نیت خیر مشتری ندارد

«جهان‌صنعت»- انقلابیون ایرانی پس از 22بهمن با دنیایی شگفت‌انگیز روبه‌رو شدند. در این روزها و هفته‌ها آنها باید به‌جای ده‌ها ‌هزار نفر از مدیران سیاسی، اجتماعی و اقتصادی و نیز بسیاری از صاحبان کسب‌وکار که از ایران رفته بودند یا از هراس به گوشه‌ای فرو رفته بودند تا جلوی چشم نباشند تصمیم بگیرند. کار اما به دلایل پرشمار آسان بود. بوروکرات‌ها و دستگاه دیوان‌سالاری کارش را بلد بود. آنچه هم از رژیم پیشین بازمانده بود برای اداره کشور کافی بود.
ذخیره ارزی 12میلیارد دلاری تنها یک نمونه از دارایی‌هایی بود که برجا مانده بود. گمرک‌های کشور نیز انبوهی از کالاهای وارداتی را در خود جا داده بودند. فروش و صادرات نفت نیز برپا بود و خزانه بانک مرکزی هر روز از دلارهای نفتی انباشته می‌شد. انقلابیون نزدیک به امام خمینی (ره) در همان سال‌های نخست دیگر انقلابیون را از مدیریت کشور بیرون راندند و بنای کار بر آن شد که اقتصاد نیز اسلامی شود.
در سال‌های نخست و تا پایان جنگ، ایرانیان به دلیل اینکه درآمد صادرات نفت خوب بود توانستند کسب‌وکارها را در اندازه‌هایی نگه دارند که اینچنین هم شد اما در همان 10سال نخست انقلاب تصمیم‌های با هزینه‌های بالا و کم‌فایده در اقتصاد گرفته شد. در آن سال‌ها یک بحث بزرگ این بود که مدیران نیت خیر دارند اما کار بلد نیستند.
حالا 45سال از آن سال‌ها سپری شده و بسیاری از مدیران انقلابی نسل اول بازنشست شده یا کنار نشسته‌اند. امروز نسل دوم و شاید هم نسل سوم است که اداره کشور را در دست دارند و دیگر نمی‌توان ناکارآمدی‌ها را بخشید. چه شد که ایرانیان در وضعیتی عجیب‌وغریب قرار دارند.
تنها و تنها اگر به این خبر فکر کنیم که 30‌هزار پزشک ایرانی حاضر به طبابت نیستند زیرا درآمدهایشان زیر تیغ دیوان‌سالارانی قرار دارد که خود منفعت بالاتری می‌برند، با این وضعیت بدون تردید کانون و قلب سیاست‌هایی که ایرانیان را به این روز رسانده که پزشکان، آموزگاران، کشاورزان، کارگران، پیشه‌وران خرده‌پا و کارمندان را در شرایط سخت قرار داده است سیاست قیمت‌گذاری دستوری نقش اول در تخریب را دارد.
گردانندگان کشور باید بدانند تا روزی که این شر مطلق را رها نکنند اقتصاد به رستگاری نمی‌رسد و شهروندان روز خوش نخواهند دید. شهروندان ایرانی دیگر قبول نمی‌کنند نیت خیر در کار است اما … کدام نیت خیری است که شهروندان را در کسب‌وکار جان به سر کرده است.