«ناتور دشت» دنباله‌ای دارد؟

در حالی که چند سالی از وعده‌های مبنی ‌بر انتشار کتاب‌های جدید از جی.دی سلینجر می‌گذرد، هنوز علاقه‌مندان به آثار او شاهد انتشار هیچ اثری از این نویسنده نبوده‌اند. به گزارش نیویورک‌تایمز، پس از چند دهه سکوت، جی.دی. سلینجر نویسنده سرشناس، در نهایت چیزی که برای گفتن به جهانیان داشت این بود: «تنهایم بگذارید.»نوامبر۱۹۷۴ سلینجر پا را اندکی از زندگی در شهری کوچک فراتر گذاشت تا انتشار غیرمجاز آثار اولیه‌اش را زیر سوال ببرد. این یکی از آخرین تلاش‌های وی در این زمینه پیش از درگذشتش در سال ۲۰۱۰ بود. آن زمان او تایید کرد که همچنان مشغول نویسندگی است و هر روز ساعت‌ها می‌نویسد.
با این حال از سال ۱۹۶۵ هیچ اثر جدیدی از سلینجر منتشر نشد و هیچ فرد نزدیک به وی نیز اجازه نداشت تا چنین کاری بکند‌ اما سال ۲۰۱۳ مستندی درباره نویسنده و کتابی مرتبط به آن مطالب جسورانه‌ای طرح کرد: این که او نه تنها به نوشتن ادامه داد، بلکه او نوشته‌های زیادی برای بنیاد خودش باقی گذاشته که در فاصله ۲۰۱۵ تا ۲۰۲۰ منتشر می‌شوند.
در حالی که «شورش در دشت» فیلمی جدید درباره سلینجر ماه پیش راهی سینماها شد، این فیلم نیز نشان‌دهنده این است که او تا مدت‌ها به نویسندگی ادامه داده است. با این حال به رغم آنکه نزدیک به فرارسیدن سال ۲۰۱۸ هستیم و هنوز کتابی منتشر نشده است. پس آنها کجا هستند؟
متیو سلینجر پسر نویسنده، در مصاحبه‌ای کوتاه و تلفنی که همین ماه انجام شده، در این باره گفت: «خب، چه چیزهایی از آنها آمده است؟»
کولن اونیل بیوه نویسنده هم تلفنی در این باره گفت: «متاسفم، نمی‌توانم صحبت کنم» و بعد گوشی را قطع کرد.
متیو سلینجر که همراه خانم اونیل اداره‌کننده بنیاد ادبی جی.د.سلینجر است اهانت پدرش نسبت به توجه مردم را ادامه می‌دهد. آیا پدر او تا اواخر زندگی‌اش به نوشتن ادامه می‌داده؟ آیا او چیزی برای انتشار پس از مرگش باقی گذاشته است؟
او پیش از آن که گوشی را قطع کند، گفت: «پاسخی از من دریافت نخواهید کرد» و افزود: «منبع را در نظر می‌گیرم.»
منبع «سلینجر» بود؛ مستندی متعلق به سال ۲۰۱۳ و کتابی به همین نام که توسط دیوید شیلدز با همکاری شین سالرنو تهیه شد. او ۹ سال تحقیق کرد تا این کتاب و فیلم را تهیه کند. در آخرین صفحات کتاب، آنها از قول دو فرد مستقل و جداگانه بی‌نام ادعا می‌کنند که سلینجر اجازه انتشار پنج اثر دیگرش را بر مبنای یک جدول زمانی خاص داده است.
در طی این سال‌ها، یکی از دوستان سلینجر، محبوب سابق سلینجر و دختر وی که با پدرش رابطه خوبی نداشت، گفته‌اند او همچنان به نوشتن ادامه داده بود. مارگارت سلینجر دختر نویسنده، که خاطراتش را سال ۲۰۰۰ با عنوان «ناتور رویا» منتشر کرده بود، در آن کتاب یاد کرد که پدرش «غار» تنهایی‌اش را در خانه به او نشان داده و در آنجا او با حفظ حریم خصوصی‌اش شاهکارهایی خلق کرده که با قلم‌هایی با رنگ‌های مختلف در آن تعیین کرده که پس از مرگش چه چیزهایی باید منتشر یا نابود شود.
خانم سلینجر برای ادای توضیحی در این باره در دسترس نبود و ناشر او نیز گفت سال‌هاست با وی کار نکرده و خبری از وی ندارد و نمی‌داند کجا می‌توان او را پیدا کرد.در هر حال همه این موارد تعیین‌کننده این است که سلینجر مشغول نوشتن بوده‌، ویراستاری کرده و همه چیز را برای انتشار آماده کرده است.
سلینجر در طول زندگی‌اش اداره و کنترل همه نوشته‌هایش را در اختیار داشت و تنها یک بار در سال ۱۹۷۴ سکوتش را شکست و در مصاحبه‌ای با نیویورک‌تایمز گفت مجموعه جمع‌آوری نشده داستان‌های کوتاهش که شامل نوشته‌های سال‌های اولیه نویسنگی‌اش هستند، به سرقت رفته‌اند و بدون اجازه او تجدید چاپ می‌شوند.آخرین اثر منتشر شده او «شانزدهم هپ‌ورث ۱۹۲۴» سال ۱۹۶۵ در نیویورکر منتشر شد. سلینجر قصد داشت در نیمه دهه ۱۹۹۰ آن را در قالب یک رمان کوتاه منتشر کند. او یک کمپانی کوچک نشر هم به نام «Orchises Press» انتخاب کرد و خواستار آن شد تا این کتاب توزیعی محدود داشته باشد، کتاب تخفیف نداشته باشد و اسم او روی جلد کتاب نیاید.
اما اندکی پیش از انتشار کتاب، گزارشگری جزییاتی از آن را در کاتالوگ کتابخانه کنگره کشف کرد و ماجرا پخش شد. پس از آن سلینجر کار انتشار کتاب را دنبال نکرد و کتاب هرگز منتشر نشد. راجر لتبری مالک این انتشاراتی پس از درگذشت سلینجر این ماجرا را در مجله نیویورک افشا کرد.اکنون پسر و همسر نویسنده کنترل انتشار آثار او را در اختیار دارند. در هر حال هیچ‌یک از این دو حاضر نیستند توضیحی درباره اینکه آثار جدیدی از سلینجر منتشر خواهد شد یا نه، به هواداران او توضیحی بدهند.