مردم جنوب سیاهپوش شدند

گروه فرهنگ و هنر- همایون شهنواز که چندی قبل در حادثه‌ای در منزل شخصی خود دچار حادثه شده بود، درگذشت. او که کارگردانی سریال‌های خاطره انگیز تلویزیونی همچون «دلیران تنگستان»، «روزهای به‌یادماندنی» و فیلم سینمایی «شاه خاموش» را در کارنامه دارد، به دلیل شدت سوختگی و همچنین ایست قلبی در بیمارستان چشم از دنیا فروبست.
محمد ولی‌زاده، روزنامه‌نگار و دوست همایون شهنواز درباره او گفت: «شرایط جسمی همایون شهنواز پس از عمل جراحی حادتر شد و روز گذشته ایست قلبی داشت که احیا شد. او تا شب گذشته هم شرایط مناسبی نداشت و در نهایت متاسفانه به دلیل شدت سوختگی درگذشت.»
این روزنامه‌نگار در ادامه درباره زمان برگزاری مراسم خاکسپاری مرحوم همایون شهنواز توضیح داد: «خانواده مرحوم شهنواز در حال فراهم کردن مقدمات برای برگزاری مراسم هستند و منتظر هستیم تا خانواده ایشان از خارج از کشور به ایران بیایند.» همایون شهنواز چندی قبل در منزلش دچار حادثه آتش‌سوزی و ۸۰ درصد سوختگی شد. پس از این حادثه تلاش‌هایی برای اعزام او به بیمارستانی در اشتوتگارت آلمان صورت گرفت که در نهایت به دلیل پاره‌ای مشکلات از جمله نبود امکانات فنی برای اعزام او، به عمل جراحی در ایران تصمیم گرفته شد.
در دوران بستری بودن همایون شهنواز در بیمارستان جمعی از اهالی سینما و صداوسیما و همچنین معاون وزیر بهداشت به عیادت او رفتند و از سوی وزیر ارشاد هم قول‌هایی برای درمان او داده شده بود.
هر گاه قلب هنرمندی باز بایستد پاره ای از جان جهان می‌لرزد
مرگ شهنواز واکنش‌هایی هم در پی داشته است‌ از جمله کانون کارگردانان که در پیامی درگذشت همایون شهنواز را تسلیت گفته است. در متن این پیام آمده است: «بازگشت همه به سوی اوست. همایون شهنواز پس از ۱۲ روز تحمل رنج بسیار ناشی از جراحات سوختگی شدید به دلیل ایست قلبی درگذشت. خالق سریال ماندگار «دلیران تنگستان» از میان ما رفت. امروز در سوگ این هنرمند بزرگ پژواک صدای شلیک تفنگ رییسعلی در دلوار به گوش خواهد رسید. رییسعلی و خالو حسین در دشتستان، تنگستان و دلوار سیه‌پوشند.
امروز تمام مردم جنوب سیه‌پوشند اما غرش سم اسبان تیزپای مجاهدین جنوب در همیشه‌‌ تاریخ طنین‌انداز خواهد بود.
هرگاه قلب هنرمندی باز بایستد پاره‌ای از جان جهان می‌لرزد. بی‌شک نام همایون شهنواز هم پای دلیران تنگستان، ماندگار خواهد ماند. خالق سریال دلیران تنگستان بنای ساخته شدن یکی از مهم‌ترین و ملی‌ترین و ضد استعماری‌ترین سریال‌های کشور را رقم زد که چند نسل با آن خاطره جمعی دارند و در پنج دهه به دفعات از تلویزیون پخش شده است.
علی رغم تمام تلاش‌هایی که خانواده شهنواز، کانون کارگردانان، شورای شهر، سازمان سینمایی، وزارت ارشاد، وزارت بهداشت‌، وزارت راه، دوستان و آشنایان ایشان انجام دادند، نشد آنچه که باید می‌شد. چقدر زود دیر می‌شود. دریغا که زودتر از اینها باید به فکر مفاخر فرهنگ و هنر کشور باشیم. کانون کارگردانان سینمای ایران تاسف عمیق خود را از ضایعه درگذشت مرحوم همایون شهنواز ابراز می‌دارد و به خانواده محترم شهنواز، سینماگران و تماهی اهالی فرهنگ و هنر تسلیت عرض می‌کند.»
همایون شهنواز در کارش حساس بود
محمود پاک‌نیت هم که ۱۴ سال قبل در سریال «روزهای به‌یادماندنی» به کارگردانی همایون شهنواز ایفای نقش کرده بود، از او به عنوان فردی حساس در کار یاد کرد.
این بازیگر تلویزیون و سینما از خبر درگذشت همایون شهنواز ابراز تاسف کرد و درباره بازی در سریال تاریخی روزهای به یادماندنی به ایسنا گفت: «من در نقش قوام‌السلطنه در این سریال به ایفای نقش پرداختم و با همایون شهنواز هم هفته اول کار کردم به دلیل اینکه کارگردان «روزهای به یاد ماندنی» بعد از مدتی عوض شد و ادامه آن را تورج منصوری کارگردانی کرد. البته ایشان در کنار کار بودند و گاهی سر می‌زدند. همچنین فیلمنامه سریال را هم همایون شهنواز نوشته بود.»او با اشاره به ویژگی‌های اخلاقی همایون شهنواز گفت: «او در کار خود بسیار حساس بود و در این مدت کوتاه حساسیت او را دیدم. ایشان حتی درباره وسایل صحنه هم اظهار نظر می‌کردند؛ به دلیل اینکه کاری که انجام می‌دادیم مربوط به عشایر بود و خودشان هم از عشایر بودند.»
یادی از همایون شهنواز با انتشار عکسی ۲۲ساله
«همایون شهنواز هم اکنون به تاخت از ما گذشت تا در کنار رییسعلی‌ها و دریاقلی‌هایش از آن سوی زمان به ما بنگرد.» این جملات بخشی از نوشتار حبیب احمدزاده برای کارگردان دلیران تنگستان است. احمدزاده همچنین با انتشار عکسی که از زمستان ۲۲ سال قبل باقی مانده است، خاطره‌ای مشترک با همایون شهنواز را یادآور شده است. عکس در سفری به مناطق جنگی جنوب در یک روز بارانی در منطقه شلمچه گرفته شده است. در مطلب حبیب احمدزاده ـ نویسنده و مستندساز- با عنوان «شهنواز مردی که به تاخت رفت» آمده است:
«او در زمانی سریال دلیران تنگستان را ساخت که بسیاری از ما مردم این کشور و جنوبی‌ها حتی نام این قهرمان موطن خود را نشنیده بودیم. او بر گردن من یکی بسیار حق اسطوره‌ای دارد. چه وقتی موسوم به قبل از انقلاب که در جلوی تلویزیون لامپی شاوب لورنس خانه عمویم در آبادان به همراه دیگر بچه‌ها دراز کشیده و منتظر شروع سریال دلیران تنگستان می‌شدیم و همراه با آنان با انگلیسی‌های متجاوز در نخلستان‌های ندیده دلوار نبرد می‌کردیم و چه سال‌ها بعدتر و پس از انقلاب که همراهش شدم در سفری دونفره به مناطق جنگی آبادان و خرمشهر و دریاقلی را که شناخت و در لحظه برگشت در هواپیما که کمربندش را می‌بست و گفت که به نظرش دریاقلی و ماجرایش حتی بزرگ‌تر از رییسعلی دلواری است که من به شوخی گفتم این حرف را در آبادان زدی تمام، ولی هرگز در بوشهر تکرارش نکن که خون‌تان پای خودتان‌ است و همین سفر شد مبنای نوشتن فیلمنامه شب واقعه توسط ایشان و فیلمی با همین نام و…
در کنگره شهیدان استان بوشهر و در آخرین لحظات، لختی بالا آمد و با اشاره به عکس‌های شهدا گفت تا قبلش برایم رییسعلی فقط یک نفر بود ولی الان با دیدن عکس این همه شهید، متوجه شدم که این استان این همه رییسعلی پرورانده …
و هیچ‌وقت لبخندهای کودکانه و معصوم این مرد ۸۰ ساله را حتی روی تخت بیمارستان فراموش نخواهم کرد، هیچ‌وقت.»