ضرورت حمایت خودروسازان داخلی

امیر ضیایی، قهرمان کشوری اتومبیلرانی در سه رشته ریس، درگ و اسلالوم درباره چگونگی ورود به این رشته و پیشرفت و چالش‌های پیش‌روی رانندگان و نبود حمایت داخلی با «جهان‌صنعت» به گفت‌وگو نشسته است.
او از سال ۷۴ در مسابقات اتومبیلرانی در رشته‌های سرعت (ریس)، شتاب (درگ) و اسلالوم شرکت و مقام‌های متعدد کشوری را بین اول تا سوم در هر سه رشته کسب کرده و همچنین سال گذشته نایب قهرمان مسابقه درگ در کلاس‌های ۶و۸ شده، و دو هفته پیش در رشته درگ مقام سوم را کسب کرد. گفت‌وگوی او را در ادامه می‌خوانید.
آیا رانندگان ایرانی در عرصه بین‌المللی فعالیت دارند؟
بله قهرمانان و رانندگان بااستعدادی از تمام ایران در رشته‌های مختلف در عرصه بین‌المللی داریم و برنامه فدراسیون در این چند سال اخیر توسعه این ورزش و پیدا کردن استعداد در این رشته در استان‌های مختلف بوده است.
در رشته اتومبیلرانی و موتورسواری در عرصه بین‌المللی راننده‌های خوبی داریم و چندین بار مسابقات کارتینگ برگزار شده و رانندگانی هم داریم که با هزینه شخصی خود در این عرصه شرکت می‌کنند و مقام‌هایی را هم کسب کرده‌اند.
شرایط سرمایه‌گذاری در این رشته ورزشی چگونه است؟
در تمام دنیا ورزش اتومبیلرانی و موتورسواری توسط قطعه‌سازان و شرکت‌های خودروسازی حمایت می‌شوند و شرکت‌های خودروسازی آخرین دستاوردهای خود را در پیست‌ها و مسابقات توسط رانندگان حرفه‌ای تست می‌کنند تا اشکالات فنی برطرف شود و به نوعی کمک به شرکت‌های خودرو‌سازی هم به شمار می‌رود. اما در ایران متاسفانه چنین چیزی وجود ندارد یا بسیار کم است و هر چند سال یک‌بار به صورت موردی پیش می‌آید که شرکتی اسپانسر شود و کمتر شرکت خودروسازی را می‌توانی پیدا کنی که در رشته ریس، درگ یا اسلالوم سرمایه‌گذاری کند اما در رشته رالی که خارج از شهر برگزار می‌شود، گاهی این حمایت مالی صورت می‌گیرد. غیر از شرکت‌های خودروسازی در گذشته شرکت‌هایی وجود داشتند که روی بدنه خودرو یا پیست تبلیغات انجام می‌دادند. این رشته بدون حمایت از بین می‌رود، اگر خودروسازان از رانندگان حمایت کنند با توجه به وجود استعدادهای زیاد در ایران می‌توان شاهد موفقیت‌های بین‌المللی بود.
در خیابان چگونه رانندگی می‌کنید، پیش آمده که حس رقابت بر شما غلبه کند و حرکات نمایشی انجام دهید؟
وقتی در ابتدای راه بودم و حرفه‌ای نشده بودم گاهی اوقات شیطنت‌هایی در خیابان داشتم اما معمولا کسانی که در مسابقات شرکت می‌کنند این حس سرعت و رقابت را در خیابان پیاده نمی‌کنند چراکه تمام هیجانات و حس رقابت و سرعت را در پیست‌های اتومبیلرانی تخلیه می‌کنند و در حال حاضر نه‌تنها من بلکه تمام ورزشکارانی که در این رشته فعالیت می‌کنند تمایلی به انجام حرکات اینچنینی در خیابان ندارند. پیشنهادم این است که اگر کسی فکر می‌کند استعدادی دارد در این عرصه شرکت کند و مکانی را برای عرض اندام و مهارت انتخاب کند که رقیبی وجود دارد و می‌تواند مهارت خود را به صورت کاملا استاندارد بسنجد و آن را پرورش دهد چراکه حرکات نمایشی در خیابان ضربه جبران‌ناپذیری به خود و دیگران می‌زند و اینکه موجب محک زدن فرد هم نمی‌شود.
وضعیت پیست‌های ایران چگونه است؟
وضعیت پیست‌های ایران در چند سال اخیر با کمک فدراسیون اتومبیلرانی خیلی بهتر شده چراکه توجه ویژه فدراسیون و شرایط برگزاری مسابقات از استاندارد بالاتری نسبت به گذشته برخوردار شده و بابت ایمنی اتومبیل‌ها و لباس راننده‌ها، کلاه‌شان باید هولوگرام و تاریخ مصرف داشته باشد، آهن‌کشی‌ها در اتومبیل و حتی صندلی مسابقه تاریخ مصرف دارد و مسوولان فنی فدراسیون تاکید فراوانی بر این موضوع دارند.
جدا از اتومبیلرانی چه فعالیت دیگری دارید؟
در زمینه عمران و سینما (تخصص عکسبرداری) تحصیلات دانشگاهی دارم و شغلم عکسبرداری پزشکی است.
تفاوت ریس، درگ، اسلالوم با رالی چیست؟
رالی رشته‌ای است که خارج از پیست انجام می‌شود، نقشه‌خوان دارد، با سرعت تعیین شده و زمان تعیین‌کننده است برای مثال ۴۰ کیلومتر را باید در پنج دقیقه در جاده طی کنند و کم و زیاد شدن مسافت تعیین شده و زمان اختصاصی مهم است. در رالی نقشه‌خوانی مهارت لازم را می‌طلبد و اهمیت فراوانی دارد اما سه رشته ریس، درگ و اسلالوم در پیست انجام می‌شود.
توصیه‌تان برای علاقه‌مندان ورود به این رشته؟
با تدابیری که فدراسیون اندیشیده، حضور بانوان و آقایان حتی با پایه‌ای‌ترین خودرو که استاندارد باشد و کمیته فنی از لحاظ ایمنی آن را تایید کند، مانعی ندارد و با حضور در فدراسیون و ثبت‌نام در کلاس‌های آموزشی و با توجه به مهارت خود گواهینامه دریافت کنند و برای خانم‌ها در دو رشته اتومبیلرانی و موتورسواری محدودیتی وجود ندارد. راه آسان‌تر ورود به این رشته حضور در کلاس‌های همگانی با ماشین‌های استاندارد شهری است که پس از گذراندن دوره، راننده می‌تواند در مسابقات همگانی شرکت کند.