قدرتمند، مثل علی زندوکیلی

کنسرت علی زندوکیلی شامگاه ۲۰ آبان در دو سانس در برج میلاد روی صحنه رفت، این خواننده که عمدتا با تکیه بر موسیقی اصیل ایرانی در همه این سال‌ها پیش رفته، بدون اتکا بر حرکات نمایشی آثارش را یک به یک بر صحنه برج میلاد خواند.
در این کنسرت که به نوعی اولین کنسرت زندوکیلی در حوزه موسیقی ارکسترال به حساب می‌آمد، آثار منتخب این خواننده پیش روی مخاطبان قرار گرفت و ارکستر «ایستگاه» با سکشن زهی به گروه این خواننده اضافه شده بود تا تجربه‌ای متفاوت پیش روی این خواننده قرار بگیرد. کنسرت با قطعه «آتش در آب» که قطعه‌ای بسیار پرانرژی است، آغاز شد و از همان ابتدای برنامه علی زندوکیلی قدرت بالای خود را در اجرای زنده به رخ کشید. این خواننده دقیقا ۱۰ سال پیش (از پاییز سال ۱۳۹۲) فعالیت‌های رسمی خود را با حضور و اجرای زنده در کنسرت تئاتر «ترانه‌های قدیمی» (به کارگردانی محمد رحمانیان) آغاز کرد و در همه این ۱۰ سال برنامه‌های متعددی به مخاطبانش ارائه داده است. علی زندوکیلی پس از اجرای قطعه نخست و خوش و بشی که با طرفدارانش داشت، بلافاصله به اجرای قطعه «نقاب» که در موسیقی سریال «آقازاده» مورد استفاده قرار گرفته بود، پرداخت و پس از آن قطعه ریتمیک و شیرازی «باهار شیراز» را اجرا کرد که این اثر نیز توانست با استقبال خوب مخاطبان مواجه شود؛ شرایطی که از ابتدا تا انتهای کنسرت به شکلی برنامه‌ریزی شده بود که آثار غمگین و ریتمیک در فواصل مختلف برنامه به صورت یکی در میان پیش روی مخاطبان قرار گیرد. «بی‌تفاوتی» و «عطر خاطره» ۲ اثر دیگری بودند که پس از اجرای این آثار پیش روی مخاطبان قرار گرفتند؛ آثاری که هرکدام به دلیل حال و هوای متفاوتی که برای شنوندگان داشتند، توانستند با استقبال خوب آنها مواجه شوند. این در حالی است که تسلط زندوکیلی در اجرای صحنه‌ای که به مدد تجربه چندین ساله او در اجرا و خوانش آثار موسیقایی حوزه موسیقی ردیف دستگاهی ایران به دست آمده است، شرایط باکیفیتی را برای این کنسرت فراهم کرده بود؛ موقعیتی که به نظر می‌آید می‌تواند این خواننده را هر‌از‌چندگاهی به سال‌هایی که در عرصه موسیقی ردیف دستگاهی ایران فعالیت داشت، بازگرداند و بتواند بار دیگر آثاری را در این حوزه پیش روی مخاطبان قرار دهد.‌ او پس از اجرای قطعه «پریشانی»، اثر پرمخاطب خود «لالایی» را با همخوانی مخاطبانش خواند. «جانانه»،
«زیباترین رویا»، «دنیای بی‌رحم»، «قرار من»، «باورم کن»، «روسری آبی» و «شهر غریبه» نیز دیگر آثاری بودند که تا پایان این برنامه پیش روی مخاطبان قرار گرفتند تا تازه‌ترین کنسرت علی زندوکیلی تبدیل به یکی از خاطره‌انگیزترین شب‌های طرفدارانی شود که این خواننده را برای تماشای کنسرت انتخاب کردند؛ خواننده‌ای که اگرچه مولفه‌های خوانندگی‌اش در حوزه موسیقی ایرانی پیش‌تر از فعالیتش در موسیقی پاپ، پیش روی مخاطبان قرار گرفته بود، اما همین که یک خواننده با خاستگاه موسیقی ایرانی در تلاش است تا آثار پرمحتوا و باکیفیتی را در روزگار فعلی عرضه آثار موسیقایی پاپ به مخاطبان ارائه دهد، می‌تواند یکی از وجوه مهم این حضور باشد که باید درباره نقاط ضعف و قوت آن حرف‌های زیادی را مطرح کرد. محمود شبیری (تهیه‌کننده این کنسرت) نیز در حاشیه این برنامه نسبت به روند رو به رشد این خواننده در این ۱۰ سال معتقد است: «علی زندوکیلی هر چقدر بیشتر پیش می‌رود، در نوع ارتباط گرفتن با مخاطبانش، جدی‌تر و بهتر عمل می‌کند. مردم دوستش دارند و همین باعث شده علی با احساس تعلق‌خاطر بیشتری در کنسرت‌ها روی صحنه برود. این رابطه دوجانبه را در کنسرت‌های تهران و شهرستان با تمام وجود احساس کرده‌ایم. همیشه سعی کرده احترام متقابل به مردم را در بالاترین حد ممکن حفظ کند و این ارتباط با مخاطبان فرهیخته، کاملا دوطرفه است. جنس مخاطبان علی، از جنس مخاطب وفادار است که در هر شرایطی واقعا نسبت به این خواننده عرق دارند و این در ایران و فضای کنونی، موضوع مهمی به شمار می‌رود.» مجتبی ابوالقاسم‌پور (رهبر ارکستر)، فرهاد بهرام (گیتار بیس)، امیرحسین توسلی (تار و باغلاما)، بابک پیمانی (کوبه‌ای)، پرهام لردی‌فرد (گیتار)، شاهرخ پیمانی (بادی) و فرزین سالی (درامز) در این اجرا، علی زندوکیلی را همراهی کردند و این در حالی بود که ارکستر «ایستگاه» با کنسرت مایستری بهار فلسفی در این برنامه حضور داشتند.