متعهدم به دفاع از حقوق همه ایرانیان

«جهان‌صنعت»- 48 ساعتی بیشتر تا پایان اسفندماه1403 و فرارسیدن نوروز1404 نمانده بود که ناگهان منابع رسانه‌ای از پایان حصر خانگی مهدی کروبی خبر دادند؛ فراموش نکنیم آن محدودیت‌های حداکثری که زمستان89 اعمال شد، نه‌تنها تمامی روابط و مراودات این روحانی اصلاح‌طلب را با جامعه مدنی، رسانه‌ها و حتی خویشاوندان و اعضای خانواده‌اش مخدوش کرد بلکه متعاقبا شرایطی را رقم زد که او از برقراری هرگونه ارتباط با اعضای ستاد انتخاباتی و حزب متبوعش نیز محروم شد و در نتیجه پیش از آنکه خورشید بیست‌وپنجمین روز بهمن‌ماه89 غروب کند و شامگاهان از راه برسد، «شیخ اصلاحات» به حصر خانگی رفت تا «شیخ محصور» لقب گیرد. روحانی کهنسالی که اگرچه محاسنش در همان روزهای سرد و زمستانیِ بهمن‌ماه89 نیز کمابیش به رنگ عبای روشنی بود که بر فرق سرش می‌گذاشت اما وقتی سرانجام همین چند هفته پیش، منابع خبری در بخشی از بسته خبری روز بیست‌وهشتم اسفندماه1403، از پایان این حصر طاقت‌فرسا خبر داده و اعلام کردند که بالاخره پس از 14سال و یک هفته و 4 روز انتظار، دوران حصرِ «شیخِ محصور» به پایان رسیده و حال که بهار1404 آمده، «شیخ اصلاحات» نیز می‌تواند از چهاردیواری که پیرامونش را گرفته، خارج شود و دوباره آزاد و رها در این شهر دراندردشت قدم بزند و نفسی تازه کند.
هرچند کیست که نداند اگر کروبی و حامیان سیاسی و همفکرانش در این 14سال و چند روز، هرگاه مجالی پیش‌رویشان بود، از لزوم پایان حصر می‌گفتند، هدفشان این نبود که این دوران حبس و حصر را تحمل‌پذیرتر کنند و وقتی که بالاخره حصر شکست، بتوانند با خیالی آسوده و آرام، در کوچه و بازار قدم بزنند و نفس عمیق بکشند تا روحشان تازه شود! چنان‌که وقتی در روزهای پایانی سالی که گذشت، ناگهان منابع خبری به نقل از حسین کروبی از پایان دوران حصر مهدی کروبی خبر دادند، فرزند شیخ محصور به نقل از پدرش تاکید کرد که مهدی کروبی با اشاره به مواضع ثابتش در این سال‌ها، گفته تنها در شرایطی حاضر به پذیرش رفع حصر خواهد بود که همین شرایط برای میرحسین موسوی و زهرا رهنورد نیز فراهم شود.
با این همه اما اهمیت و جدیت این موضع اصولی کروبی روز گذشته، به‌نحوی دیگر آشکار شد. چه آنکه دیروز این منابع رسانه‌ای متنی را به‌عنوان «نخستین بیانیه مهدی کروبی پس از آزادی از حصری که قریب به 15سال به درازا کشید»، روی خروجی فرستادند تا ضمن بازتاب تقدیر و تشکر او از رییس قوه قضاییه و رییس‌جمهوری به‌دلیل رایزنی‌ها و پیگیری‌هایی که در این مدت داشتند تا بالاخره زمینه رفع حصر را فراهم کنند، به بیان نکاتی از آنچه در این سال‌ها بر او گذشته، پرداخت و مهم‌تر از آن، به تصریح، تاکید کرد که کماکان منتظر است تا مطابق وعده مسوولان ذی‌ربط، روند رفع حصر مهندس میرحسین موسوی و زهرا رهنورد نیز مشابه آنچه در مورد او طی شد، انجام گیرد و هرچه سریع‌تر صدای خرد شدن شیشه حصر موسوی و رهنورد را نیز بشنویم. بنابر متنی که پایگاه خبری انصاف‌نیوز، تابناک، فرارو، جماران و البته چندین و چند وبسایت خبری- تحلیلی دیگر به‌عنوان متن کامل بیانیه مهم مهدی کروبی منتشر کردند، شیخ اصلاحات در بخشی از بیانیه خود یادآور شده که «اواخر بهمن‌ماه۱۳۸۹ در حصری قرار گرفتم که حکم به محرومیت و مجازات آن براساس قانون و تصمیم محکمه‌ای صالح نبود؛ درخواست محاکمه‌ علنی‌ام در مرجع ذی‌صلاح قانونی که بارها مطرح و بر آن مصر بودم هم اجابت نشد تا اینکه مدتی پیش سخن از رفع حصر اینجانب به میان آمد.»
کروبی که از «تلاش روسای قوه مجریه و قضاییه در پایان دادن به این رفتار غیرقانونی» تقدیر کرده، آنان را خطاب قرار داده و «به اطلاعشان‌ رسانده که اینجانب و مهندس موسوی در یک پرونده و مطابق یک دستور غیرقانونی که مغایر اصول متعدد قانون اساسی ازجمله اصل قانونی بودن جرائم و مجازات‌هاست، محصور و از حقوق قانونی‌مان محروم گشته‌ایم.» او نوشته است: «تاکید کردم با آنکه آزادی را حق طبیعی‌ام می‌دانم اما ترجیح می‌دهم همانطور که در یک‌روز به حصر رفتیم، به اتفاق از حصر خارج شویم.» او با اعلام این خبر که «مدتی موضوع مسکوت ماند تا اینکه در آستانه نوروز، از تصمیم مقام‌های امنیتی مبنی‌بر ترک نیروهایشان از منزل‌مان در بیستم فروردین‌ماه سال جاری مطلع شدم»، می‌نویسد: «ان‌شاءالله به‌زودی هم شاهد پایان حصر دوست و برادر عزیزم مهندس موسوی و همسر گرامی‌شان خانم دکتر رهنورد باشیم.» رییس اسبق مجلس شورای اسلامی با یادآوری این نکته مهم که «خروج او از حصر همزمان شده با ابربحرانی که ملک و ملت را در همه ابعاد گرفتار کرده و کشور را تا آستانه ورشکستگی و جنگی ویرانگر پیش برده،» می‌نویسد: «به باور من ریشه بخش مهمی از این ابربحران را باید در انتخابات ریاست‌جمهوری سال۱۳۸۴ جست‌وجو کرد.»
کروبی همچنین با یادآوری این مهم که «هرگز با تبعید، زندان و محدودیت بیگانه نبوده و نیست»، نوشته «در جوانی زندان و شکنجه‌های ساواک پهلوی مرا از میدان به ‌در نکرد و در میانسالی مسند صدارت و قدرت چشمانم را کور نکرد و در سالمندی توهین، حرمت‌شکنی، فشار و سپس حصر طویل‌المدت موجب سکوتم نشد.» او می‌نویسد: «من همچون گذشته خود را متعهد می‌دانم که در دفاع از حقوق یکایک مردم، فارغ از نگاه و باورشان، زبان در کام نگیرم و از حقوق شرعی و قانونی و آزادی‌های مشروع آنان دفاع کنم. خدا را هم گواه می‌گیرم که دفاع از حقوق آحاد مردم را وظیفه شرعی و ملی‌ام می‌دانم چراکه بر این باورم ایران متعلق به همه‌ ایرانیان است.» او از این نیز فراتر رفته و در سطر بعد این بیانیه، خواستار «آزادی بی‌قید و شرط زندانیان سیاسی به‌خصوص زنان در بند از هر مرام و مسلکی» شده و با تاکید بر اینکه این مطالبه را «مطالبه‌ای بحق‌ می‌داند»، تصریح کرده که «ان‌شاءالله از همین امروز پیگیر آن خواهم بود.»
کروبی که در سطور پایانی این بیانیه از همه کسانی‌که به گفته او، در این سال‌ها به طرق مختلف محصوران را مورد حمایت و محبت خود قرار دادند، تشکر و قدردانی کرده، همچنین خود را «بنده خدا»، «فرزند ایران» و «سرباز کوچک ملت» و «مدیون به شهدای انقلاب و جنگ می‌داند» و نوشته که «تا پایان عمر متعهد است در راستای عزت و سربلندی ایران و تحقق حاکمیت مردم بر سرنوشت‌شان تلاش کند و در این مسیر آنچه را خیر و صلاح کشور مطابق منافع ملی می‌داند با زبانی صریح بگوید، اگرچه به مذاق برخی خوش نیاید.»