مرگ فردریش هگل

هگل ۲۷ آگوست ۱۷۷۰ میلادی در اشتوتگارت در خانواده‌ای مومن به تعلیمات مسیحی شاخه لوتری به دنیا آمد‌. از کودکی در زمینه‌های گوناگونی مانند ادبیات، فلسفه و موضوعات مختلف دیگر، به مطالعه می‌پرداخت و در این کار از حمایت و تشویق مادرش – که سهم فراوانی در پرورش فکری وی در کودکی داشت – برخوردار بود‌. هگل را می‌توان آخرین فیلسوف مکتب ایدئالیسم دانست‌. دیالکتیک فلسفه هگل عبارت بود از انتزاعی که در هنگام رویارویی دو نیروی متضاد در وقایع تاریخی و رویدادهای تعیین‌کننده در تاریخ به وجود می‌آمد‌.
از نظر هگل «خدا مطلق است و مطلق مجموع اشیای تکامل‌یافته‌. خدا عقل است و عقل نسج و بنای قانونی طبیعی است که حیات و روح به موجب آن در حرکت است‌. خدا روح است و روح زندگی است، تاریخ تکامل روح یعنی رشد حیات است‌. حیات در آغاز نیروی مبهمی بود که از خود آگاه نبود‌. جریان تاریخ عبارت از این است که حیات یا روح از خود آگاهی یابد و آزاد شود‌. آزادی جوهر حیات است همچنانکه کشش جوهر آب است‌. تاریخ رشد و تکامل آزادی است و غایتش آن است که روح کاملا و با آگاهی از خود آزاد شود.»
هگل سال ۱۸۳۱ به سبب شیوع وبا در ۱۴ نوامبر فوت کرد‌. دست‌نوشته‌های زیادی بعد از مرگ از او به‌جای مانده بود که به مرور تنظیم شد و به صورت کتاب‌های مختلف انتشار یافت‌.