سینمای ایران همیشه در کماست

کارگردان فیلم سینمایی «مفت‌بر» گفت: بعد از انقلاب همیشه گفتند سینمای ایران در کماست و این حال بد را در هر دوره‌ای به یک‌سری فیلم در یک ژانر خاص نسبت داده‌اند. مفت‌بر دومین تجربه عادل‌تبریزی در مقام کارگردان است، این فیلم که حال و هوایی شبیه به نخستین اثر او یعنی «گیج‌گاه» دارد تاکنون و پس از گذشت یک ماه از اکران، ۲۱میلیارد تومان در گیشه فروش داشته است، هرچند این فروش با حدود ۴۰۰‌هزار تماشاگر رقم خورده اما در چند هفته اخیر این کمدی را به جایگاه سومین فیلم پرفروش هفته رسانده است، به بهانه اکران این فیلم با عادل‌تبریزی کارگردان این اثر به گفت‌وگو نشستیم.
عادل‌تبریزی گفت: «طرح فیلم مفت‌بر برای آقای فرحبخش بود و وقتی من اضافه شدم، نقطه نظرات خودم را درباره فیلمنامه گفتم و ایده را همراه با فیلمنامه‌نویسان پرورش دادیم، ورود من به این فیلم باعث شد حال و هوای جهان خودم به فیلم وارد شود.
در زمان نگارش فیلمنامه، فضاها و دیالوگ‌هایی را به پیشنهاد خودم به فیلم اضافه کردیم و سعی کردم پارودی سینمایی (تقلید طنزگونه از یک کار هنری دیگر) شکل بگیرد؛ مثلا در دیالوگ ابتدایی عبارت «دریا طوفانی است یا آفتابی»؟ دیالوگی در فیلم گروگان به تهیه‌کنندگی خود آقای فرحبخش بود، سعی کردم اینها را اضافه کنم و ارجاعات سینمایی به قصه بدهم. او افزود: بعضی واژه‌ها در معادلات سینمای ایران بی‌معناست؛ مثلا واژه سینمای معناگرا، واژه بی‌معنایی است. سینمای معناگرا یعنی چه؟ اینها واژه‌های غلطی است. فیلمفارسی یعنی چه؟ ما ایرانی هستیم و زبان‌مان فارسی است. سینمای بدنه اصطلاح دیگری است که اصلا به کلیت و حیثیت سینمای ایران نمی‌آید. باید یاد بگیریم به جهان‌های متفاوت هر فیلم سفر کنیم و برای آن آماده باشیم. اگر یک فیلم خیلی بد اجتماعی هم بسازید، عده‌ای پیدا می‌شوند که آن فیلم را دغدغه‌مند می‌دانند، هیچ‌کس آن فیلم را از ریشه نمی‌زند. خود فیلمساز اما می‌تواند ژستی بگیرد و برای او کف و دست هم می‌زنند و او را دغدغه‌مند می‌دانند. برعکس آن، سینمای کمدی بسیار پرریسک است. ما چقدر می‌توانیم ذهنیت‌های قبلی خود را کنار بگذاریم و وارد جهانی شویم که حامد بهداد را متفاوت با هر اثر دیگری از او ببینیم؟ کارگردان «مفت‌بر» درباره حامد بهداد نیز گفته: «حامد بهداد در دورانی فیلم‌های خوب زیادی کار کرده، در این بین ‌می‌آید و مفت‌بر بازی می‌کند. آیا برای پول این کار را می‌کند؟ مسلما نه. این جذاب است که یک بازیگر قالب‌شکنی می‌کند و نقش یک کاراکتر را تا این اندازه کاریزماتیک ایفا می‌کند. پذیرش ریسک بازیگری برای آقای بهداد قابل تقدیر است. این ریسک‌ها را کدام بازیگر انجام می‌دهد؟ هرچند این ریسک‌ها را تاریخ سینما زیاد داشته اما هر بار به آن نقد می‌شود. فرامرز قریبیان یک زمانی در فیلم قهرمان بازی می‌کرد و همان زمان در فیلم دو نفر و نصفی در کنار علیرضا خمسه ایفای نقش می‌کند. چقدر به او تاختند! یا در آن دوران به آقای پرستویی نقد کردند که چرا از آژانس شیشه‌ای به شوخی رسیده؟ اینها دغدغه‌مندی نیست، بدخواهی و نگاه منفی است که ریشه تخصصی ندارد. رابرت دنیرو یک فیلم بازی کرده که در کل فیلم با نوه خود بر سر اتاق خواب دعوا دارد، یک فیلم درجه سه آمریکایی! در این فیلم رابرت دنیرو همان رابرت دنیرو همیشگی است اما مخاطب او را می‌پذیرد. اگر علی نصیریان بود او را پس می‌زدند و به او نقد می‌کردند که چرا در چنین فیلمی ایفای نقش کرده است. اگر حامد بهداد بخواهد پول دربیاورد، خیلی جاهای بهتری از سینما وجود دارد. من و آقای بهداد همکاری‌های موفقی با هم داشتیم، حامد بهداد نسبت به کار کردن با آقای فرحبخش تحلیل داشت، جایگاه تاثیرگذار ایشان برایش مهم بود و می‌دانست چه تاثیر مهمی در سینما دارد. او به زبانی که من می‌خواستم ایجاد کنم، اعتقاد داشت. در فیلم، آگاهانه ادای دینی به آقا فردین داشتیم و این لحظاتی را ایجاد کرد که بهداد در آنها سهیم شد، چند بار با حال خوب به سینما آمد و فیلم را با مردم دید. این کارگردان خاطرنشان کرد: معیارهای زیادی وجود دارد، یکی از آنها تهیه‌کننده اثر است، اگر تهیه‌کننده فسیل آقای عامریان نبود و این فیلم برای تهیه‌کننده دیگری بود، شاید فسیل این اندازه نمی‌فروخت. این جنگ همیشه وجود داشته، بعد از انقلاب همیشه گفتند حال سینمای ایران خوب نیست، سینمای ایران در کماست و این حال بد را در هر دوره‌ای به یک‌سری فیلم در یک گونه خاص نسبت داده‌اند؛ از ژانر اکشن و قهرمان‌محور گرفته تا دوره‌ای که فیلم‌های دولتی و ارگانی و ملودرام و عاشقانه پرمخاطب بوده، عده‌ای همیشه سینمای ایران را در کما می‌دانند. در گذشته نیز همیشه عده‌ای منتقد فیلم‌هایی چون جیب‌برها به بهشت نمی‌روند یا اجاره‌نشین‌ها بودند، چه حمله‌هایی به فیلم دندان مار و مادر شده! چه حمله‌هایی به مومیایی۳ شده که چرا پرویز پرستویی این فیلم را بازی کرده است. همان عده می‌نویسند ژانر در سینما نداریم و قهرمان هم نداریم، ما ژانر و قهرمان داشتیم اما می‌گفتید بد هستند. رضایتی که مردم در سینما از مفت‌بر دارند، از گیج‌گاه نداشتند.