هدف ارگان‌ها جشنواره و کسب جایزه نباشد

محمود گبرلو عقیده دارد اگر نهادها و ارگان‌های مختلف تصمیم بگیرند تا هنرمندان حرفه‌ای را با گفت‌و‌گو اقناع کرده و آنها بپذیرند که می‌توانند مضامین و پیام‌های مد‌نظر آنها را در قالب یک داستان دراماتیک قوی به تماشاگر ارائه کنند، دیگر شائبه وجود کار ضعیف و غیراستاندارد ارگانی به وجود نمی‌آید. محمود گبرلو پیرامون موضوع سینمای ارگانی گفت: من موافق عنوان سینمای ارگانی نیستم اما به عقیده من، تمامی نهادها و ارگان‌های نظام جمهوری اسلامی موظف هستند تا وارد حوزه سینما و مقوله تولید فیلم شوند تا هم بتوانند به‌واسطه این رسانه عملکرد خود را ارائه دهند و هم با مردم کشور ارتباط گرفته و زمینه‌ای را برای سرگرمی و ایجاد تفکر در میان مخاطبان ایرانی فراهم کنند. این کارشناس سینما ادامه داد اصطلاح «سینمای ارگانی» هنگامی بار منفی پیدا می‌کند که احساس شود دخالت‌های بی‌مورد ایدئولوژیک در مسیر خلق و تولید یک فیلم سینمایی صورت می‌گیرد. این مساله به شدت به فیلمساز، اثر و تماشاگر آسیب وارد می‌کند ضمن اینکه ابزار هنر تنها توسط برخی از افرادی که دارای تکنیک و تخصص کافی هستند می‌تواند شکل و قالب هنری برای یک مفهوم و پیام ایجاد کند. گبرلو اضافه کرد ارگان‌ها و نهادهایی که در حکمرانی نظام جمهوری اسلامی ایران حاضر هستند به چنین ابزارهایی آشنا نیستند و در‌نتیجه باید سر و سامان دادن به این امور را به اهل فن و تخصص در این زمنیه واگذار کنند تا آنها با درایت و هوشمندی خود، پیام‌های مورد نظر را در قالب اثر هنری به بیننده منتقل کنند. پیام‌ها و مضامین نیز می‌تواند طیف وسیعی را در بر گیرد از مفاهیم مربوط به ارزش‌های دفاع مقدس تا مضامین اجتماعی و سیاسی می‌توانند از جمله این موارد باشند. گبرلو با بیان اینکه فیلم‌های سیاسی اکشن امروزه از پرمخاطب‌ترین آثار در سینمای جهان هستند، افزود: در ایران نیز چنین فیلم‌هایی می‌تواند مخاطبان وسیع و گسترده‌‌ای را به خود جلب کند اما نبود حمایت ارگان‌ها و سازمان‌ها و همچنین دخالت‌های بی‌مورد برخی از نهادها در فرآیند کنترل و نظارت بر روند خلق آثار باعث شده تا فیلم‌سازان و تهیه‌کننده‌ها علاقه‌ و رغبتی به ساخت چنین فیلم‌هایی نداشته باشند. در حالی که اگر وحدت لازم میان تهیه‌کنندگان، کارگردانان و ارگان‌های مختلف برای خلق یک اثر سینمایی ایجاد شود، می‌تواند گردش اقتصادی مناسبی را در میان اهالی سینما به وجود بیاورد و چنین رویه‌ای می‌تواند در انتقال پیام‌ها و مفاهیمی که مدنظر ارگان‌ها بوده و برای جامعه نیز مفید هستند، موثر باشد. تهیه‌کننده و مجری پیشین برنامه سینمایی «هفت» درباره علت این مساله که چرا عمده فیلم‌های تولید شده در سینمای ارگانی در به دست آوردن اقبال مخاطبان و منتقدین سینمایی ناتوان هستند، گفت: در ساز‌و‌کار حمایتی ارگان‌ها و نهادهای کشور تنها در یک حوزه خاص مانند دفاع مقدس به فعالیت می‌پردازند. وظیفه آنهاست که تولیدات سینمایی موثر و مفیدی داشته باشند چراکه برخی از ارگان‌ها تنها برای تولید چنین آثاری پایه‌گذاری شده‌اند مانند انجمن سینمای انقلاب و دفاع مقدس. من اتفاقا با این موضوع که ارگان‌ها به برخی از مضامین اجتماعی ورود کنند بسیار مخالف هستم زیرا سینمای کشور نیاز به مضامین و پیام‌های ارزشمند دفاع مقدس دارد که در صورت بهره‌گیری از ساختار و قالب درست می‌توانند پرمخاطب هم باشند. این منتقد سینما ادامه داد بر این عقیده هستم که برخی از ارگان‌های غیر‌نظامی که قرار است در عرصه دفاع مقدس وارد شوند در انتقال مفاهیم اخلاقی و انسانی برای خانواده‌های ایرانی می‌توانند نقش‌آفرین باشند. اینکه برخی از ارگان‌ها حیطه فعالیت خود را تنها به برخی از موضوعات خاص محدود کرده‌اند و گمان می‌کنند تنها فیلمسازی که به آرمان‌ها و ارزش‌های ایدئولوژیکی آنها معنقد است می‌تواند در زمینه ساخت چنین آثاری موفق باشد، یک تئوری کاملا غلط است. فیلمسازی که دلسوز فرهنگ ایرانی باشد و به ساختار و تکنیک سینمایی نیز مسلط باشد، طبیعتا به ساخت آثار سینمایی علاقه خواهد داشت. وی خاطرنشان کرد اگر نهادها و ارگان‌های مختلف تصمیم بگیرند تا هنرمندان حرفه‌ای را با گفت‌و‌گو اقناع کرده و آنها بپذیرند که می‌توانند مضامین و پیام‌های مد‌نظر آنها را در قالب یک داستان دراماتیک قوی به تماشاگر ارائه کنند، دیگر شائبه وجود کار ضعیف و غیراستاندارد ارگانی به وجود نمی‌آید. اشکال عمده ارگان‌ها در ۲‌مساله نهفته است؛ یکی اینکه مضامین را محدود می‌کنند و دیگر اینکه تصور می‌کنند تنها فیلم‌سازانی که به لحاظ اعتقادی و ایدئولوژیکی به آنها نزدیک هستند و دارای ظواهر فکری مشابه با آنها باشند، می‌توانند در این عرصه فعالیت کنند. در صورتی که معتقدم بسیاری از فیلمسازان خوب و دلسوز ایرانی علاقه‌مند به تولید آثار باکیفیت هستند. برخی از ارگان‌ها فهم دقیق و درستی از چگونگی اثر‌گذاری یک فیلم سینمایی بر تماشاگر امروز ندارند.
گبرلو درباره چگونگی ساز‌و‌کار فعالیت بخش‌خصوصی در سینمای ارگانی گفت: این موضوع که من موافق فعالیت ارگان‌ها و سازمان‌ها در ساخت آثار سینمایی هستم، دلیل بر این نیست که موافق باشم تا از فعالیت بخش‌خصوصی در این زمینه جلوگیری شود.
بخش‌خصوصی می‌تواند به صورت جدی در این زمینه نقش‌آفرینی کند و به ارگان‌ها و نهادها یاری رساند چراکه در این نهادها، فیلمساز و سیستم تولید فیلم وجود ندارد و باید این مساله به بخش‌خصوصی واگذار شود. مهم این است که یک تفکر و اندیشه بتواند از طریق یک ساختار صحیح و منسجم به تماشاگر منتقل شود.
این مجری و برنامه‌ساز درباره رقابت موجود میان ارگان‌های مختلف برای کسب سیمرغ‌های جشنواره فیلم فجر نیز گفت: حضور در رویدادهای جشنواره‌ای نباید برای ارگان‌ها به عنوان یک ملاک اصلی مطرح باشد. جشنواره بستری برای ارزیابی کارشناسان و متخصصان از آثار سینمایی به شمار می‌رود. اصل این است که ارگان‌ها و سازمان‌ها در قبال تماشاگر ایرانی، شکل‌گیری یک نظام گردش اقتصادی و مالی برای اهالی سینما و تولید فیلم خوب، استاندارد و اثرگذار احساس مسوولیت کنند تا ضمن آن، اهداف و برنامه‌های استراتژیک یک ارگان نیز تحقق یابد. وی در خصوص بحث سینمای ارگانی اضافه کرد: نباید بدون دلیل قانع‌کننده با حضور ارگان‌ها در سینمای ایران مخالفتی صورت گیرد بلکه باید اجازه داده شود تا ارگان‌ها و نهادهای مختلف، براساس وظایفی که برعهده دارند وارد حیطه تولید فیلم شوند. ارگان‌ها و سازمان‌ها نیز باید مطلع باشند که اجازه دخالت در مسیر تولید یک اثر هنری را ندارند و باید بستری فراهم کنند که هنرمند خلاق بتواند با نوآوری خود اثر مقبولی را خلق کند. گبرلو در پایان درباره دخالت نهادهای مختلف در مسیر ساخت آثار سینمایی گفت ما در جامعه‌ای زندگی می‌کنیم که بسیاری از جریان‌ها و جناح‌های سیاسی، سینما را بهانه‌ای برای رسیدن به اهداف عقیدتی خود قرار می‌دهند. این جریان متاسفانه مانعی برای تولید فرهنگ و هنر در کشور است. ارگان‌ها وظیفه دارند این بخش کوچک از جناح کم‌اندیش را از سینما دور کرده و به هیچ‌ عنوان تحت‌نظر و سلیقه آنها عمل نکنند چراکه ممکن است چنین جریانی هر لحظه تغییر نظر داده و دخالت‌هایی بی‌مورد در سینما داشته باشند که این مساله، مانعی جدی بر روند تولید فیلم و اشاعه فرهنگ و هنر در جامعه به شمار می‌رود.