نوبل و مدعی‌العموم!

محمدرضا ستوده‌

بشار اسد در مصاحبه با یکی از خبرگزاری‌های بیگانه گفته است:
جایزه صلح نوبل باید به من می‌رسید!
از طرفی کارشناسان ناظر روسیه که به انهدام سلاح‌های شیمیایی نظارت می‌کنند، گفته‌اند: جایزه صلح نوبل را می‌شد به پوتین داد.
تحلیل: گویا بشار اسد در ادامه مصاحبه گفته است: جایزه صلح را باید به من می‌دادند زیرا می‌شد تعداد کشته‌ها بیش از این باشد ولی من دلم راضی نشد! از طرفی دولت سوریه می‌توانست از سلاح شیمیایی استفاده کند ولی من به خاطر اینکه جایزه صلح نوبل را به من بدهند این کار نکردم اگر می‌دانستم به خاطر این لطف من جایزه را به من نمی‌دهند، استفاده می‌کردم! والا با این نون‌هاشون!
اما بعد از انتشار گفته‌های بشار اسد و پوتین، شخصیت‌های مختلف دیگری ادعای دریافت جایزه نوبل کردند و از اینکه جایزه را به آنها نداده‌اند، گلایه کردند؛
۱- فرج الله سلحشور: هرگز فکرش را نمی‌کردم که جایزه صلح نوبل را به من ندهند، خودم را برای مراسم جشن آماده کرده بودم و ریشم را اصلاح کردم!
۲- سعید امامی: من از مسوولان نوبل انتظار نداشتم که نوبل را به من ندهند. وی که شب گذشته به خواب دوستش آمده بود گفت: جایزه نوبل باید به روح من اهدا می‌شد!
۳- مسعود ده‌نمکی: با اینکه جایزه نوبل یک جایزه غربی است و بوی توطئه و استکبار می‌دهد و کسی که آن را دریافت می‌کند (شیرین عبادی) نباید به آن افتخار کند اما این جایزه حق من بود.
۴- احمدی‌نژاد: باید به من می‌دادن!
۵- کفاشیان: سال‌ها لبخند زدم تا این جایزه را دریافت کنم اما حقم را خوردند.
۶- علیرضا قزوه: تعجب می‌کنم چرا این جایزه را به من نمی‌‌دهند! به طور کلی من مستحق گرفتن هر جایزه‌ای هستم.
۷- پورمحمدی (وزیر دادگستری): طی این دو ماه به اندازه تمام دولت‌ها داد را گستراندم، نمی‌دانم چرا به من ندادند!