشریح بحران‌ حاکم بر روستاهای شهرستان چابهار، نسبت به شدت یافتن پدیده حاشیه‌نشینی هشدار داد.
شه‌بخش گرگیج با بیان اینکه روستای «ساندک‌زهی» در ۴۵ کیلومتری مرز قرار داشته و ۱۲۰۰ نفر جمعیت دارد، به معضل جدی بی‌آبی در شهرستان چابهار خصوصا روستاها اشاره کرده و در خصوص شرایط روستاهای این شهرستان اعلام کرد: ۸۰ تا ۹۰ درصد مردم که در گذشته کشاورز بودند، اکنون به خاطر بی‌آبی و نبود بارش‌های فصلی بیکار شدند. سه تا چهار درصد مردم روستاها کارمند یا در شرکت خصوصی در شهر مشغول‌اند، پنج درصدی هم مغازه یا دکه دارند‌ اما اکثر مردم با پول یارانه زندگی می‌کنند. برخی نیز تحت پوشش کمیته امداد هستند اما ظرفیت کمیته امداد هم محدود است یعنی در کل منطقه دشتیاری که در عرف محلی منطقه‌ای است شامل بخش‌های پلان، دشتیاری و پیرسهراب با ۳۵۰ روستا، حدود ۳۵۰۰ نفر تحت پوشش نهادهای حمایتی از جمله کمیته امداد هستند.
نماینده استان سیستان‌و‌بلوچستان در شورای عالی استان‌ها با بیان اینکه در کل شهرستان چابهار از ۲۸۵ هزار نفر جمعیت، ۷۰ درصد روستانشین هستند، خاطرنشان کرد: منابع آب زیرزمینی به پایان رسیده و به علت کمبود بارندگی اکثر چاه‌ها خشک شده‌اند. به عنوان مثال در روستای ساندک‌زهی، هزینه حمل و خرید یک تانکر آب ۱۰۰ هزار تومان است که برای یک خانوار ۵ نفره حداکثر تا یک هفته کفاف می‌دهد.
او ادامه داد: در روستاهای دورافتاده قیمت یک تانکر آب به ۲۰۰ هزار تومان می‌رسد. هر تانکر ۱۰ هزار لیتر گنجایش داشته و باید آب خوردن و استحمام و احشام ساکنان روستا را تامین کند. با این‌حال ساکنان روستاهای دوردست به دلیل عدم تمکن مالی توانایی پرداخت این مبلغ را ندارند.
گرگیج با بیان اینکه ناوگان‌های آبرسانی آبفار فرسوده است، به شرایط بسیار بد آب آشامیدنی که به روستاها می‌رسد اشاره کرده و افزود: برخی از پیمانکاران بخش خصوصی به دلیل عدم پرداخت مطالبات‌شان توسط اداره آب و فاضلاب روستایی فسخ قرارداد کرده‌اند و همین موضوع مشکل را دوچندان کرده است. هم و غم مردم فقط آب آشامیدنی است و بعد از آب تازه به فکر غذا می‌افتند. دولت برای هر نفر روزانه ۱۵ لیتر سهمیه تعیین کرده اما همین مقدار هم به مردم نمی‌رسد. کیفیت آب تانکرها مناسب نیست و اکثرا شور هستند. فقط ۲ چاه آب شیرین در منطقه وجود دارد که کفاف تانکرها را نمی‌دهد.
گرگیج اضافه کرد: در واقع در این روستاها آب مصرفی میان انسان و حیوان مشترک است، این نوع مصرف در هیچ جای کشور دیده نمی‌شود. البته جمع شدن آب در گودال‌های مصنوعی هم مشروط به بارندگی است.
نماینده استان سیستان‌و‌بلوچستان در شورای عالی استان‌ها وضعیت آب شهرستان چابهار را نسبت به سایر شهرهای استان وخیم‌تر دانسته و گفت: درکل استان سیستان‌و‌بلوچستان، چابهار از همه شهرستان‌ها، با وجود نزدیک بودن به منابع آبی پایدار دریا وضعیت بدتری دارد. شاخص دسترسی به آب در کل شهرستان ۲۱ درصد بوده و ۷۹ درصد مردم آب آشامیدنی ندارند و از میان ۴۴۰ روستا برای حدود ۴۱۰ روستا آبرسانی با کمک ناوگان سیار صورت می‌پذیرد.
عضو هیات‌رییسه شورای عالی استان‌ها در رابطه با تخلیه روستاها به علت کم‌آبی و ایجاد پدیده حاشیه‌نشینی در اطراف شهرهای این شهرستان تصریح کرد: به دلیل علاقه‌ای که مردم به روستاهای خود دارند هنوز تخلیه کامل نداشته‌ایم، اما از هر روستا برای مثال حدود ۵۰ خانوار به حاشیه شهرها می‌روند و برای خودشان زمینی پیدا کرده و با بلوک یا سیمان، آلونک‌هایی برای خودشان درست می‌کنند. این افراد معمولا در محلات کمب، مراد‌آباد و عثمان‌آباد و در اطراف شهر چابهار ساکن می‌شوند.
گرگیج در انتها از انتقال آب «سد زیردان» به شهر چابهار انتقاده کرده و ادامه داد: بعد از تحمل این همه سختی، اهالی روستاهای شهرستان چابهار تنها امیدشان تکمیل خط انتقال آب «سد زیردان» به روستاهاست‌ اما فقط ۲۶۱ روستا از مجتمع سد زیردان مشروب می‌شوند و تعداد زیادی از روستاهای بخش دشتیاری از این شهرستان براساس پیش‌بینی‌ها باید از «سد پیشین» استفاده کنند. در صورتی که نه آبی در سد پیشین وجود دارد و نه خط انتقالی. جای سوال است که این مردم تا کی از داشتن حداقل‌ها باید محروم باشند؟!
گرگیج با بیان اینکه تجربه انتقال آب «سد پیشین» به شهر چابهار که فاقد نتیجه عملی بوده هنوز از اذهان مردم این شهرستان پاک نشده است، اظهار کرد: بار دیگر تراژدی جدیدی در حال شکل‌گیری است. زیرا این امر اسباب نارضایتی اجتماعی را در پی داشته و در واقع با اجرای این تصمیم؛ مهاجرت روستاییان به شهر افزوده خواهد شد. هم‌اکنون اساسی‌ترین مشکل شهر چابهار حاشیه‌نشینی است و انتقال آب «سد زیردان» شدت حاشیه‌نشینی را بیشتر کرده و موجب نابودی کالبد روستاها شده و آخرین امید هم از روستاییان گرفته می‌شود.
او در انتها با تاکید بر اینکه بهترین راهکار برای توسعه مناطق روستایی و تامین آب شرب شهر و روستاها در مواد ۳۵ و ۳۶ برنامه پنج ساله ششم توسعه کشور آمده است، پیشنهاد داد: به‌عنوان منتخب مردم در جامعه محلی از وزارت نیرو، وزارت کشور، دفتر توسعه مناطق محروم در نهاد ریاست‌جمهوری و نمایندگان مردم استان در مجلس شورای اسلامی به‌صورت ویژه تقاضا دارم طرح انتقال آب دریای عمان به استان سیستان‌و‌بلوچستان را به عنوان اولویت اول در دستور کار قرار دهند تا از انتقال آب روستاها به شهر جلوگیری شود، زیرا بقای روستا به آب بستگی دارد.