سینما به شهر‌بازی تبدیل شده است!

شهرام مسلخی با اشاره به اینکه شرایط سینما برای دیده شدن آثار دغدغه‌مند و اجتماعی مساعد نیست، تاکید کرد: امروز نگاهی تفریحی به سینما وجود دارد و سینما به شهربازی تبدیل شده است. فیلم سینمایی «پدران» به کارگردانی سالم صلواتی و تهیه‌کنندگی شهرام مسلخی به تازگی در سینماهای کشور در حال اکران است. این فیلم در بخش نگاه نو سی‌وهشتمین جشنواره فیلم فجر حضور داشت و علیرضا ثانی‌فر، هدایت ‌هاشمی و گلاره عباسی در این اثر ایفای نقش کرده‌اند.
به بهانه اکران «پدران» با شهرام مسلخی، تهیه‌کننده این اثر سینمایی درباره این فیلم گفته: «من همیشه سودای کارگردانی و فیلمسازی داشتم و در کنار کارگردانی این هدف را هم دنبال کردم که علاوه بر آثار خودم، تهیه آثار دوستانم را هم انجام دهم تا دوستانم بدون دغدغه پیدا کردن تهیه‌کننده فیلم بسازند. سالم صلواتی از دوستان دیرینه من است و قبل از تولید این فیلم در جریان هستم که چند سالی با بنیاد سینمایی فارابی قراردادی بسته بود که حمایتی از ساخت «پدران» شود و او در تلاش بود تا تهیه‌کننده‌ای برای این اثر پیدا کند که چند تهیه‌کننده برای همکاری صحبت کرده بودند، اما به دلیل بودجه اندکی که فارابی به «پدران» اختصاص داده بود از همکاری منصرف شده بودند.
من فیلمنامه «پدران» را که آقای محمدرضا گوهری نوشته بود خیلی دوست داشتم و به نظرم فیلمنامه بسیار قابل دفاعی است و به پیشنهاد آقای صلواتی و با وجود بودجه ضعیفی که فیلم داشت تهیه این اثر را پذیرفتم.»او گفته: «فیلمنامه «پدران» به قلم محمدرضا گوهری از همان ابتدا به شکلی نوشته شده بود که اجتماعش خارج از پایتخت بود. ما سعی کردیم برای انتخاب شهر به سراغ شهری برویم که فارسی صحبت کنند و نهایتا لهجه داشته باشند، چراکه اگر قرار بود در مناطق کردنشین یا ترک‌نشین این فیلم را بسازیم مجبور به زیرنویس بودیم و این قطعا در اکران عمومی بر موفقیت اثر تاثیرگذار بود. در نهایت این شهرستان را انتخاب کردیم و یکی از دلایل فاصله گرفتن از شهرهای بزرگ مثل تهران این بود که در شهری اینچنین نمی‌شود قصه معلمی را روایت کرد که اهالی آن شهر او را می‌شناسند و فردی آبرومند است و اتفاقی زندگی‌اش را تغییر داده است، اما در یک شهر کوچک این وضعیت وجود دارد و تعریف چنین شرایطی اشتباه نیست. موضوع قصاص در زیرمتن اثر قرار دارد و کلیت فیلم به عدم شناخت خانواده‌ها از نسل امروز و فرزندانشان مربوط است. به نظر من این نگاه بسیار بدیع و جدید است؛ ما در این فیلم شاهد زندگی معلمی هستیم که در آن شهر دانش‌آموزان بسیاری را تربیت کرده و با نوجوانان و جوانان آنجا در ارتباط است، اما خانواده خودش را نمی‌شناسد و از شناخت اعضای خانواده‌اش عاجز است. وقتی فیلمنامه این اثر را خواندم اصلا موضوع قصاص مورد توجه من نبود و برای من عدم شناخت خانواده‌ها از نسل جوان موضوع اصلی بود.»
او درباره رضایت از اکران فیلم نیز گفت: «اگر از شرایط سینما و مافیای اکران و سینمادارها بگذریم امروز سینمای ایران اصلا در وضعیت مساعدی نیست و ما شاهد شرایطی هستیم که سینمای اجتماعی در حال نابودی است و کم‌کم شاهد هستیم که سینما به محلی مثل شهربازی تبدیل می‌شود و افراد وقتی می‌خواهند صرفا تفریح کنند یا بخندند به سینما می‌روند. متاسفانه سینمای اجتماعی امروز برای مسوولان ما اهمیتی ندارد و آنها هم هیچ تلاشی برای بهبودی وضعیت نمی‌کنند. با این حال من نمی‌خواهم همه چیز را به گردن مافیای سینمادار و پخش‌کننده بیندازم. سلیقه مخاطب هم در حال تغییر است.
متاسفانه چند روز است که از اکران «پدران» می‌گذرد و حتی یک نامه به سازمان سینمایی فرستاده‌ایم که ما را به تلویزیون معرفی کند تا بتوانیم تعداد اندکی تیزر از تلویزیون داشته باشیم، اما متاسفانه موفق نبودیم و من احساس می‌کنم هم خود تلویزیون و هم سازمان سینمایی سیاستگذاری‌شان به سمت مهربانی رفته و به ما جواب رد نمی‌دهند، اما کاری می‌کنند که خودمان منصرف شویم.مطمئنا تا زمانی که تبلیغات نباشد مخاطب در جریان اکران اثر قرار نمی‌گیرد و ما مجبوریم در ماهواره‌ها تبلیغات داشته باشیم که متاسفانه بودجه‌ این کار را نداریم و هنوز امیدوار هستیم که تیزر فیلم‌مان از تلویزیون پخش شود، اما ممکن است دوستان زمانی به خواسته ما رسیدگی کنند که اکران فیلم به پایان رسیده باشد.»