مستاجر

مهمان امروز: رولان توپور

رولان توپور ۷ ژانویه ۱۹۳۸ به دنیا آمد. پدر و مادرش لهستانی بودند. پدرش نقاش بود و او نیز خود نخست به نقاشی روی آورد. در دانشکده هنرهای زیبای پاریس درس خواند و در ۲۰ سالگی نخستین طرحش در مجله‌ای منتشر شد و او به زودی به عنوان کاریکاتوریستی متفاوت و جسور شناخته شد. او ۱۶ آوریل ۱۹۹۷ در ۵۹ سالگی پس از چند روز بیهوشی درگذشت.
توپور مستاجر را در سال ۱۹۶۶ نوشت؛ رمانی با سویه‌های روانشناسی که از پس اجاره یک خانه در پاریس آغاز می‌شود.
ترلکوفسکی جوان تنهایی است که در پاریس به دنبال خانه می‌گردد. جوانی گوشه‌گیر با دنیایی منظم. سرنوشت او را به سمت آپارتمانی می‌کشاند که مستاجر قبلی آن، سیمون شول بر اثر تصادف در بیمارستان بستری است.
شرط کسب خانه مرگ مستاجر سابق است. / ساکن شدن ترلکوفسکی در خانه جدید با حوادثی همزمان می‌شود که زندگی او را دچار تغییر می‌کند. ترس و ازخودبیگانگی ویژگی رمان توپور است. در رمان او خانه شخصیتی مستقل دارد.
دیوارهایی که می‌تواند مستاجر را اسیر کند و زندگی‌اش را دگرگون. می‌شود برای شخصیت خانه نمادهای گوناگونی متصور شد، از حکومت تا قید و بندهای قانونی و نگاه دیگران به زندگی ترلکوفسکی جوان.
اگر بخواهیم ژانری برای مستاجر قائل شویم باید نام گتیک را کنار اسم کتاب بنویسیم. رمان موفق توپور پس از دوازده سال از زمان انتشارش توسط رومان پولانسکی به پرده سینما رفت و فیلم موفقی هم از آب در آمد.

در بخشی از کتاب می‌خوانیم:
«این گل بوی گل‌های تابستانی را ندارد، اما سختی‌هایی را پشت‌سر گذاشته که گل‌های تابستانی طاقت‌شان را ندارند. باران سرد زمستان تنها خوراکش بود و آفتاب بی‌رمق زمستان تنها گرمای آن. بادهای سرد آن را نخشکاندند و ساقه‌اش را نشکستند و یخبندان بی‌امان هم آن را نسوزاند. نگاه کن، گیلبرت هنوز تر و تازه است و شکوفا، آنطور که هر گلی باید باشد با آنکه هنوز هم برف سرد روی گلبرگ‌هایش نشسته»