نمایش تمام‌عیار یک لجبازی

گروه ورزش- تیم ملی فوتبال کشورمان امسال باید در بزرگ‌ترین تورنمنت جهانی شرکت کند؛ اتفاقی که همیشه برای مردم ایران با شور و شوق و هیجان زیادی همراه بوده و ما پس از هر دوره جام‌جهانی، چهار سال را به انتظار دور بعدی و راه یافتن به این رقابت‌ها سپری می‌کنیم. می‌توان گفت جام‌جهانی در واقع یک رخداد هیجان‌انگیز و در عین حال قابل توجه است که با گوشت و خون مردم کوی و برزن ایران عجین شده. لازم نیست که مفسر ورزشی یا حتی کارشناس باشی. مردم ما فوتبال را خوب می‌فهمند و بهتر از هر آنالیزوری بازی‌ها را تحلیل می‌کنند.
این روزها اما‌ خبری از آن همه اشتیاق نیست، انگار روح جمعی فوتبال در مردم کشته شده، کی‌روش هر روز ما را ناامیدتر می‌کند. او گویی دیگر برای نام ایران ترکیب تیم را نمی‌چیند، او درگیر حاشیه و لج و لجبازی‌های بچگانه شده که دست آخر دودش به چشم فوتبال که بخشی از سرمایه ملی ما محسوب می‌شود، رفته است. آخرین نمایش او فهرست جدید تیم ملی بود که با خط زدن نام‌هایی موجب شگفتی همگان شد و نتیجه‌اش دیدار تدارکاتی مقابل ترکیه بود. انتظار از تیم ملی این نبود که به ترکیه‌ای ببازیم که حتی به جام‌جهانی راه نیافته و می‌انگاشتیم در حد و اندازه‌های فوتبال کشورمان نیست‌ اما نتیجه چیز دیگری را نشان می‌دهد.
تیم ملی ایران در دیدار برابر ترکیه به طور کلی سیستم بازی خود را به چالش کشید و با تغییر دادن پست تخصصی بازیکنان، نمایشی عجیب از انواع و اقسام اشتباهات را به روی صحنه آورد.
دیدار‌های تدارکاتی همان‌طور که از اسم‌شان مشخص است خیلی رنگ و بوی جدیت به خود ندارد و اغلب بازی‌هایی خواهد بود برای شکل دادن ریسک و امتحان‌های غیر‌تاثیر‌گذار که در بازی‌های بزرگ، تفکرات مربیان قربانی آزمون و خطا نشود.
تیم ملی ایران دوشنبه شب گذشته در دیدار تدارکاتی برابر ترکیه، دست به آزمون و خطا زد و از میانه میدان تا خط دفاع را به هم ریخت تا به نتیجه‌ای برای تفکرات کی‌روش دست پیدا کند؛ نتیجه‌ای که همانند روز برای نه تنها هواداران تیم ملی، بلکه برای رقبای ایران نیز روشن بود.
مرد پرتغالی در حالی وریا غفوری را به بهانه تغییر پست تنها در چند بازی به تیم ملی دعوت نکرد که در ترکیب ابتدایی تیمش مقابل ترکیه حداقل چهار بازیکن را در پست غیر‌تخصصی به بازی گرفته بود.
حضور روزبه چشمی در خط دفاع خیلی عجیب و باور‌نکردنی نبود‌ چرا که در گذشته نیز او در این پست بازی کرده است‌ اما همواره باید به یاد داشت که او یک‌ هافبک مرکزی و ‌هافبک دفاعی است، شاخصه‌های دفاعی‌اش موجب آن نمی‌شود که توانایی‌های حضور در خط دفاع را هم در او ببینیم.
از اینکه روزبه چشمی بازیکن با‌استعدادی است شکی نیست، اما بر هیچ کس پوشیده نیست که روزبه به هیچ عنوان نمی‌تواند به عنوان مدافع آخر مطمئن ظاهر شود. بازیکنی که در تیم ملی امید هم در این پست نتوانست نمره قبولی را از آن خود کند در دیدار با ترکیه هم دو اشتباه مرگبار داشت تا توسون دروازه بیرانوند را به راحتی باز کند. ما از توسونی دو گل دریافت کردیم که شاید یک‌دهم بازیکنانی مانند کریستیانو رونالدو، آسنسیو، دیگو کاستا و آندره سیلوا هم هوش و ذکاوت نداشته باشد و اگر قرار باشد مقابل اسپانیا و پرتغال همانند این بازی در خط دفاعی ظاهر شویم به قول معروف کلاه‌مان پس معرکه است.
هرگاه روزبه چشمی برای تیم ملی و باشگاه استقلال در خط دفاع حضور یافته است صدمات جدی به عملکرد دفاعی تیم ملی وارد شده، ایراد کار هم از او نیست‌ چرا‌که چشمی هرگز داوطلبانه نمی‌تواند در خط دفاع حضور پیدا کند و باید علت این ماجرا را از کی‌روش پرسید که او هم با وجود تمامی این اتفاقات بد هنوز هم معتقد است چشمی فوق‌العاده است!
قرار گرفتن کریم انصاری‌فرد در خط میانی و پست مرکزی میدان شاید عجیب‌ترین اتفاق این دیدار بود. تصور حضور انصاری‌فرد که همواره او را در پست مهاجم نوک می‌دیدیم، در میانه میدان چیزی شبیه یک شوخی‌ای بود! شوخی‌ای که حسابی هم انصاری فرد و هم کی‌روش را دست انداخت.
مسعود شجاعی بیش از آنکه به عنوان بازیساز در کنار مهاجمان حضور داشته باشد، شبیه یک توپ جمع کن و کاور‌کننده، چند قدم جلوتر از مدافعان حضور داشت تا یکه و تنها در زمین بازی سر‌در‌گم باشد، حاج‌صفی هم بالطبع با تغییر پست از گوشه‌های زمین به میانه میدان برای تجمع هرچه بیشتر، بازی‌اش درگیر سردرگمی بازیکنان دیگر شده بود تا نتوانیم بد را از بدتر تشخیص بدهیم.
شاید تنها نکته مثبت دیدار دوشنبه شب گذشته‌ دوندگی و تلاش‌های بی‌امان علیرضا جهانبخش بود که دست آخر به دلیل تنها بودن در فاز هجومی همه آن بر باد رفت، چرا‌که بازیکنان تجمع کرده در میانه میدان که دست بر قضا جزو پوشش‌دهنده‌های جهانبخش در زمان حمله بودند، به دستور کی‌روش حق شرکت در حملات را نداشتند. قطعا تلخ‌ترین اتفاق این دیدار را باید به جای خالی سید‌جلال حسینی اختصاص داد؛ بازیکنی که با تجربه بیش از ۱۰۰ بازی ملی می‌توانست کمک زیادی به تیم ملی کشورمان کند.
سیستم جدید کی‌روش به هیچ عنوان موفق نبود، موفقیت هم سریعا با یک بار آزمون و خطا کردن حاصل نمی‌شود. حداقل امروز زمان چنین امتحانات بزرگی نیست. بهترین زمان برای چنین تغییرات مهمی، یک سال پیش بود نه حالا و در بدو ورود به جام‌جهانی!