فرصتی برای تجدید رویا‌های حزب کارگر در حیات سیاسی جزیره

دکتر صلاح‌الدین هرسنی*
بالاخره حزب کارگر توانست با پیروزی در انتخابات اخیر بریتانیا به 14سال زمامداری پرفراز و نشیب، توام با سرخوردگی‌های ناشی از برگزیت و بحران‌های متعددی چون مدیریت نامناسب همه‌گیری کرونا، افزایش قیمت‌ها و فقر فزاینده، تنگناها و مشکلات در بخش بهداشت و فشار مضاعف به بیمارستان‌های عمومی و تغییرات پی ‌در پی نخست‌وزیران حزب محافظه‌کار پایان دهد. این پیروزی را باید قبل از هر چیز فرصتی برای تجدید رویا‌های حزب کارگر در حیات سیاسی جزیره دانست. به ویژه رهبرانی چون تونی بلر، گوردون براون، جرمی کوربین، برادران ملیبند یعنی (اد و دیوید) و هم‌اکنون نیز کی‌یر استارمر که قرار است به عنوان رهبر حزب کارگر و نخست‌وزیر آینده حیات سیاسی جزیره کلید عمارت شماره 10 داونینگ را به دست گیرد. به این ترتیب و با نتیجه‌ای که در انتخابات حیات سیاسی جزیره رقم خورده است، می‌توان گفت بریتانیا در آغاز فصل جدیدی از تغییرات آن هم به منظور بازسازی و ترمیم خرابی‌های ناشی از حکمرانی 14‌ساله حزب محافظه‌کار قرار خواهد گرفت.با این همه و با وجود آنکه پیروزی حزب کارگر به مثابه فرصتی برای تغییر در حیات سیاسی جزیره تلقی می‌شود اما با توجه به سطح بالای مشکلات موجود اینگونه به نظر می‌رسد که حزب کارگر برای باز‌سازی کشور کار آسانی نخواهد داشت. در این ارتباط، مهم‌ترین چالشی که در برابر حزب کارگر وجود دارد، بدهی مالیات سنگینی است که از فردای جنگ جهانی دوم بریتانیا با آن روبه‌رو بوده است. افزون بر این، سطح زندگی مردم بریتانیا از منظر اقتصادی طی 14‌سالی که زمامداری این کشور در دست محافظه‌کارانی چون دیوید کامرون، ترزا می، بوریس جانسون، لیزتراس و ریشی سوناک بوده است به حدی کاهش یافته که انتظار نیست نخست‌وزیری چون کی‌یر استارمر بتواند برای پایان دادن آن معجزه کند. در کنار بحران اقتصادی جاری در کشور، مشکل خدمات بهداشتی عمومی مورد علاقه مردم با بحران روبه‌روست و این بحران به حدی جدی است که همواره اعتصابات عمومی را با هدف فروپاشی نظام سیاسی به همراه داشته اما مهم‌ترین مشکل امروز بریتانیا، خیز معنا‌دار حزب دست راستی و عوام‌‌گرای (رفرم) بریتانیا به رهبری (نایجل فاراژ) است. فاراژ، علاوه بر سکان هدایت بریتانیا از اتحادیه اروپا که از او به عنوان قهرمان برگزیت در حیات سیاسی جزیره یاد می‌شود، در حال حاضر عهده‌دار رهبری کارزار مهار مهاجرت امروز بریتانیا نیز است اما از آنجا که پیروزی سریالی احزاب دست راست‌‌افراطی مانند پیروزی حزب دست راستی فرانسه در انتخابات اخیر اتحادیه اروپا به رهبری «مارین لوپن» تهدیدی برای اروپا محسوب می‌شود، استارمر با‌وجود اهمیت مهار مهاجرت در این انتخابات مایل نیست که با «نایجل فاراژ» همکاری کند. در واقع استارمر به این نتیجه رسیده که ممکن است همکاری با حزب دست راستی نایجل فاراژ مانع اجرای برنامه‌ها و نقشه راه او در بازسازی حیات سیاسی جزیره شود بنابراین او باید با یک حزب چپ‌ میانه برای ایجاد تغییر همکاری کند. مشکلی که به‌نظر می‌رسد فائق آمدن بر آن به آسانی ممکن نیست.
* کارشناس و تحلیلگر ارشد مسائل بین‌الملل