قهرمانی در آسمان

۲۸ نوامبر ۲۰۱۶ خبری تکان‌دهنده دنیای جهان فوتبال را تکان داد، سرنوشت یک پای فینال در آسمان‌ها رقم خورده بود و عزای عمومی در برزیل همه را مات و مبهوت کرده بود. برج‌های مراقبت در کلمبیا نمی‌توانستند هواپیمای سبز‌های برزیل را ببینند، آنها محو شده بودند، اثری از فینالیست‌های جام باشگاه‌های آمریکای‌جنوبی نبود، همه چیز در اما و اگر قرار داشت و کسی نمی‌دانست قرار است با چه خبری مواجه شود، شاید التهاب‌آور‌ترین و احساسی‌ترین روزهای برزیلی‌ها رقم خورده بود، بوی تراژدی می‌آمد، امید حالا مفهومی بیگانه با مردم همیشه دل‌زنده برزیل بود. پس از ساعت‌ها بی‌خبری و سردرگمی سرانجام فرودگاه بین‌المللی کلمبیا ضمن ابراز تاسف با اعلام بیانیه‌ای اظهار داشت: هواپیما حامل بازیکنان چاپه کوئنزه با ۸۱ سرنشین دچار سانحه‌ای دلخراش شده است که امیدی برای زنده ماندن این افراد نیست.
برزیل به یکباره در ماتمی عمیق فرو رفت، آنها نمی‌دانستند باید به دنبال چه بگردند، در این لحظه نمی‌توان احساسات و عواطف را توصیف کرد، همه چیز همانند یک کابوس بر ذهن و روح بازماندگان رخنه کرده بود، کسی نمی‌خواست حتی فکر کند در جنگل‌های کلمبیا چه اتفاقی رخ داده است.
بازیکنان اتلتیک ناسیونال نیز دوست داشتند جام را پیشاپیش اهدا کنند، اما آنها باید‌ به خانه‌هایشان بازگردند! تراژدی برای قربانیان بسیار تلخ بود! تلخ‌تر از سقوط، تلخ‌تر از اینکه هیچ‌کس نمی‌تواند به یاری آنها بشتابد، آب و هوای بد منطقه اجازه امداد‌رسانی را نمی‌داد! هر لحظه همه چیز تلخ‌تر و اندوهبارتر پیش می‌رفت و تنها کایو جونیور باقیمانده‌ای بود که روحش همراه با هم تیمی‌هایش راهی سفری ابدی شده بود!
سرانجام همان چیزی که هیچ‌کس نمی‌خواست باورش کند شکل گرفت، ۷۶ نفر از ۸۱ سرنشین این هواپیما جان باخته بودند، حالا برزیل باید سه روز در عزای عمومی فرو برود! روزهایی که برای چاپه رنگی امید‌بخش گرفته بود به یکباره تبدیل به یک پلان سیاه و سرد شده بود که فقط می‌توانستیم به لبخند‌های تلخ پس از پرواز نگاه کنیم.