مزد سرکوب شده و تورم پابرجا

یکم- آیا داوری وزارت کار و شرکای اجتماعی او- که شامل نمایندگان کارفرمایان و کارگران است- درباره مزد یک سال بعد در آخرین روزهای اسفند هر سال هیچ جای تفسیر و تغییر ندارد و در هیچ کشوری مزدها در نیمه سال امکان تغییر ندارند؟ چنین نیست و پاسخ هر دو پرسش منفی است. در ایران سه‌جانبه‌گرایی‌ای که دو جانب آن همیشه به یک سو‌ و یک جانب آن در مسیر خلاف حرکت می‌کنند، هرگز آخرین حرف را برای یک سال نمی‌زند و می‌توان در فاصله‌های کوتاه‌تری به افزایش مزدها اقدام کرد.
دوم- چرا در ایران شورای یادشده برخلاف قانون کار و برخلاف عرف و انصاف افزایش مزد کارگران را نصف تورم موجود تعیین کرد؟
دولت یا از سر خوش‌خیالی یا از سر اینکه این دوره باید از سر گذشته شود، وعده داد نرخ تورم را در ۱۴۰۲ کاهش می‌دهد که هنوز ممکن نشده و پیش‌بینی‌ها نیز نشان از سقوط نرخ تورم نمی‌دهند و به این ترتیب جامعه کارگران ایران را به سختی انداخته است.
سوم- حالا چرا وزیر کار به وعده‌اش وفا نمی‌کند و افزایش مزد با توجه به تورم نیمسال را از دولت نمی‌خواهد؟ پاسخ این سوال را خود وزیر کار باید بدهد.