نظر معاصران قضاوت آیندگان

در پاسخ به اینکه نامه‌های هشدار علی لاریجانی در جایگاه رییس قوه به رییس‌جمهور با چه منظوری نوشته می‌شود تقریبا همه پاسخ می‌دهند این وظیفه قانونی رییس مجلس است که پاسدار قوانین کشور باشد و سایر قوا را به تمکین از قوانین فرا خواند. حتی جایگاه ریاست مجلس به لاریجانی اختیار می‌دهد تا تصمیم‌های مغایر قوانین را لغو و روند اجرایی را به نص قوانین مصرح بازگرداند با این همه وقتی این سوال مطرح می‌شود که تاثیر عملیاتی این انجام وظیفه چیست، جواب صریح و قانع‌کننده‌ای شنیده نمی‌شود. یکی از جواب‌های متواتر به این پرسش ثبت وقایع در تاریخ است تا آیندگان بدانند که بر کشور چه گذشته است اما چه چیز قرار است در تاریخ ثبت شود؟ ناتوانی و مسامحه یک مجلس در برابر یک دولت؟ یا نافرمانی‌های مکرر یک دولت در برابر قوانین متعارف کشور؟ آیندگان قرار است چه چیز را دریابند اینکه تمامی تهدیدهای مکرر رییس قوه‌مقننه و هشدارهای او درباره زیر پا گذاشته شدن قوانین به هیچ انگاشته می‌شود و دقیقا تهدیدهای رییس قوه مقننه که قرار است کارساز شود مورد بی‌توجهی عمدی قرار می‌گیرد یا اینکه یک رییس دولت با جسارت تمام در مقابل تمامی نهادهای قانونی ایستادگی می‌کند و وقتی برای ادای توضیح به مجلس احضار می‌شود این نهاد اساسی نظام را به طنز می‌گیرد؟
هیچ یک از عناصر درگیر واقعا نمی‌دانند کدامیک از این دو سناریو در تاریخ مثبت خواهد شد البته نمایندگان امید دارند که آیندگان بگویند مجلس بر وظیفه خودش عمل کرده و دولت مقصر بوده است. اینکه آیندگان چه خواهند گفت اهمیت راهبردی ندارد بلکه موضوع این است، این رفع تکلیف‌ها چه تاثیری بر زندگی فعلی شهروندان و روند حاضر جامعه ایرانی دارد و اکنون که گاهی اتهام بی‌عرضگی به مجلس زده می‌شود تا آیندگان چه قضاوت کنند؟