صدای رسای بخش‌خصوصی

حسین سلاح ورزی*
امروزه در دنیا رسانه‌ها به عنوان رکن چهارم دموکراسی نه‌تنها در رابطه با تحولات جامعه مدنی و تحولات اجتماعی نقش پر‌رنگ و انکار‌نشدنی دارند بلکه در فرآیندهای مرتبط با فعالیت‌های اقتصادی و بخش‌خصوصی نیز به ویژه در ایران اهمیت قابل‌توجهی دارند چراکه ما با موضوع دخالت ساختار‌یافته و مزمن دولت‌ها در امور اقتصادی همواره مواجه بوده‌ایم و از سوی دیگر از بیماری و مشکل صعوبت فضای کسب‌و‌کار رنج برده‌ایم بنابراین نقش رسانه‌های اقتصادی برای انعکاس مسائل و مصائب و مشکلات فعالان اقتصادی در بخش‌خصوصی و برجسته کردن ایرادات و تبعات دخالت دولت‌ها در امور اقتصادی به‌خصوص در موضوع مرتبط با قیمت‌گذاری حائز اهمیت بوده است اما به‌طور ویژه اگر بخواهیم به روزنامه جهان‌صنعت بپردازیم، دست‌کم در این چند سالی که من به عنوان یک فعال اقتصادی و یک عضو جامعه تشکل‌های بخش‌خصوصی به فعالیت می‌پرداختم، بدون تعارف «جهان‌صنعت» همیشه سعی کرده است که صدای رسای صنعتگران، تولیدکنندگان و صادرکنندگان و به‌طور کلی فعالان بخش‌خصوصی ایران باشد. شجاعت، شهامت و جسارت «جهان‌صنعت» به ویژه آقای دکتر سعدی بر کسی پوشیده نیست. این روزنامه بارها با تذکر و توقیف و رفتن تا آستانه تعطیلی کامل هم مواجه شده است، دلیل آن نیز همان شجاعت و صراحت در انعکاس ضعف‌های ساختاری موجود در نظام سیاستگذاری دولت ایران یا انعکاس مسائل و موضوعاتی است که باعث گسترش رانت و امضاهای طلایی در کشور بوده است. وجود و حضور نشریات مستقل و اثر‌گذاری مانند «جهان‌صنعت» نه‌تنها برای توسعه اقتصادی کشور و بهبود فضای کسب‌و‌کار ایران مفید است بلکه ضروری نیز محسوب می‌شود. به باور من نوع تعامل و همکاری و نزدیکی و ارتباط «جهان‌صنعت» با تشکل‌های بخش‌خصوصی یک نمونه و مصداق از همکاری رسانه‌های آزاد با بخش‌خصوصی است. امیدوارم که درک متقابلی هم از بنگاه‌ها، شرکت‌ها و تشکل‌های بخش‌خصوصی برای حمایت و همراهی از رسانه‌های مستقل مانند «جهان‌صنعت» وجود داشته باشد و شاهد برگزاری جشن و رویداد بزرگداشت پنجاهمین سال و صدمین سال این رسانه وزین باشیم.در خصوص جریان رسانه‌ای حال حاضر کشور باید گفت که اساسا ما رسانه مستقل تحلیلی کارشناسی در کشور به خصوص در حوزه اقتصاد و صنعت کمتر داریم بنابراین بخش عمده‌ای از رسانه‌ها یا وابسته به دولت یا شرکت‌ها و دستگاه‌های اجرایی دولتی یا نهادهای انقلابی و خصولتی هستند و این رسانه‌ها سعی می‌کنند عمدتا ویترین و ابزار منعکس‌کننده آمار غیر‌واقعی از عملکرد دستگاه‌های دولتی باشند، آنها بیشتر در نقش رپرتاژ آگهی برای دستگاه‌های دولتی فعالیت می‌کنند. این نوع عملکرد باعث شده است که عملا مخاطبان نیز اعتماد خود را به رسانه‌های دولتی، شبه‌دولتی و وابسته به نهادها از دست بدهند. در واقع تعداد انگشت‌شماری رسانه مستقل و با شهامت مانند «جهان‌صنعت» را در ایران داریم که طبعا از هرگونه حمایت دولتی از گرفتن سهمیه‌های آگهی، گرفتن کاغذ تا هرگونه سوبسید و تسهیلات با محدودیت مواجه هستند اما باوجود تمام محدودیت‌ها این نوع رسانه‌ها در صحنه مانده‌اند و رسالت خود را دنبال می‌کنند. امیدوارم که با حمایت بخش‌خصوصی این فعالیت‌ها نه‌تنها تداوم داشته باشد بلکه توسعه هم بیابد.
* رییس سابق اتاق بازرگانی ایران