مرمت لوکیشن فیلم مهمان مامان

دبیر کمیته پیگیری خانه‌های تاریخی تهران خبر داد: لوکیشن «مهمان مامان» پس از سال‌ها بی‌توجهی، با همکاری دو دستگاه دولتی مرمت و احیا و به «مرکز فناوری پژوهشگاه میراث فرهنگی» تبدیل می‌شود.
تا اوایل دهه‌ ۸۰ اطلاعات چندانی از خانه‌ «سرهنگ ایرج» در اختیار نبود تا اینکه تبدیل این خانه به لوکیشن چند فیلم و سریال و ثبت بنا توسط میراث فرهنگی، این خانه‌ تاریخی که تا قبل از یدک کشیدن نام «مهمان مامان» به خانه‌ «سرهنگ ایرج» مشهور بود، به مرکز «فناوری پژوهشگاه میراث‌فرهنگی» تبدیل شود.
سجاد عسکری، دبیر کمیته پیگیری خانه‌های تاریخی تهران درباره‌ وضعیت این خانه به ایسنا می‌گوید: این خانه پس از سال‌ها جان تازه‌ای گرفته و از داخل در حال مرمت و احیاست. براساس آنچه روی تابلوی ورودی این بنا نصب شده، این خانه تاریخی که یکی از «کامل‌ترین خانه‌های تهران» است، قرار است به «مرکز فناوری پژوهشگاه میراث فرهنگی» تبدیل شود.
به گفته‌ وی، این پروژه بین «پژوهشگاه سازمان میراث فرهنگی» و «معاونت علمی و فناوری ریاست‌جمهوری» مشترک است و براساس آنچه اعلام شده، قرار است تا پایان سال ۱۳۹۶ تکمیل و به پاتوقی علمی و فرهنگی تبدیل شود.
خانه سرهنگ ایرج یا همان خانه «مهمان مامان» در خیابان پامنار، کوچه صوفیانی، حدود ۱۵ سال پیش و بعد از تخلیه ملک توسط مالک، لوکیشن فیلمبرداری چند فیلم و سریال شد که آخرین قرعه به نام «مهمان مامان» افتاد.
این خانه در دوره ریاست رحیم‌مشایی در سازمان میراث فرهنگی خریداری شد و فاز نخست مرمت آن در سال ۸۸ به پایان رسید اما پس از مرمت در آن برای همیشه بسته شد. با بسته شدن در خانه، این مدتی مامن معتادان شد و حتی چند بار در خانه را دزدیدند تا اینکه میراث فرهنگی در خانه را گل گرفت.
در پرونده ثبتی خانه تاریخی منسوب به سرهنگ ایرج آمده براساس نقشه حصار صفوی موسیو کرشیش که اولین نقشه تهران براساس نفشه کشی علمی بوده است، این بنا به نام خانه «میرزا آقاخان» در محدوده زمین‌های منسوب به میرزا نوشته شده است. در دوره بعدی براساس نقشه حصار ناصری عبدالغفار، این ملک به نام خانه «میرزا زکی‌خان خوئی» ثبت شده است که قدمتی بیش از صد سال دارد.
کارشناسان سازمان میراث فرهنگی در پرونده ثبتی این خانه آورده‌اند که مالک اولیه بنا مشخص نیست اما براساس اسناد ارائه‌شده، این بنا به مدت ۶۰ سال در اختیار سرهنگ ایرج، از سرداران دوره پهلوی اول و دوم، خانواده و ورثه آن بوده است تا آنکه در سال ۷۰ مالکیت آن در اختیار شخصی به نام مشتاقی قرار گرفت و سپس در سال ۸۲ به شخصی با نام «شمس» فروخته شد. در جریان ثبت پرونده این خانه، کارشناسان آورده‌اند که مالک مصمم به تخریب بناست. با این حال این بنا با شماره ۱۳۸۵۷ روز بیست و پنجم آبان‌ماه سال ۸۴ در فهرست میراث ملی ثبت شد.