مذاکره در سایه ابرهای تیره

عبارت «خاتمه بی‌نتیجه» برای مذاکرات بغداد تا حدی مبالغه‌آمیز است. تا ظهر پنجشنبه تقریبا تمامی تحلیلگران مذاکرات را شکست خورده و با اندکی ملاحظه، ناکام می‌دانستند اما وقتی جلیلی و اشتون مذاکرات دوجانبه خویش را خارج از فضای عمومی آغاز کردند، ناظران ابراز عقیده کردند که ممکن است نتیجه‌ای امیدبخش از این گفت‌وگو حاصل شود.
البته پیش از این مذاکرات، ایران اجازه بازدید از سایت پارچین را برای کارشناسان آژانس بین‌المللی انرژی هسته‌ای صادر کرده بود، از همین اقدام می‌شد فهمید که قرار نیست در بغداد مذاکرات با شکست مواجه شود، چراکه اگر صدور اجازه بازدید از پارچین یک گام مثبت برای همگرایی در موضوع هسته‌ای محسوب شود، این بار نوبت غرب است که به گام ایران پاسخ دهد و شرایطی بهتر برای دور بعدی مذاکرات که قرار است در مسکو برگزار شود، فراهم آورد.
از یک منظر، اقدام گام به گامی که هم‌اکنون در دستور کار قرار گرفته، همان طرح پیشین مسکو است که حدود ۱۸ ماه پیش ارایه شده بود. در آن هنگام استقبال چندانی از این طرح به عمل نیامد و ایران با بی‌میلی از بررسی آن خبر داد. با این حال همچنان مبنا، اکنون به‌عنوان نقشه راه گفت‌وگوهای ۱+۵ و ایران بر سر بحران هسته‌ای مورد توجه قرار گرفته است. اینکه قرار است مسکو مقصد بعدی مذاکره‌کنندگان باشد احتمالا به این معنی است که غرب می‌خواهد وزن بیشتری به مسکو بدهد و پوتین عملگرا را به طور جدی‌تر وارد مذاکرات کند.اگر این سناریو درست باشد آن‌گاه می‌توان طی روزهای آینده برداشتن گام مثبتی از جانب غرب را مشاهده کرد که البته به تعویق افتادن اجرای تحریم‌های نفتی اروپا، انتظاری بلندپروازانه است، با این همه ممکن است آمریکایی‌ها یا لابی اسراییل در ایالات متحده تلاش خود را برای به شکست کشاندن مذاکرات به کار گیرد. اظهارات هیلاری کلینتون که با شگفتی محافل ناظر بر مذاکرات مواجه شده، می‌تواند نخستین سنگ‌اندازی آمریکایی‌ها برای به شکست کشانیدن مذاکرات تلقی شود.
همین دلمشغولی است که موجب می‌شود ابرهای تیره همچنان بر فراز میز مذاکرات هسته‌ای سایه‌گستر باشد.