فقر زابل، نردبان ترقی خبرنگار صدا‌و‌سیما‌

شیدا ملکی- فقر آدم را گرسنه می‌کند، فقر آدم را نگران و غم‌زده می‌کند، فقر هر ماجرایی در زندگی آدم می‌سازد، اما هر قدر هم فقر گریبان آدم را بگیرد اجازه نمی‌دهد گروهی برای بزرگ کردن نام خود برچسب بر زندگی دیگران بزنند. ماجرا چیست که کارشناسان اقتصادی معتقدند وضعیت اقتصادی کشور هر قدر هم آشفته باشد هنوز هم راهکارهایی هست برای ادامه زندگی. هنوز هم بارقه‌های نور که نه، روشنایی عظیمی در انتظار زندگی مردمان سرزمینی است که عزت نفس و احترام به زندگی را بیش از هر نکته دیگری باور دارند و در سخت‌ترین لحظه‌های زندگی همچنان قدم‌هایشان در مسیر آزادگی بوده است.
حالا چطور می‌شود در چنین روزهایی که قرار نیست از غم‌ها و دردهایی که بر زندگی‌مان روا شده است آب به آسیاب دشمن بریزیم و شادش کنیم‌، یک خبرنگار صدا‌و‌سیما تصویری در صفحه اینستاگرام خود منتشر می‌کند و خبر می‌دهد که در نقطه‌ای از نقشه این سرزمین پهناور، در خطه‌ای که مردمانش از شاهنامه فردوسی تا امروز بلندای نام‌شان از عزت نفس و مردانگی آمده است، کار به جایی رسیده است که آدم‌ها گربه‌های روستایشان را شکار می‌کنند و می‌خورند؟
این خبرنگار صدا‌و‌سیما نام چند روستا در شهرستان زابل را در صفحه شخصی خود نوشته و با انتشار شماره حساب از مردم خواسته است تا به دوستان او در این روستا پیوسته و راهی یابند برای نجات از فقر و درد و گرسنگی. حال آنکه حسن شمشادی، خبرنگار صدا‌و‌سیما خوب است بداند که اگر قرار باشد از فقر و گرسنگی بگوید، کافی است در همین تهران، چند قدم دور‌تر از ساختمان صدا‌و‌سیما قدم بگذارد و ببیند مردم این سرزمین چگونه از سطل‌های زباله ضایعات را بیرون می‌کشند و می‌فروشند تا لقمه‌ای نان پاک با خود به خانه ببرند.
کیلومترها آن سو‌تر به سراغ عزت و شرف مردم سیستان‌و‌بلوچستان رفته‌اید؟ زنان روستاهایی که نام بردید سوزن‌دوزی می‌کنند، صنایع‌دستی می‌سازند و نان در خون خود می‌زنند و خود را سیر می‌کنند اما با عزت زندگی می‌کنند. چرا در شرایطی که وضعیت اقتصادی کشور بنا به دلایل مختلف با نوسان مواجه شده است انگشت روی نقطه‌ای گذاشته‌اید که سال‌هاست اشک می‌ریزد از فقر؟ زابل امروز دچار فقر نشده است، زابل سال‌هاست که دچار آسیب‌های عمیقی است و به دنبال دست محبتی است تا بر سرش کشیده شود.
اگر قرار باشد هر بنده خدایی که از راه می‌رسد شماره حساب منتشر کند ‌و کمک بخواهد که دیگر سنگ روی سنگ بند نمی‌شود. احترام و عزت انسان‌ها نیز هزاران بار ارزشمندتر است، سال‌ها همه می‌دانیم که مردم زابل نان بلوط می‌خورند و سیر می‌شوند اما دیگر خوردن گوشت گربه و نگذشتن از گوشت کلاغ وقیحانه است. کاش این سنت تمام شود که فقر عده‌ای را دستمایه می‌کنیم تا قد خودمان بلند‌تر شود.