مرا هزار امید است و هر هزار تویی

سیمین خلیلی معروف به سیمین بهبهانی (زاده ۲۸ تیر ۱۳۰۶ در تهران) نویسنده و غزلسرای معاصر ایرانی است. او فرزند عباس خلیلی ‌شاعر و نویسنده و مدیر روزنامه اقدام‌ است.
حاج میرزا حسین حاج میرزاخلیل مشهور به میرزا حسین خلیلی‌تهرانی که از رهبران مشروطه بود، عموی پدر او و علامه ملاعلی رازی خلیلی تهرانی پدربزرگ اوست. پدرش عباس خلیلی (۱۲۷۲ نجف- ۱۳۵۰ تهران) به دو زبان فارسی و عربی مسلط بود و شعر می‌سرود. بهبهانی را برخی به دلیل سرودن شعر در اوزان خاص «نیمای غزل» لقب داده‌اند.
او سرودن غزل را از نوجوانی آغاز کرد و موضوع اغلب غزل‌های او در این دوران مضامین عاشقانه و عواطف زنانه و انسانی بود.
وی بعدها متاثر از سروده‌های نوپردازان شد و در مجموعه غزل رستاخیز به سمت موضوعات و معضلات اجتماعی گرایش پیدا کرد. کتاب‌هایی چون «جای پا» (۱۳۳۵/۱۹۵۴)، «چلچراغ (۱۳۳۶/۱۹۵۵)»، «مرمر» (۱۳۴۱/۱۶۱)، «رستاخیز» (۱۳۵۲/۱۹۷۱)، «خطی ز سرعت و از آتش» (۱۳۶۰/۱۹۸۰)، «دشت ارژن» (۱۳۶۲/۱۹۸۳)، «گزینه اشعار» (۱۳۶۷)، «درباره هنر و ادبیات» (۱۳۶۸)»، «آن مرد، مرد همراهم» (۱۳۶۹)، «کاغذین‌جامه» (۱۳۷۱/۱۹۹۲)، «کولی و نامه و عشق» (۱۳۷۳)، «عاشق‌تر از همیشه بخوان» (۱۳۷۳)، «شاعران امروز فرانسه» (۱۳۷۳)‌- ترجمه فارسی از اثر پیر دوبوادفر، چاپ دوم‌: ۱۹۳۸۲-، «با قلب خود چه خریدم؟»(۱۳۷۵/۱۹۹۶)، «یک دریچه آزادی» (۱۳۷۴/۱۹۹۵)، «مجموعه اشعار» (۲۰۰۳)، «یکی مثلا اینکه» (۲۰۰۵)، «هرگز نخواب کوروش»، «شعر زمان ما» (۱۳۹۱)، «مجموعه اشعار سیمین بهبهانی» (۱۳۹۱) در کارنامه کاری بهبهانی است. سیمین بهبهانی سحرگاه سه‌شنبه ۲۸ مرداد ۱۳۹۳ دار فانی را وداع گفت.

مرا هزار امید است و هر هزار تویی
شروع شادی و پایان انتظار تویی
بهارها که ز عمرم گذشت و بی‌تو گذشت
چه بود غیر خزان‌ها اگر بهار تویی
دلم ز هرچه به غیر از تو بود خالی ماند
در این سرا تو بمان ‌ای که ماندگار تویی
شهاب زودگذر لحظه‌های بوالهوسی است
ستاره‌ای که بخندد به شام تار تویی
جهانیان همه گر تشنگان خون من‌اند
چه باک زان همه دشمن چو دوست‌دار تویی
دلم صراحی لبریز آرزومندی‌ است
مرا هزار امید است و هر هزار تویی