مجسمه فروریخته پراگ

مرتضی یاسری‌نیا- در دورتموند به پسر کاملا شرقی، میکل آنژ می‌گفتند‌. به همان دقت مجسمه‌ساز شهیر پاس می‌داد و در زمین دلربایی می‌کرد اما به اندازه کارهای آنژ هم ظریف بود و همین عامل، اجازه نداد هنرش به طور کامل اجازه بروز یابد‌. خبر خداحافظی توماس روسیچکی از فوتبال چندان شوک‌آور نبود. او سال‌ها قبل و دقیقا وقتی همه انتظار داشتند در آرسنال بیش از روزهای درخشانش در دورتموند بدرخشد، تمام شده بود؛ به دلیل استخوان‌های ظریف و نحیفی که به آسیب‌دیدگی «نه» نمی‌گفت و بارها او را در اوج، خانه‌نشین کرد‌.
از اوج تا حضیض
روسیچکی در تیم اول زادگاهش، اسپارتاپراگ شناخته شد و دورتموند ماتیاس سامر زودتر از بقیه خواستاران او را شکار کرد‌. توماس در اولین فصل بازی در وستفالن از ارکان قهرمانی دورتموند در بوندس‌لیگا نام گرفت‌. پاس‌های دقیق، ضربات هدفمند و شوری که به تیم تزریق می‌کرد از او یک چهره خاص ساخت‌. پاس گل قهرمانی دورتموند در بوندس‌لیگا در ۱۵ دقیقه پایانی بازی گره خورده خانگی مقابل وردربرمن در هفته پایانی فصل ۲۰۰۲-۲۰۰۱ بوندس‌لیگا شاهکار میکل آنژ نام داشت‌. آرسنال ستاره دورتموند را از آسمان وستفالن چید اما اوضاع روسیچکی به اندازه هوای ناآرام لندن، متغیر و پرفراز و نشیب بود‌. عدم تطابق اولیه با سبک قدرتی فوتبال در جزیره با آسیب‌دیدگی او توام شد‌. هر چند طی یک دهه بازی برای آرسنال، ۲۴۷ بازی انجام داد اما در هیچ رقابتی غیر از یک دربی خاص مقابل تاتنهام درخشش مورد انتظار را نداشت‌.
بازگشت به وطن
شاید بازگشت به وطن می‌توانست نسخه شفابخشی برای توماس باشد اما آفتابی که روزی برای او طلوع می‌کرد، حالا غروبش را به تماشا نشسته بود‌. در اسپارتا درخشش خاصی نداشت و سرانجام در ۳۷ سالگی تصمیم گرفت از فوتبال خداحافظی کند‌.
بدشانسی ملی
هر چه اندام او نحیف بود، بدشانسی‌اش ضخیم به نظر می‌رسید‌. طلایی‌ترین جمهوری چک از زمان جدا شدن چک از اسلواکی، یکی از شانس‌های قهرمانی در یورو ۲۰۰۴ به نظر می‌رسید اما تیم طلایی با همراهی روسیچکی در نیمه‌نهایی مغلوب مشهورترین گل نقره‌ای تاریخ فوتبال شد‌. جمهوری چک وقتی به جام‌جهانی ۲۰۰۶ رفت که تیم دوم رنکینگ فیفا بود اما شاگردان بروکنر در گروهی شامل غنا، ایتالیای قهرمان جهان و آمریکا حتی از صعود هم بازماندند‌. توماس پس از کلی بدشانسی و مصدومیت در یورو ۲۰۱۲ کاپیتان تیم ملی کشورش شد‌. البته افتخاری کسب نکرد و در نهایت با ۱۰۵ بازی ملی و ۲۳ گل به دوران ملی خود خاتمه داد‌. برای توصیف او شاید جمله‌ای از هم‌تیمی سابقش، امانوئل آدبایور توگویی، بهترین گزینه باشد: «من قوی‌ترین بازیکن آرسنال بودم با اینکه تنها ۷۳ کیلو وزن داشتم‌. چلسی مایکل اسین و میشاییل بالاک را در خط میانی داشت ما هم روسیچکی! اگر از او می‌پرسیدی حالت چطور است، ممکن بود دو ماه و نیم مصدوم شود!»