مگه میشه، مگه داریم!

پرویز ملک مرزبان- یادم میاد ده ساله بودم، اولین بار پدرم یه رادیو آندریا، با یه باتری چند کیلویی از تهران آورد به روستایمان « گرمابک »، به زحمت و پارازیت زیاد در بعضی از ساعات رادیوی ایران را می‌شد گرفت، اما رادیوی شوروی و آذربایجان و عربستان همیشه و در هرساعتی برنامه داشتند. وقتی که ما با تعجب به این وسیله خیره می‌شدیم و از شنیدن صدای آدم از درونش شگفت زده بودیم، پدر می‌گفت : اینکه چیزی نیست، شنیدم در آمریکا دستگاهی اختراع کردند که آدم‌ها را هنگام حرف زدن نشان هم می‌دهند‌! این دیگر برایم غیر‌قابل باور بود، پیش خودم می‌گفتم بابای ما هم یه چیزی واسه خودش داره میگه‌ ها، مگه میشه‌! مگه داریم؟