ماجرای بسته شدن دفتر خبرگزاری آسوشیتدپرس در تهران

۱۵ شهریور ۱۳۵۸ (ششم سپتامبر ۱۹۷۹) دفتر آسوشیتدپرس در تهران به تصمیم دولت وقت بسته شد. جمهوری اسلامی اعضای این دفتر را متهم به دادن گزارش‌های خلاف واقع از وضعیت کردستان کرده بود و گفته بود که هدف از مخابره این خبرها و طرز تنظیم آنها نشان دادن ضعف دولت انقلاب و «دادن خط» به مخالفان است که در کمین نشسته‌اند. در دفتر آسوشیتدپرس (خبرگزاری روزنامه‌های آمریکا) دو روزنامه‌نگار تمام‌وقت، دو روزنامه‌نگار نیم‌وقت و دو خبرنگار محلی (ایرانی) سرگرم کار بودند. دو خبرنگار ایرانی، علیرضا جهانشاهی (تحصیلکرده آمریکا و خبرنگار سیاسی پیشین روزنامه اطلاعات) و بانو فرشته امامی بودند که کناره‌گیری کردند و چهار خبرنگار خارجی آسوشیتدپرس ایران را ترک گفتند و این خبرگزاری بعدا واحد تهیه اخبار ایران را در دفتر خود در قبرس دایر کرد.
این خبرگزاری در دوران نظام سابق و در طول ده‌ها سال توسط پرویز رایین (که در دهه ۱۹۸۰ در آمریکا فوت شد) مدیریت می‌شد و دفتر آن در خیابان ایرانشهر کوچه مهاجر قرار داشت. شاه که قبلا آخرین رویدادهای جهان را از خبرگزاری پارس دریافت می‌کرد و برای اطلاع از دنباله یک خبر مهم روز، گاهی شخصا و حتی در نیمه‌شب به آژانس پارس تلفن می‌کرد از نیمه دوم دهه ۱۳۴۰ (۱۹۶۰ میلادی) یک تلکس گیرنده آسوشیتدپرس در دفتر کار خود نصب کرده بود تا مستقیما، سریعا و بدون واسطه در جریان تحولات جهان قرار داشته باشد.
دفتر آسوشیتدپرس سال‌ها بعد در تهران کار خود را از سرگرفت و علی‌اکبر دارینی بیشتر خبرهای این دفتر را تهیه، تنظیم و مخابره می‌کند.