ضرورت نوسازی نهاد مجلس

کمال‌الدین پیرمؤذن*
پیروزی انقلاب اسلامی در سال ۵۷ در حقیقت پیروزی ملت ایران در حاکمیت استقلال به جای وابستگی، آزادی به ‌جای اختناق و دیکتاتوری و جمهوری اسلامی به ‌جای هر رژیم با هر نام و نشانی که اولا غیرمردمی و ثانیا غیراسلامی باشد، به شمار می‌رود. امروز اما گروهی از نیروهای سیاسی تمامیت‌خواه و ضدجمهوریت که ظاهرا به حقانیت نظر مردم بی‌اعتقادند و پیوسته حقوق شهروندی ایرانیان را زیر سوال می‌برند، اهداف اصلی انقلاب را مختل کرده‌اند. بی‌مهری به حقوق ملت، بی‌توجهی به جمهوریت نظام و عدم توجه به خواست شهروندان به‌ عنوان پشتوانه اصلی نظام، به بی‌اعتمادی عمومی دامن زده است. ضعف بی‌سابقه مجلس کنونی در نمایندگی از خواست ملت، وضع قوانین کارآمد و اعمال نظارت دقیق بر عملکرد دستگاه‌های اجرایی، ملت را نسبت به نهاد مجلس ناامید کرده و در نتیجه اشتیاق شهروندان به شرکت در انتخابات مجلس دوازدهم را به حداقل رسانده ‌است.
این کاستی‌ها، سوءعملکردها، تنگناها و بی‌مهری‌ها، نباید مردم را از رکن رکین جمهوریت نظام و از نهادی که متعلق به خود مردم است، رویگردان کند، بلکه این گروه تمامیت‌خواه چسبیده به انقلاب هستند که باید به خواست ملت، از مسند قدرت کنار بروند و بیش از این مانع اعتلای جایگاه مجلس نشوند. حال آنکه هنوز هم تنها روزنه امید، همین ملت و انتخاب منطقی و اصولی آنان است؛ شهروندانی که همواره بیش و پیش از همه مسوولان، جوهره آگاهی و رشد خود را به منصه ظهور رسانده‌اند و در پیچ و خم تنگناها و معیشتی و در چنبره اشتباهات مسوولان، باز با ایثار و فداکاری، در مسیر اعتلای ایران گام برداشته‌اند و اکنون نیز امید است با یک عزم ملی و با انتخاب بهترین گزینه، مانع تنزل بیش از پیش جایگاه مجلس توسط گروه غیرمردمی کج‌اندیش کم‌توان شوند. آنچه مسلم است بارگذاری‌های منفی و بی‌مهری‌های این جریان تمامیت‌خواه، نه‌تنها منجر به تردید نسبت به لزوم اصلاحات منطقی نخواهد شد، بلکه به ‌روشنی نشانگر اهمیت ضرورت نوسازی نهاد پارلمان خواهد بود.
* نماینده پیشین مجلس