سود دارو به صنعت بازنمی‌گردد

دکتر حسین رستگار* – امروزه دارو و فرآورده‌های دارویی به‌عنوان یکی از محصولات استراتژیک چنان نقش مهمی در سیاستگذاری‌های جهانی دارد که حتی در کنار نفت و اسلحه قرار می‌گیرد و کشورهایی که از این نظر مستقل هستند و روی پای خود ایستاده‌اند، می‌توانند در جنگ‌ اقتصادی موفق شوند.
میزان واردات دارویی ایران نزدیک به یک‌ونیم میلیارد دلار و هزینه تولید داروی داخلی زیر یک میلیون دلار است که شاید عدد بزرگی به نظر نیاید ولی اگر این صنعت را جدی نگیریم با توجه به شرایط سیاسی و تحریمی، در آینده زیر فشار قرار خواهیم گرفت.
اما طی همین مدت برای تامین همان سه درصد داروی وارداتی مشکلات زیادی داریم،‌ از سخت بودن تجارت با شرکت‌های خارجی تا مشکلات جابه‌جایی پول، حمل و انتقال محصولات به کشور و… که به راحتی صورت نمی‌گیرد.»
بیشتر مواد غذایی را می‌توان با چیز دیگری جایگزین کرد، اما اگر داروهای مورد نیاز موجود نباشند، هیچ جایگزینی ندارند، این‌که در طول یک سال اخیر تحریم‌ها آسیب جدی برای بخش سلامت کشور نداشت، تولید بیش از ۹۷‌ درصد نیاز دارویی کشور در داخل بود.
صنعت ما نه تنها در فرآورده‌های دارویی، حتی در فرآورده‌هایی با فناوری جدید پیشرفت داشته‌ است و با توجه به این پتانسیل‌ها نه تنها توان تامین نیاز داخلی را دارد بلکه می‌تواند در صادرات هم موفق باشد.
متاسفانه میزان صادرات ما به اندازه توانمندی و پتانسیل صنعت نیست و بخش زیادی از دارویی که خارج می‌شود به شکل قاچاق است و سود آن به صنعت برنمی‌گردد. امیدواریم پس از ایران‌فارمای پنجم بتوانیم شرکت‌ها را بیشتر به سمت صادرات بیشتر سوق دهیم. تجهیز صنعت به دستگاه‌های پیشرفته، استفاده از دستگاه‌های جدید و نو شدن ماشین‌آلات کیفیت داروی تولیدی را بالا می‌برد و سوق دادن آن به سمت استفاده از فناوری‌های نوین روی صادرات نیز اثر مثبت خواهد داشت.
*مشاور رییس سازمان غذا و دارو