سایه عدم رای اعتماد بر سر مودی

به دلیل سکوت نخست‌وزیر هند در قبال مساله درگیری‌ها در ایالت مانیپور واقع در شمال شرق این کشور، وی احتمالا با رای عدم اعتماد روبه‌رو شود. به گزارش خبرگزاری آسوشیتدپرس، به مدت سه ماه است که نارندرا مودی نخست‌وزیر هند بابت بدترین خشونت قومی در این ایالت دورافتاده که حزب خودش در آن در راس قدرت قرار دارد، سکوت اختیار کرده است.
سکوت نخست‌وزیر هند به این مساله باعث شده تا طرح رای عدم اعتماد علیه وی در پارلمان و در جایی که دولتش اکثریت را در اختیار دارد، مطرح شود.
اپوزیسیون می‌داند که به سختی می‌تواند فرصتی برای پیروزی در رای عدم اعتماد داشته باشد، اما آنها این مساله را نیز مطرح می‌کنند که این طرح به این معناست که مودی باید در صحن پارلمان حاضر شود تا به سوالات پاسخ دهد و به بحران مانیپور رسیدگی کند.
در پی درگیری‌های قومی در مانیپور که اوایل مه سال جاری میلادی رخ داد، بیش از ۱۵۰ تن کشته و بیش از ۵۰ هزار تن دیگر نیز بی‌خانمان شده‌اند.
این درگیری با یک مناقشه آغاز شد که در آن «مسیحیان کوکی» به درخواست «هندوهای میته‌یی» برای وضعیت ویژه‌ای که به آنها اجازه می‌داد زمینی در تپه‌ای پرجمعیت از کوکی‌ها و سایر گروه‌های قبیله‌ای بخرند و سهمی از مشاغل ‌دولتی داشته باشند، اعتراض کردند. یک خبرنگار مستقل و مفسر سیاسی گفت: فکر می‌کنم همه بابت سکوت نخست‌وزیر به مشکل برخورده‌اند. تشدید تنش‌ها در مانیپور همچنین می‌تواند به افزایش انتقادها از حزب مودی نیز در این ایالت دامن بزند.
به گزارش ایسنا، برخی از ناظران می‌گویند، سکوت مودی می‌تواند پیش از انتخابات پارلمانی سال آتی میلادی از موقعیت سیاسی او نیز حمایت کند، به ویژه آنکه نخست‌وزیر هند نسبت به حزب بهاراتیا جاناتا از محبوبیت بیشتری برخوردار است.
خطر بروز خشونت و بی‌اعتمادی بین جوامع در ایالت مانیپور همچنان بالاست و دو جامعه قومیتی کوکی‌ها و میته‌ئی‌ها را نیروهای پلیس با منطقه حائل از هم جدا و محافظت می‌کند.
در پس وقوع این درگیری‌ها، اینترنت بیش از دو ماه است که قطع است و رفت و آمد مردم همچنان به شدت محدود شده. اراذل و اوباش ساختمان‌ها و خانه‌ها را به آتش می‌کشند، غیرنظامیان را به قتل می‌رسانند و ده‌ها هزار نفر از خانه‌های خود آواره شده‌اند.
همچنین گزارش‌هایی از یورش به انبارهای تسلیحاتی پلیس و غارت ۳۰۰۰ سلاح منتشر شده است.
از طرفی این نگرانی فزاینده وجود دارد که این ناآرامی و آشوب در مانیپور به سایر مناطق شمال شرق هند نیز گسترش یابد؛ منطقه‌ای که ید طولایی در خشونت قومی دارد و دولت‌های پیشین هند نیز مدت‌ها در پی آن بودند تا این مشکلات را حل و فصل کنند. این ایالت همچنین با میانمار هم‌مرز است.