نافرمانی مصریان از حکمرانان ایرانی

تا اول ژوئیه سال ۴۲۵ پیش از میلاد، دیگر برحکمران ایرانی مصر مسلم شده بود که آتنی‌ها بار دیگر به تحریک مصریان بر ضد امپراتوری ایران دست زده بودند‌. مصریان در یکصدمین سال حکومت ایرانیان بر آنان، در پرداخت مالیات به حکمران ایرانی مصر تعلل می‌کردند و این تعلل که به تدریج عمومیت یافته بود سوءظن حکمران را برانگیخته بود و در این زمینه دست به بررسی گسترده زده بود‌. تحقیقات حکمران به این نتیجه رسیده بود که محرک مصریان در این نافرمانی و کارشکنی، آتنی‌ها بودند که با دولت ایران به دلیل حمایت از اسپارتی‌ها دشمنی داشتند‌. آتنی‌ها از دیرزمان با مصریان داد و ستد داشتند و با کشتی‌های خود به بنادر مصر رفت و آمد می‌کردند‌. به علاوه، مصر دارای جوامع کوچک آتنی بود‌. در آن زمان میان اسپارت و آتن جنگ بود و دولت ایران با کمک مالی، ارسال اسلحه، تدارکات و کشتی از اسپارتی‌ها حمایت می‌کرد و سرانجام همین کمک‌ها باعث پیروزی اسپارت شد‌. این جنگ‌ها که سال‌ها طول کشید، در تاریخ به «جنگ‌های پلوپونز» معروفند که «توسیدس»‌ مورخ، گزارشگر عینی این جنگ‌ها بود و تحت همین عنوان تاریخ مشهور خود را نوشت‌.
آتنی‌های آن زمان دولت ایران را «امپریالیست» می‌خواندند که این اصطلاح از همان زمان باقی مانده و رواج یافته است‌.
مصر در سال ۵۲۶ پیش از میلاد به دست «کامبیز» (کامبوزیا – کامبوجیا ) پسر و جانشین کوروش بزرگ فتح شد و ایرانیان قسمت‌هایی از سودان [در آن زمان: نوبی] و لیبی را هم به آن اضافه کردند‌.
نافرمانی مصریان در سال ۴۲۵ پیش از میلاد که سومین نافرمانی ایشان در طول سلطه ایران بود، با اعزام نیروی اضافی از فارس امروز و کرمان از طریق دریا سرکوب شد و آتنی‌ها از مصر اخراج و ممنوع‌الورود به آن سرزمین شدند‌. در آن زمان کشتی‌ها از خلیج فارس از طریق آبراهی که به تصمیم داریوش بزرگ حفر شده بود تا اعماق مصر و دریای مدیترانه رفت و آمد می‌کردند‌. حکومت ایران برمصر ۲۰ سال پس از نافرمانی سال ۴۲۵ پیش از میلاد، جمعا ۱۲۰ سال و چند ماه ادامه یافت‌. دولت ایران مصر را به نام یک ساتراپی (استان) خود اداره می‌کرد‌. به همین دلیل مورخان شاهان هخامنشی ایران را سلسله بیست و هفتم مصر به‌شمار آورده‌اند‌.