فراموشی مقطعی مسوولان، مشکل همیشگی اهالی سینما

با گذشت چندین سال از برگزاری جشنواره‌های سینمایی در ایران هنوز مشکل مکانی مناسب و استاندارد برای این رویدادها حل نشده و به نظر می‌رسد معضلی جدی برای افرادی است که قصد شرکت در این جشنواره‌ها را دارند. این معضل در جشنواره فیلم فجر جدی‌تر خود را نشان داده و بیشترین مشکل هم برای اهالی رسانه و منتقدان ایجاد می‌شود که نیاز دارند در مکانی مناسب فیلم‌ها را ببینند و درباره آنها مطلب منتشر کنند. این درحالی است که سازمان سینمایی در دولت‌ها و دوره‌های مختلف مدیریتی نه تنها نتوانسته مشکل جشنواره فیلم فجر را حل کند و به مرور به جشنواره‌های فیلم کوتاه تهران و جشنواره فیلم‌های مستند «سینماحقیقت» تسری یافته. مکان برگزاری این جشنواره‌ها در دوره‌های مختلف دچار تغییرات شد و البته هر سال هم به دلیل سیاست‌های کمی‌گرا که علاقه‌مند به عرضه رایگان فیلم‌ها به ازای پر شدن سالن‌ها بود، هر سینمایی که انتخاب می‌شد با چنان سالن‌های پری روبه‌رو می‌شد که لبخند رضایت را بر لبان مدیران می‌نشاند ولی از سوی دیگر عده‌ای از مخاطبان که اهالی رسانه و منتقدان نیز عموما در این جمعیت بودند نمی‌توانستند جایی برای نشستن در سالن پیدا کنند.
مسوولان دچار فراموشی مقطعی می‌شوند
مدیران سازمان سینمایی گرچه به خوبی می‌دانند که سینمای ایران با وجود تعداد قابل توجه جشنواره‌ها و به ویژه داشتن چند جشنواره بزرگ و مهم دولتی نیازمند مکانی مناسب برای میزبانی جشنواره‌هاست ولی سال‌هاست که تمهیدی برای این موضوع نیندیشیده‌اند و با اینکه نهضت ساخت سالن‌های سینمایی در کشور چند سالی است رونق یافته ولی دولت تاکنون گامی برای ساخت یک پردیس ویژه برپایی جشنواره‌ها برنداشته است و هر سال مشکل محل برگزاری از جشنواره‌ای به جشنواره دیگر منتقل می‌شود. از آنجا که این موضوعات در ایام جشنواره‌ها بیشتر در رسانه‌ها مطرح می‌شود و بعد از آن از یادها می‌رود به نظر می‌رسد سیاستگذاران سینمایی نیز دچار همین فراموشی مقطعی می‌شوند.این مقدمه گفته شد تا اشاره‌ای به این موضوع داشته باشیم که پردیس ملت در حالی این روزها میزبان سی‌و‌چهارمین جشنواره فیلم کوتاه تهران است که در اکثر سانس‌ها به ویژه در روزهای آخر هفته سالن‌های این پردیس چنان مملو از جمعیت می‌شود که هر کسی زودتر بیاید صندلی خالی نصیبش می‌شود وگرنه یا باید ایستاده فیلم را ببیند یا باید قید فیلم دیدن را بزند.
مشکلات اهالی رسانه
در این بین باز هم مشکل اهالی رسانه و منتقدان پابرجاست که جای مشخصی برای فیلم دیدن ندارند و برخلاف جوانان علاقه‌مند به سینما (که با فراغت بیشتر و با وقت آزادتری برای تماشای فیلم به عنوان برنامه‌ای تفریحی یا آموزشی به جشنواره می‌آیند) خبرنگاران و منتقدان، دیدن فیلم بخشی از کار موظفی آنها محسوب می‌شود و برگزارکنندگان جشنواره‌ها غالبا تمهیدی برای آنها ندارند و به وقت اعتراض‌ها هم بیشتر درباره ارائه خدماتی چون ناهار و شام و چای و کیک صحبت می‌شود درحالی که باید مهم‌ترین انتظار فعالان رسانه و منتقدان فراهم بودن شرایطی استاندارد برای تماشای فیلم‌ها و سپس در اختیار بودن امکانات کامپیوتری و اینترنت برای مخابره مطالب و عکس‌ها باشد که متاسفانه این مطالبه آنقدرها هم که به نظر می‌رسد از سوی اهالی رسانه مطرح نمی‌شود و عده‌ای از همکاران ما نیز علاقه چندانی به دیدن فیلم‌های کوتاه و مستند ندارند.
به گزارش مهر از سوی دیگر اهالی رسانه و حتی منتقدان سینمایی بارها با این انتقاد مواجه بوده‌اند که تمرکز نوشته‌های خود را بر سینمای بلند داستانی قرار داده و کمتر به فیلم‌های کوتاه و مستند توجه می‌کنند و فیلمسازان کوتاه و مستند هم از این موضوع گله‌مند هستند که اهالی رسانه در حوزه فعالیت آنها اطلاعات کافی ندارند و آثار آنها را نمی‌بینند. این انتقادها در حالی مطرح است که آثار مستند و کوتاه امکان اکران عمومی چندانی ندارند و یکی از روش‌های دیدن بهترین تولیدات این دو حوزه حضور در جشنواره‌های مربوطه است که آنهم این سال‌ها به شرایطی رسیده است که دیدن فیلم در آنها کار دشواری شده است.همین مساله باعث شد تا موضوع لزوم ساخت پردیسی ویژه برپایی جشنواره‌های سینمایی را با عباس صالحی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در دولت دوازدهم درمیان بگذاریم که او این موضوع را مطالبه‌ای مهم دانسته و ابراز امیدواری کرد که شرایط در دولت و منابع مالی اجازه دهد این مطالبه در زمان کوتاه به نتیجه برسد. به هر ترتیب امید می‌رود که سی و ششمین جشنواره ملی فیلم فجر جایی مناسب برای میزبانی از اهالی رسانه و منتقدان در نظر بگیرد و پردیس ملت با دسترسی سخت و راه پرترافیک و بدون ظرفیت پارکینگ کافی گزینه نهایی برنامه‌ریزان نباشد.