سد معبری‌ها مجهز به پنجه بوکس و گاز اشک‌آور

کارگری که بر اثر ضرب و شتم توسط ماموران گشت سد معبر منسوب به ناحیه ۴ منطقه ۴ شهرداری تهران به مدت یک هفته در بیمارستان بستری شده بود، سرانجام روز پنجشنبه ۲۳ مردادماه در بیمارستان نورافشار تهران جان باخت. خانواده «علی چراغی»، کارگر ۴۱ ساله‌‌ای که صاحب چهار فرزند است درباره اتفاقات منجر به فوت او گفته‌اند که او روز ۱۶ مرداد‌ماه به همراه پسر ۱۴ ساله‌ به خیابان تهران‌پارس رفته بود که در ساعت ۱۰ صبح حوالی اتوبان باقری نبش خیابان ۱۹۶ غربی با ماموران شهردا‌ری درگیر می‌شود.
به گزارش ایلنا، ابوالفضل چراغی، پسر ۱۴ ساله علی چراغی درباره روز حادثه می‌گوید: من و پدرم سوار بر وانت کنار خیابان در حال حرکت بودیم که ناگهان یک وانت سدمعبر ناحیه ۴ منطقه ۴ مقابل ماشین ما پیچید و راه را بست. چهار ماموری که از اتومبیل پیاده شدند از پدرم خواستند که پیاده شود. من به درخواست پدرم در وانت ماندم و از داخل مکالمه آنها را می‌شنیدم. یک مامور به پدرم گفت که وانت توقیف است. پدرم اصرار داشت که شما حق توقیف ماشین را ندارید و باید با پلیس ۱۱۰ تماس بگیریم. پدرم شروع به تماس با پلیس کرد که در این هنگام چند مامور همزمان با پدرم درگیر شدند و یکی از آنان از پشت دست‌های پدرم را گرفت و سایرین مشغول ضرب و شتم او شدند. هنگامی که من مشغول پیاده شدن از ماشین بودم دیدم که یکی از ماموران با «پنجه‌بوکس» به سمت چپ سر پدرم ضربه‌ای وارد کرد و پدرم به زمین افتاد. من قصد نزدیک شدن به پدرم را که بی‌هوش روی زمین افتاده بود، داشتم اما ماموران به گمان اینکه پدرم تمارض می‌کند ضربه‌ای به من زدند و اجازه نزدیک شدن به پدرم را ندادند اما بعد از دخالت کسبه محل، هر چهار مامور سوار بر وانت از صحنه گریختند.
یک مامور گشت سد معبر شهرداری که نخواست نامش فاش شود ضمن تشریح شرایط شغلی و استخدام این کارگران گفت که بیشتر همکارانش حین انجام وظیفه به باتوم، پنجه‌بوکس و گازاشک‌آور مجهزند. هویت شغلی قاتلان «علی چراغی»، کارگری که پنجشنبه هفته گذشته (۲۳ مرداد) بر اثر ضرب و شتم توسط ماموران منتسب به ناحیه ۴ منطقه ۴ شهرداری تهران جان باخت در ابهام قرار دارد. برادر و فرزند آقای چراغی ماموران گشت سد معبر را مسوول قتل می‌دانند اما همسر او به نقش ماموران بازیافت در این قتل اشاره کرده است.
یک مامور گشت سد معبر در تشریح شیوه برخورد همکارانش با مغازه‌دارانی که به قول خودش سد معبر می‌کنند، گفت: ما از آنها عکس تهیه می‌کنیم و به آنان اخطار پلمب می‌دهیم. همواره در مرحله اول به کسانی که سد معبر‌ می‌کنند تذکر می‌دهیم. شرکت به ما تاکید کرده است به هیچ عنوان درگیر نشویم، ما به فرد خاطی توضیح می‌دهیم. مثلا می‌گوییم از یک متر و نیم پیاده‌رو، یک متر را اشغال کردی و مردم در رفت‌وآمد به مشکل برمی‌خورند.وی افزود: اما شیوه برخورد ماموران گشت سد معبر با رانندگان وانت بارهای میوه یا سبزی‌فروشی و کارگران دستفروش متفاوت است. یکسری از دستفروش‌ها حرف ما را گوش می‌کنند اما آنهایی که گوش نمی‌کنند را به ساماندهی منطقه تحویل می‌دهیم. از سد معبرشان عکس می‌گیریم و در اختیار «ساماندهی منطقه» قرار می‌دهیم تا ساماندهی با آنان برخورد کند. وانتی‌ها اینجور نیستند، پیمانکاری که برایش کار می‌کنم خیلی مقرراتی است. به هر نحوی با وانتی‌ها درگیر شویم ما را اخراج می‌کند.
وی در ادامه بیان کرد: بیشتر وانتی‌هایی که کاسبی می‌کنند، بومی‌های‌‌ همان منطقه هستند. مثلا وانتی ۱۰ یا ۱۵ سال در منطقه‌ای کاسبی می‌کرده است، به اینان کاری نداریم اما یکسری از وانتی‌ها به اصطلاح اراذل منطقه هستند. طرف سه یا چهار وانت دارد و راننده‌ها برایش کار می‌کنند. از میدان میوه می‌آورند و می‌فروشند. اکثرا هم با ماموران سد معبر‌ها درگیر می‌شوند و حتی کارشان به چاقوکشی می‌رسد.
وی در ادامه در تشریح شرایط استخدام در شغل مامور سد معبر گفت: بیشتر پیمانکاران- مثلا پیمانکار ناحیه‌ای که این اتفاق در آن رخ داده- درشت هیکل‌ها را برای درگیری و تخریب استخدام می‌کند، یعنی هنگام استخدام اصل را بر انتخاب آدم‌های درشت هیکل، قوی بنیه و رزمی کار می‌گذارند. البته پیمانکار ما خلافکار‌ها را قبول نمی‌کند و داشتن کارت پایان خدمت را شرط ضروری استخدام اعلام کرده است.
این مامور گشت سد معبر گفت: به هیچ عنوان حق توقیف یا مصادره اموال نداریم البته در سایر مناطق اینگونه نیست. به آنها می‌گویند سد معبر‌ها را بزنید و اموالشان را بگیرید. زمانی که در منطقه دیگری کار می‌کردم، شرایط به‌گونه‌ای بود که ۱۰ روز هم نتوانستم آنجا دوام بیاورم. چگونه می‌توانستم روز‌ها مردم را بزنم و مالشان را بگیرم و شب در چشم زن و بچه‌ام نگاه کنم.
وی ادامه داد: بسیاری از ماموران سد معبر مثلا در فلان منطقه کمربند بسته، باتوم آویزان کرده و گاز اشک‌آور هم همراهشان دارند بدون آنکه مجوز داشته باشند. در یکسری مناطق سد معبرکننده خودش بزن‌بهادر است و دوستانش هم همانجا مشغول به کارند و شاید برخی ماموران استدلال کنند ما به این وسایل نیاز داریم اما به نظر من ما حق درگیری نداریم و حتی اگر کتک بخوریم باید از طریق قانونی عمل کنیم و از آنان شکایت کنیم.
وی در ادامه به عنوان مثال به درگیری محله «مرتضی‌گرد» در سال ۸۷ در منطقه ۱۹ اشاره کرد و گفت: آن سال میان بسازبفروش‌هایی که در زمین‌های ارتش خانه می‌ساختند و ماموران سد معبر، اجراییات و نیروی انتظامی درگیری شد. مردم سر ما ریختند و حتی تعدادی از ماموران اجراییات را گروگان گرفتند.وی افزود: ساعت کاری ما از ۹ صبح تا ۹ شب است. دو ساعت هم وقت ناهاری داریم. با محاسبه اضافه کار، کار در روزهای تعطیل و… کمی بیشتر از یک میلیون حقوق می‌گیریم.وی گفت: رشوه گرفتن میان ماموران سد معبر مناطق رایج است اما شیوع آن به سلامت بازرس منطقه هم بستگی دارد. مثلا من چرا رشوه نمی‌گیرم؟ پسر پیغمبر که نیستم اما چون حقوق و شرایط شغلی مناسبی دارم، می‌ترسم کارم را از دست بدهم. وقتی شرایط شغلی ایده‌آل باشد چرا باید رشوه بگیرم؟ البته کمتر پیمانکاری است که حقوق ماموران را به موقع پرداخت کند. حتی برخی پیمانکاران به‌صورت علنی ماموران را به رشوه گرفتن ترغیب می‌کنند.وی تصریح کرد: اکثر ماموران سد معبر زیر نظر پیمانکار‌ها هستند جز چند منطقه که زیر نظر اداره خدمات شهری کار می‌کنند. وضعیت شغلی آنان از ما بهتر است، می‌توانند در کارهایی جز سد معبر هم کار کنند یا به نگهبانی یا آبدارخانه منتقل شوند. من اکنون راضی‌ام که آبدارچی شوم آن هم به‌خاطر حرف‌های زشتی که مردم علیه ما می‌زنند.این مامور گشت سد معبر در پایان اظهار کرد: زمانی که سدمعبری شدم، پدرم آنقدر از دستم ناراحت شد که یک هفته مرا به خانه راه نداد.