نخستین سرشماری در ایران

اسفندماه ۱۳۱۸ به تهرانی‌ها دستور اکید داده شده بود از خانه‌های خود خارج نشوند‌ زیرا «روز سرشماری» بود که در وطن ما برای نخستین بار به این صورت انجام می‌شد. برپایه این سرشماری، چند روز بعد اعلام شد جمعیت تهران ۵۴۰ هزار نفر است. بعدا‌ به دقیق بودن این رقم ایراد وارد آمد و گفته شد افراد به این تصور که اگر شمار خانوار را بیشتر اعلام کنند سهمیه (اصطلاحا کوپن) بیشتری دریافت خواهند کرد چنین کرده‌اند. با وجود این، قرار شد به منظور جلوگیری از افزایش جمعیت تهران و حومه آن طرحی با ضمانت اجرایی سخت تهیه شود که ایران ۱۸ ماه بعد به اشغال نظامی متفقین در‌آمد و موضوع منتفی شد. اینک سال‌هاست جمعیت تهران از رقم ۱۲، ۱۳ میلیون تجاوز کرده و اگر درآمد بادآورده نفت نباشد فاجعه انسانی به وجود خواهد آمد. افزایش سریع جمعیت تهران در دهه‌های اخیر عمدتا به سبب لغو اعتبار «محدوده تهران» از بهمن‌ماه ۱۳۵۷ (پس از پیروزی انقلاب) بوده است.
دوم مارس ۱۷۹۰ قانون سرشماری در ایالات متحده آمریکا به تصویب قوه مقننه این کشور رسید که از آن پس در فواصل معین منظما انجام شده است.