صادرات ایران به آفریقا ۱۴ درصد کاهش یافت

مدیر کل دفتر عربی- آفریقایی سازمان توسعه تجارت اظهار داشت: صادرات محصولات ایرانی به قاره آفریقا در سال ۱۳۹۹ حدود دو میلیون و ۳۸۹ هزار تن معادل ۵۷۸ میلیون دلار بوده است. این آمار در مقایسه با سال ۱۳۹۸ از نظر ارزشی ۱۴ درصد و از نظر وزنی هشت درصد کاهش را نشان می‌دهد.
فرزاد پیلتن در مورد وضعیت صادرات به آفریقا اظهار کرد: بر اساس آمارهای منتشرشده توسط گمرک جمهوری اسلامی ایران صادرات محصولات ایرانی به قاره آفریقا در سال ۱۳۹۹ حدود دو میلیون و ۳۸۹ هزار تن معادل ۵۷۸ میلیون دلار بوده است. وی افزود: در سال ۱۳۹۹ کشورهای غنا با ۱۷۸ میلیون دلار، الجزایر با ۱۲۳ میلیون دلار، کنیا با ۵۰ میلیون دلار، آفریقای‌جنوبی با ۳۷ میلیون دلار، سومالی با ۲۶ میلیون دلار، تانزانیا با حدود ۲۴ میلیون دلار، کامرون با ۲۲ میلیون دلار، موزامبیک با ۱۹ میلیون دلار، نیجریه با ۱۷ میلیون دلار و ساحل عاج با ۱۱ میلیون دلار به ترتیب در رتبه‌های اول تا دهم طرف‌های صادراتی ایران به قاره آفریقا قرار داشته‌اند.
پیلتن با مقایسه صادرات به آفریقا در سال ۹۹ با سال ۹۸ گفت: این آمار در مقایسه با سال ۱۳۹۸ از نظر ارزشی ۱۴ درصد و از نظر وزنی ۸ درصد کاهش را نشان می‌دهد.
مدیر کل‌ دفتر عربی- آفریقایی سازمان توسعه تجارت در ادامه اضافه کرد: بررسی شرایط صادرات ایران در سال ۱۳۹۹ نسبت به سال ۱۳۹۸ نشان می‌دهد که با وجود تشدید و گسترش تحریم‌های یکجانبه آمریکا در سال ۹۹ و همچنین شیوع ویروس کرونا و تعطیلی نسبی رویدادها و ارتباطات تجاری در سطح دنیا، گرچه تجارت بین ایران و قاره آفریقا نسبت به دوره مشابه سال قبل کاهش داشته اما ایران توانسته است حضور هرچند کمرنگ خود در بازارهای آفریقایی را حفظ کند. وی در پاسخ به پرسشی مبنی بر اینکه چرا ایران در بازارهای آفریقایی حضور کمرنگ دارد؟ گفت: به طور کلی در تحلیل حضور کمرنگ محصولات صادراتی ایران در بازارهای آفریقایی می‌توان به وجود برخی مشکلات و موانع از سمت دو طرف اشاره کرد.
پیلتن با اشاره به منشأ این مشکلات اظهار کرد:‌ از ناحیه طرف ایرانی عدم برقراری ارتباط نزدیک و شناخت از بازارهای آفریقایی توسط بخش‌های خصوصی، عدم وجود برنامه و امکان تامین هزینه‌های بالای بازاریابی، عدم حضور مستقیم در بازارهای آفریقایی، عدم وجود رویکردهای بلندمدت بخش‌های دولتی و خصوصی در مورد حضور در بازار کشورهای آفریقایی و فراهم نبودن زیرساخت‌های مناسب مانند روابط بانکی، حمل‌ونقلی و… جزو مهم‌ترین مشکلات و موانع محسوب می‌شوند. وی اضافه کرد: از جانب کشورهای آفریقایی نیز می‌توان به وجود برخی مشکلات مانند بی‌ثباتی‌های اقتصادی و سیاسی، عدم استقرار ترتیبات اداری و امنیتی مناسب برای فعالیت‌های بلندمدت اقتصادی و تجاری، عدم توانایی مالی مناسب بخش‌های خصوصی و دولت‌های آفریقایی و…. اشاره کرد.