میدانی که قیمت‌ تعیین می‌کند

شیدا ملکی- میدان فردوسی آمادگاهی است برای مبادله ارز و سکه. صدای فروشنده‌های ارز و خریداران سکه مجالی نمی‌دهد تا حتی مسیر را به سادگی تشخیص دهی. حتی اگر قصد خرید ارز یا فروش سکه هم نداشته باشی از تغییر اعداد قرمز پشت ویترین صرافی‌ها استرس خواهی گرفت.
اینجا تالار بورس نیویورک نیست اما همین میدان است که بهای بالا و پایین رفتن قیمت هر کالایی را تعیین می‌کند. کار ساده‌ای است به ناگاه تصمیم می‌گیرند ارز نفروشند یا هیچ مبادله سکه‌ای انجام ندهند. اما این شهروندان عادی هستند که پشت شیشه‌های دروغگوی مغازه‌های این میدان ایستاده‌اند و آه می‌کشند.
پیش از این تصور می‌کردم صرافی‌ها معتبر‌تر و با‌انصاف‌تر خرید می‌کنند. اما همان بساطی‌های کنار خیابان گویا نرخ بازار را بهتر از صرافی‌های لوکس با چراغ‌‌های رنگی‌شان در دست دارند. بساط خرید و فروش و درآمد مرد خلاصه شده در یک کیف سامسونت و چند دسته اسکناس داخل آن و پیت حلبی روغن که صندلی راحت اوست. این دست فروشنده‌ها در این میدان گویا منصف‌تر از دیگران خرید و فروش می‌کنند.
صرافی‌ها هر کدام مشکلی عجیب و دور از ذهن را برای خرید نکردن و نفروختن ارز و سکه مطرح می‌کردند. مسوول یکی از صرافی‌های بزرگ میدان فردوسی به خانم جوانی که مسافر بود، ارز نمی‌فروخت و بهانه‌اش قطع سیستم اینترنت بود. دیگری سکه نمی‌خرید و حتی هیچ دلیلی برای این کارش مطرح نمی‌کرد. جالب اما صرافی است که قیمت خرید سکه را بعد از ۱۰ دقیقه، ۲۰ هزار تومان ارزا‌ن‌تر اعلام کرد‌ آن هم در شرایط افزایشی نرخ طلا.
تغییرات پارامترهای اقتصادی را در مجال مناسب خود باید بررسی کرد اما گشت زدن در شهری که زندگی‌مان را می‌سازد، جدا‌ از این میدان عجیب رقم نمی‌خورد. حتی اگر یک بار در ماه هم رنگ صراف‌های این میدان را نبینی و صدای دلار دلار گفتن‌شان را نشنوی، کمی دورتر و نزدیک‌تر خوراک و تغذیه روزمره‌ات از مبادلات این میدان نشات می‌گیرد.
sheidamaleki.journalist@gmail.com