قهر نکن

مهمان امروز: ویسواوا شیمبورسکا

ویسواوا شیمبورسکا دوم ژوئیه ۱۹۲۳ در روستایی در غرب لهستان متولد شد. پدرش مباشر املاک یک خانواده کنت بود. هشت ساله بود که همراه با والدینش به کراکوف مهاجرت کرد. بین سال‌های ۱۹۴۵ تا ۱۹۴۸ در دانشگاه یاگیلونیا کراکوف به تحصیل در رشته ادبیات و جامعه‌شناسی پرداخت.
اولین شعرش در سال ۱۹۴۵ در روزنامه‌ای در کراکوف چاپ شد. در اولین مجموعه شعرش با نام برای این است که زنده‌ایم، آشکارا تحت‌تاثیر سبک ادبی رسما تایید‌شده از سوی رژیم کمونیستی لهستان، نظریه رئالیسم سوسیالیستی بود. در سال ۱۹۵۳ به عضویت هیات تحریریه یک مجله ادبی با گرایش‌های روشنفکری درآمد و تا سال ۱۹۸۱ در آن مجله حضور داشت. طی این مدت وی نه‌تنها به عنوان یک شاعر‌ که در مقام منتقد کتاب و مترجم شعر نیز به شهرت دست پیدا کرد.
شیمبورسکا در سال ۱۹۹۶ برنده جایزه نوبل ادبیات شد. داوران کمیته ادبی جایزه نوبل در توصیف وی، او را «موتسارت شعر» خوانده بودند؛ کسی که ظرافت‌های زبانی را با «شور و هیجان‌های بتهوونی» در هم آمیخته بود. اشعار وی به زبان‌های انگلیسی و بسیاری از زبان‌های اروپایی، چینی، فارسی، عبری و عربی ترجمه شده ‌است. چندین مجموعه شعر و کتاب‌های بسیاری که ترجمه او از زبان فرانسه به زبان لهستانی است، در کنار ده‌ها مقاله ادبی دیگر از او برجا‌ مانده‌ است.
ویسواوا شیمبورسکا، در تاریخ یکم فوریه ۲۰۱۲، بر اثر سرطان ریه در شهر کراکوف درگذشت

قهر نکن
قهر نکن عزیزم
همیشه که عشق
پشت پنجره‌هامان سوت نمی‌زند
گاهی هم باد
شکوفه‌های آلوچه را می‌لرزاند
دنیا همیشه قشنگ نیست
پاشو عزیزم
برایت یک سبد‌ گل نرگس آورده‌ام
با قصه ‌آدم‌ها روی پل
آدم‌ها روی پل راه می‌روند
آدم‌ها روی پل می‌ترسند
آدم‌ها
روی پل
می‌میرند