نمایندگان واقعی را به پارلمان بخش خصوصی بفرستید

دکتر مرسل صدیق*- در اسفند ۱۳۹۳ بعد از انتخابات اتاق مقاله «سقوط بزرگ بخش خصوصی» به قلم نگارنده در روزنامه «جهان‌صنعت» ارگان صنایع و کارآفرینان کشور به چاپ رسید که در آن ذکر شده بود «… اتاق تهران بزرگ‌ترین اتاق و مرکز تولید فکر بخش خصوصی آن‌گونه سقوط کرد و از دست بخش خصوصی خارج شد که نتایج فعالیت ۸۰ ساله فعالان بخش خصوصی به تاراج رفت که بازسازی آن چند دوره یا دهه زمان لازم دارد.»

اینک در آستانه انتخابات دوره نهم که ۱۱ اسفند ۱۳۹۷ برگزار خواهد شد صدای اعتراض کارآفرینان و مدیران بخش خصوصی بلند می‌شود و آن‌گونه که آقای مهندس خاموشی کارآفرین و ریاست اسبق اتاق ایران در جمع کارآفرینان می‌گویند طی دوره‌های اخیر ما اصلا اتاق بازرگانی نداشتیم و مشکلات بخش خصوصی روی هم انباشته و حل نشده است و باید برای دوره آتی کارآفرینان و مدیران تدابیر جدیدی اتخاذ کنند‌… این بیان تایید‌کننده روح همان مقاله‌ای است که می‌گوید انتخابات اتاق تهران هر چه بخش خصوصی طی ۸۰ سال ساخته بود یکباره همچون سونامی نیروگاه اتمی فوکوشیما درهم‌کوبید و از بین برد.
نوشتیم که اتاق تهران دارای ۶۰ نماینده است که تصمیمات با ۵۰ درصد به علاوه یک می‌تواند مصوب شود یعنی ۳۱ نفر که وقتی ۲۰ نفر آنها نماینده انتصابی دولت هستند و ۱۱ نفر هم از شرکت‌های دولتی به نام بخش خصوصی انتخاب شوند کار تصمیم‌گیری و سرنوشت بخش خصوصی در دست دولتی‌ها بوده و پارلمان بخش خصوصی همانند پارلمان کشورهای کمونیستی و دیکتاتوری فردی عمل خواهد کرد.
در انتخابات ۱۳۹۳ تعداد ۳۵ نفر مستقیما دولتی یا با تمایلات دولتی بودند و سرانجام ریاست اتاق تهران مدیر دولتی به صندلی ریاست تکیه زد. ناگفته پیدا بود و هر چند نوشته شد و تذکر داده شد که این‌گونه انتخابات در پایان چهار سال دوره خود کارنامه‌ای نمی‌تواند ارائه دهد که این‌گونه هم شد.
‌اینک یک بار دیگر به روزهای انتخابات نزدیک می‌شویم برمی‌گردیم به دوره چهار ساله گذشته. نگاه می‌کنیم اتاق تهران و اتاق ایران دچار چند‌دستگی شده و از مسوولان رده‌بالا برخی استعفا می‌دهند و برخی بر اثر بیماری در صحنه سخنرانی قلبشان می‌گیرد و عده‌ای از حضور در انتخابات خودداری می‌کنند.اینک فرصتی دیگر پیش آمده است که اندیشمندان جامعه و صاحبان تدبیر و استراتژی دور هم جمع شوند و یکی از دو راه واقعی را در پیش گیرند. اینان یا بر تابوت این مرده گریه کنند و برای آخرین بار و برای همیشه پارلمان و بخش خصوصی و تولید و صنعت و اشتغال را رها کنند و کار را به شبه‌خصوصی‌های فعال صحنه کارزار واگذار کنند و خود نیز به تاریخ بپیوندند که هرگز آیندگان آنها را نخواهند بخشید یا به یاد تاریخ‌سازانی همچون امین‌الضرب‌ها بیفتند و بخش خصوصی را نجات دهند.اینک اقدام عملی مدیران بخش خصوصی این است که قبل از رفتن به پای صندوق‌های رای مدیران واقعی بخش خصوصی را شناسایی و افراد صاحب اراده شخصی و تصمیم‌گیر واقعی را انتخاب کنند و به آنها رای دهند. هر شخصی به نام مدیر که دارای سابقه در بخش دولتی است را به کنار زنند و هر شخص وابسته به شبه‌خصوصی و بله‌قربان‌گو را از خود دور کنند.
و به معنای واقعی به آنانی که دارای فلسفه تقویت بخش خصوصی هستند رای دهند که اینان در آینده نیز پاسخگو خواهند بود.مدیران و کارآفرینان، یک بار برای آخرین بار بیدار شوید تا بخش خصوصی واقعی را شکل دهید یعنی نمایندگان واقعی خود را به پارلمان بخش خصوصی بفرستید تا در محدوده قوانین متعدد موجود در تعامل و همفکری و هم‌اندیشی با مدیران دولتی و مسوولان نظام جمهوری اسلامی ایران سرنوشت بخش خصوصی را در این صحنه پر‌تلاطم تعیین کنید.
همت عالی با مردان و زنان بزرگ مستقل است.
*کارآفرین