سینه به تنور چسبانده‌های روسی

یکم- آیا این تحلیل برخی از علاقه‌مندان به اقتصاد و سیاست در ایران که باور دارند این روزها سپهر سیاست در کشور با روزگار قاجار از نظر طرفداری گروه‌ها و شخصیت‌های گوناگون سیاسی شباهت دارد، درست است؟ به نظر می‌رسد نباید پاسخ منفی داد و این مساله خوب یا بد در سپهر سیاست ایران وجود دارد. تنها تفاوت آن با روسوفیل و انگلوفیل دوران قاجار تغییر عنوان است: غرب‌گرایان و هواداران سرسخت نگاه به شرق.
دوم- می‌شود در این‌باره به طور مصداقی و روشن توضیح داد؟ بله. در روزهای تازه‌سپری‌شده و پس از آنکه لاوروف روس دست در دست رهبران امارات داد و مالکیت ایران بر جزیره‌های سه‌گانه را مخدوش کرد آقای ولایتی تصریح کرد روس‌ها سادگی کرده‌اند و بسیاری از شرق‌گرایان باور دارند نباید با یک اشتباه روسیه و چین را نادیده گرفت. در برابر اما صالحی وزیر امور خارجه اسبق ایران و یکی از افراد مورد اعتماد نظام سیاسی کشور به طور صریح از گفت‌وگو با آمریکا به طور مستقیم دفاع می‌کند و فردی مثل محمدجواد لاریجانی می‌گوید آمریکا توانسته است روسیه و چین را در مقوله عربستان فریب دهد.
سوم- حالا چه باید کرد؟ آیا می‌توان درباره اینکه شرق‌گرایی یا غرب‌گرایی تفاوت دارند داوری کرد؟ حالا شرق‌گرایان چه تحلیلی دارند؟ برای درک تفاوت می‌توان به رفتار چین درباره سرمایه‌گذاری در ایران و سرمایه‌گذاری در عربستان و دیگر کشورهای منطقه و مقایسه آن با سرمایه‌گذاری در ایران نگاه کرد. از سوی دیگر می‌توان دوستی با کره‌جنوبی و کره‌شمالی را مقایسه کرد. سینه به تنور چسبانده‌های روسی این تفاوت را انکار می‌کنند و روسیه ورشکسته اقتصادی را بر غرب ثروتمند ترجیح می‌دهند.