شاهباز موسیقی ایران

«جهان صنعت»- اول شهریورماه زادروز نوازنده چیره‌دست تار و آهنگسازی یگانه به نام استاد حسین علیزاده است؛ موسیقیدان و نوازنده‌ای که به شهادت تاریخ یکی از بزرگ‌ترین اساتید موسیقی این مرز و بوم است. هرگاه خواستید یک تجربه ناب از اثرگذاری موسیقی سنتی ایران و تلفیق درست با شعر را تجربه کنید به آلبوم شورانگیز او گوش بسپارید. فقط یک آلبوم از آثار او برای ماندگار ماندن نامش در تاریخ موسیقی ایران کفایت می‌کند.
حسین علیزاده در کمک به ساخت‌وسازهای تازه تجربه‌های موفقی داشت که از آن میان می‌توان به ابداع سازهای سلانه و شورانگیز اشاره کرد که هم‌اینک نیز در کنسرت‌هایش از آن بهره می‌گیرد. حسین علیزاده یک میراث فرهنگی و هنری زنده است که در هر موقعیت و هر زمان و مکانی همواره موسیقی ایران را به پله‌ای بالاتر سوق داده است.
شهرام صارمی نوازنده کمانچه به مناسبت فرا رسیدن هفتاد و یکمین زادروز تولد حسین علیزاده آهنگساز، نوازنده تار و سه‌تار مطلبی را در وصف این هنرمند به نگارش درآورده است. در این نوشته آمده است: ترنم مضراب عشق در لحظه‌لحظه عمرش به گوش می‌رسد/شادی مجلسیان در قدم و مقدم توست…
شهریور چه خوش‌یمن آغاز می‌شود، آغازی که در سال‌های بعد مشخص شد که از حضورش، تاریخ، فرهنگ، هنر و موسیقی این مرز پرگهر، رنگ و بویی تازه یافت و مزین به نام «حسین علیزاده» شد.
آنچنان که این نام دیگر نام شخص نیست، نام خاصی است که هرجا شنیده و دیده شود، در بطن خود غرور و سربلندی موسیقی ارزشمندمان را در پی دارد.
برای رسیدن به این نام و نشان بهای گزافی پرداخت شده که از همت و سخت‌کوشی ایشان طی بیش از پنج دهه، تا دست‌و‌پنجه نرم کردن با بی‌مهری‌ها و ناملایماتی که در چند دهه اخیر گریبانگیر موسیقی ایران بوده، هر دم عزمش را جزم‌تر و اعتقادش را راسخ‌تر کرده است، گرفته، تا اوج عشقی که همیشه همراه او بوده و مشکلات فراوانی را از سر راه برداشته است.
به اعتقاد من، او آنگونه که باید و شاید به آرمان‌هایش دست نیافته که انجام این مهم شرایط مساعد و پایدار اجتماعی، سیاسی و فرهنگی را طلب می‌کند. اما شناخت صحیح او از شرایط نامناسب فضای موسیقی ایران و مثبت‌اندیشی خاص او برای راهگشایی و پیشبرد فعالیت‌های موسیقی، باعث شده است که در تمام سال‌های فعالیتش به موسیقیدانی پرکار که به موفقیت‌هایی ارزشمند، چشمگیر و استثنایی دست یافته، تبدیل شود.علیزاده از جریان‌سازترین و تاثیرگذارترین موسیقیدانان عصر خود است و این مهم جز با شناخت و درک عمیق و ریشه‌ای از دانش و سنت‌های موسیقی ایران و نگاهی پویا، نوین، خلاقانه و روشنفکرانه به خصوصیات این موسیقی در اجرا و تولید آثار امکان‌پذیر نبوده است. جریان‌سازی این موسیقیدان در حوزه آموزش تا آنجا پیش رفته که آثار و قطعات وی بخش جدایی‌ناپذیر برنامه آموزشی موسیقی ایران در سازهای تار و سه تار شده است.
در آستانه خجسته زادروز ایشان لازم است اشاره‌ای داشته باشم به بی‌توجهی مراکز آموزشی آکادمیک و آزاد موسیقی به آموزش صحیح موسیقی ایرانی. نگاه مبتنی بر گذراندن واحدهای درسی، اخذ نمره قبولی و… بدون توجه به پرورش خلاقیت و ساخت و ساز ذهنی و خلاقانه موسیقی توسط فراگیرندگان، باعث شده که جامعه موسیقی ایران تهی از آزاداندیشی، شهامت و شجاعت در ارائه آثار تجربی و نگاه خلاقانه در ارائه اثر شود و فراگیری و اجرای موسیقی محدود به حفظیاتی شود که هم در آموزش و هم در اجرا مورد استفاده است. به عبارت ساده‌تر مراکز آکادمیک موسیقی در تربیت هنرمندان تاثیرگذار، جریان‌ساز و خلاق ناتوان هستند و لازم است که این موضوع با درایت، بررسی‌های همه‌جانبه و برنامه‌ریزی خاص برای موسیقی ایرانی، مورد توجه قرار گیرد.حسین علیزاده در کنار همه فعالیت‌های اجرایی، کنسرت‌ها، آلبوم‌ها، تولید آثار آموزشی، ساخت موسیقی فیلم و… به عنوان یک حامی تمام‌عیار جریان‌های هنری و آزاد موسیقی و رویدادهای فرهنگی و همچنین در همه این سال‌ها به عنوان موسیقیدانی مبارز و منتقد، حضوری پرثمر داشته است. هفتاد و یکمین زادروزش را گرامی داشته و با آرزوی سلامتی و طول عمر برای ایشان، قدردان حضور اندیشمندانه، ارزشمند و پرثمرش در عرصه موسیقی ایران هستیم.»