مراتب ثبت ۴ میراث فرهنگی ناملموس به استاندار تهران ابلاغ شد

وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی در نامه‌ای به استاندار تهران، مراتب ثبت چهار میراث فرهنگی ناملموس را به وی ابلاغ کرد.
به‌ گزارش میراث آریا، در نامه‌ ارسالی از سوی علی‌اصغر مونسان، وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی به انوشیروان محسنی‌بندپی استاندار تهران آمده است: در اجرای ماده ۱ از قانون تشکیل سازمان میراث فرهنگی و گردشگری مصوب سال ۱۳۸۲ و مواد ۱۱ و ۱۲ از قانون الحاق جمهوری اسلامی ایران به کنوانسیون بین‌المللی حفظ میراث فرهنگی ناملموس مصوب سال ۱۳۸۴ و مواد ۲ و ۳ آیین‌نامه اجرایی قانون یادشده مصوب ۶/۱۱/۱۳۸۷ هیات محترم وزیران و با رعایت مقررات آیین‌نامه اجرایی مذکور، میراث فرهنگی ناملموس با عنوان فناوری نقاشی پشت آینه به‌شماره ۱۹۷۹، آیین سقاداری محله امامزاده یحیی تهران به‌شماره ۱۹۸۰، فناوری هم‌جوشی شیشه به‌شماره ۱۹۸۱، فناوری تراش سنگ‌های قیمتی و نیمه‌قیمتی (زاویه‌تراشی) به‌شماره ۱۹۸۲، در تاریخ ۵/۴/۱۳۹۸ در فهرست ملی میراث فرهنگی ناملموس به‌ثبت رسیده است. هر گونه اقدام موجب حفظ و احیای این میراث، مورد تاکید است. خواهشمند است دستور فرمایید مراتب برای آگاهی و اجرا به مقامات و مسوولان ذی‌ربط ابلاغ شود و از نتیجه اقدام این وزارتخانه را مطلع کنید.
میراث فرهنگی ناملموس به تولیدات و فرآیندهای فرهنگی گفته می‌شود که با گذشت زمان و از نسل‌های پیشین باقی مانده‌اند. بخشی از دارایی‌های فرهنگی، محصولاتی ملموس مانند ساختمان‌ها یا کارهای هنری هستند. با این حال بخش‌های زیادی از فرهنگ به‌شکل ناملموس است مانند ترانه، موسیقی، درام، توانمندی، آشپزی، هنر صنایع‌دستی و جشنواره‌های گوناگون.
این موارد شکل‌هایی از فرهنگ به‌شمار می‌روند که قابل ثبت و ضبط هستند ولی ملموس نبوده و قابلیت ذخیره در محل فیزیکی مانند موزه را ندارند ولی از طریق ابزارها و وسایلی که در آنها به‌کار رفته‌اند قابل تجربه‌کردن هستند. این وسایل فرهنگی توسط سازمان ملل متحد گنجینه‌های بشری نامیده شده است.
میراث فرهنگی ناملموس توسط یونسکو به‌عنوان همتای میراث جهانی یونسکو ترویج می‌شود و تمرکز عمده آن بر جنبه‌های ناملموس فرهنگ است. یونسکو در سال ۲۰۰۱ با انجام تحقیقی در میان کشورها و سازمان‌های مردم‌نهاد تلاش کرد توافق آنان برای ارائه تعریفی از میراث ناملموس و بستن پیمان‌نامه‌ای در این زمینه را به دست آورد که نتیجه آن کنوانسیون پاسداری از میراث فرهنگی ناملموس بود که سال ۲۰۰۳ به تصویب رسید.
عنوان هفت کشور نخست که بیشترین تعداد آثار میراث ناملموس ثبت شده در فهرست میراث جهانی را دارند به کشورهای چین با ۴۰ اثر، ژاپن با ۲۱ اثر، کره با ۲۰ اثر، اسپانیا با ۱۸ اثر، ترکیه، فرانسه و کرواسی با ۱۷ اثر، مغولستان با ۱۴ اثر، ایران، آذربایجان و بلژیک با ۱۳ اثر اختصاص دارد.
تا کنون در مجموع ۵۰۸ اثر از ۱۲۲ کشور جهان در فهرست میراث فرهنگی ناملموس یونسکو به ثبت رسیده است، ۴۲۹ اثر در فهرست معرف میراث فرهنگی ناملموس بشریت، ۲۰ اثر در فهرست اقدامات موفق پاسدارانه، ۵۹ اثر در فهرست در خطر و نیازمند پاسداری فوری ثبت شده است.