صدا‌و‌سیمایی که درد شهر را شاد می‌بیند‌

شیداملکی- مرد، ۴۰‌ساله به نظر می‌رسد اما خودش می‌گوید ۳۰ سال بیشتر ندارد. فارغ‌التحصیل مهندسی نفت است و در میدان راه‌آهن لبو می‌فروشد. می‌گوید: درس و دانشگاه به کارش نیامده است و حالا با این چرخ و دستفروشی امورات زندگی‌اش را می‌گذراند. نور قرمز و بخار بلند شده فضای خوش و شادی را ساخته است.
تصویر کات می‌خورد و در پلان بعدی راننده تاکسی از حس خوب و خوشحالی کار کردن در شب‌های تهران می‌گوید. معتقد است شب‌ها کار کردن در شهر لذت خاصی دارد و البته امنیت را در این شرایط باید خودمان حفظ کنیم. امنیت را باید خودمان حفظ کنیم…! اوضاع گویی خوب است و شهر برق می‌زند از لذت اما این لذت همزمان است با زخم‌هایی عمیق که دوربین صدا‌و‌سیما توانایی نمایش آنها را ندارد انگار.
تصویر بعدی پسر بیست و چند ساله‌ای را نشان می‌دهد که می‌گوید شب‌ها به پارک دانشجو می‌آید و خرج تحصیل و دانشگاهش را با طراحی پرتره عابران به دست می‌آورد. چهره پسر پشت پرده‌ای از خستگی پنهان است اما موسیقی که پخش می‌شود شب‌های تهران را زیباتر از آنچه هست توصیف می‌کند.
زنی دیگر که تقریبا ۴۰ سال دارد، لباس‌های رنگی را روی زمین پهن کرده است و می‌فروشد. زن خوشحال است از اینکه می‌تواند تا نیمه‌های شب در پیاده‌رو‌های خیابان ولیعصر بساطش را پهن کند و درآمد داشته باشد و دوربین شبکه خبر روی رنگ‌های زنده لباس‌ها زوم می‌کند تا بیشتر بر طبل زندگی در این خیابان بکوبد.
شبکه خبر صدا‌و‌سیما دوربین را به دست گروه خبری خود داده است تا گزارشی از زندگی شب‌های تهران به نمایش بگذارد؛ گزارشی که گویی قرار است همه شهر را زیبا‌تر از آنچه هست به نمایش بگذارد. تهران زیباست و در آن شکی نیست اما درد زانوی زنی که در پیاده‌روهای خیابان ولیعصر دستفروشی می‌کند زیبا نیست.
شب با همه چراغ‌های رنگی و خاموشی‌هایش آرامش‌بخش است اما هیچ یک از مادران این شهر وقتی پسرانشان تا پاسی از شب در خیابان‌های شهر خنده‌ها و اشک‌های مردم را طراحی می‌کنند آرامش ندارند. خانواده آن مرد لبو‌فروش هم که بعد از تحصیل با استفاده از سرمایه‌های ملی نفت را خوب آموخت، بعید است از خوردن نان لبو خوشحال‌تر از نان نفت باشند.
نوع نگاه صداوسیما به زندگی روزمره مردم این بار زجرآور و توهین‌آمیز است و زندگی طبقه متوسطی که هر روز فقیر‌تر می‌شود و برای رفع هزینه‌های روزمره خود به دشواری قدم برمی‌دارد دستمایه‌ای شده است برای پر شدن کاندکتور صبح روز دوشنبه شبکه خبر صدا‌و‌سیما. مردم این شهر گویا پاسخشان درباره سختی‌های زندگی به خبرنگاران صدا‌و‌سیما در مقایسه با خبرنگار روزنامه‌ها یک دنیا متفاوت است؛ از رنج‌ها به روزنامه‌ها می‌گویند و از شادی‌هایشان به صدا‌و‌سیما.
sheidamaleki.journalist@gmail.com