مشکل اقتصاد چیز دیگری است

غلامحسین شافعی*- در شرایطی که مسوولان و حتی مردم گمان می‌کنند‌ ارز و قیمت آن مشکل اصلی اقتصاد کشور است نمی‌توان امید چندانی به بهبود وضعیت اقتصادی کشور داشت‌. سال‌های سال است که مسوولان کشور بدون هر گونه هدف و نقشه‌ای برای اقتصاد کشور نسخه‌هایی می‌پیچند که در نهایت عمق گرداب اقتصادی را بیشتر می‌کند‌. اگرچه این موضوع از دوران‌های قبل هم به چشم می‌خورد اما با وجود تاکیدات فراوان بر این موضوع‌، اقتصاد کشور همچنان در نبود نقشه راه و هدف اقتصادی می‌سوزد. از این‌رو طی سال‌های اخیر بسیاری از ابزارهای اقتصادی مانند نرخ ارز، مالیات، بیمه و نرخ سود که تنها جزئی از ابزارهای اقتصادی شناخته می‌شوند در میان تصمیم‌گیرندگان کشور به عنوان هدف و تعالی تلقی می‌شوند. این در حالی است که راه نجات اقتصاد ایران این است که از این ابزارها برای هدفی کلی‌تر و بزرگ‌تر برای رسیدن به شرایط اقتصادی ایده‌آل بهره برد. اما با توجه به اینکه مسوولان کشورمان از ابزارهای اقتصادی به اشتباه با عنوان هدف اقتصادی بهره می‌برند در وضعیت بد اقتصادی به سر می‌بریم. در حال حاضر شاهد این هستیم که نقدینگی دائما به سمت کارهای غیرمولد هدایت می‌شود و دولت در این میان نقش پررنگی بازی می‌کند اما در نهایت شاهد این هستیم که نه‌تنها تولید را به نقطه مطلوبی نرسانده‌ایم بلکه بازار را درگیر تنش و التهابات لحظه‌ای نیز کرده‌ایم. این در حالی است که اگر امروز نتوانیم بخش مولد اقتصاد را برای بخش خصوصی جذاب کنیم، کلاه‌مان پس معرکه است.واقعیت این است که اقتصاد ایران با راه‌حل‌های وصله‌پینه‌ای به سامان نمی‌رسد. بنابراین تا نقشه راه درست و حسابی تهیه نشود، در اقتصاد موفق نخواهیم شد. این در حالی است که برخی کشورها برای نجات اقتصاد خود برنامه‌های ۱۰ ساله و پنج ساله تهیه می‌کنند‌ اما در کشور ما برنامه نقشه راه وجود ندارد. از این رو اقتصاددانان نیز امروز بر این باورند که برای اقتصاد یک نهاد فراقوه‌ای نیاز است که افسار اقتصاد را به دست گیرد تا هر تصمیمی که گرفت، قابل اجرا باشد. در این میان نباید این نکته فراموش شود که برای حل مشکلات فضای کسب و کار نیز باید به انسجام و همصدایی رسید؛ حلقه مفقوده‌ای که سال‌هاست جای خالی آن با حواشی و تنش‌های روزانه پر شده است.
*رییس اتاق بازرگانی ایران