هر سال گاز یک فاز پارس‌جنوبی از دست می‌رود

سیدهاشم اورعی استاد انرژی دانشگاه صنعتی‌شریف می‌گوید: از سال ۱۴۰۴ هر سال معادل یک فاز پارس‌جنوبی را از دست می‌دهیم، یعنی به رغم تمام سرمایه‌هایی که صرف کردیم هر سال یک فاز را تعطیل می‌کنیم و این در حالی است که میادین پارس جنوبی مهم است زیرا ۷۰ درصد گاز مصرفی کشور را تامین می‌کند.
اورعی در گفت‌وگو با ایلنا، درباره ناترازی تولید و مصرف گاز در کشور با اشاره به پیش‌بینی‌های سال ۱۳۸۱ در حوزه تولید و مصرف گاز تا ۱۴۱۰ گفته است: «‌در تمام پیش‌بینی‌ها گفته شده که در سال ۱۴۱۰ حدود ۳۰۰ میلیون مترمکعب در روز کسری گاز خواهیم داشت و آنچه در تمام پیش‌بینی‌ها متفق‌القول دیده می‌شود این است که با ناترازی فزاینده مواجهیم و فاصله تولید و مصرف در حال افزایش است و حتی اعداد کسری تا ۵۰۰ میلیون مترمکعب هم رسیده است و این عجیب نیست.»
وی افزود: در زمستان سال گذشته بخش قابل توجهی از کشور با کمبود گاز مواجه شد، مثلا گاز تربت‌جام ۲۴ ساعت قطع بود و کل شهر یخ زد و این در حالی است که در زمان سرما گاز تمام صنایع را هم قطع کرده بودیم. یعنی اینگونه نبود که دل‌مان خوش باشد صنایع متوقف نیستند و نقش‌آفرینی می‌کنند و قسمت فعال اقتصاد در تولید ناخالص ملی کار می‌کند، علاوه بر آن به دلیل عدم سرمایه‌گذاری و عدم برخورداری از فناوری روز امکان حفظ فشار در میادین پارس‌جنوبی را نداریم، بنابراین دائم با کاهش و افت فشار و کم شدن تولید مواجهیم.
استاد دانشگاه صنعتی‌شریف گفت: از سال ۱۴۰۴ هر سال معادل یک فاز پارس‌جنوبی را از دست می‌دهیم، یعنی به رغم تمام سرمایه‌هایی که صرف کردیم هر سال یک فاز را تعطیل می‌کنیم و این در حالی است که میادین پارس جنوبی مهم است، زیرا اولا ۷۰ درصد گاز مصرفی کشور را تامین می‌کند، موضوع دیگر اینکه بند ناف برق نیز به گاز بسته است، به طوری که خوراک ۹۲ درصد کل برق تولیدی کشور گاز است، یعنی به محض اینکه با کمبود گاز مواجه می‌شویم با کمبود برق هم مواجه خواهیم بود، به عبارت دیگر کسری گاز را با برق هم نمی‌توانیم جبران کنیم دلیل آن این است که انگار ما چیزی به نام تامین امنیت انرژی نشنیده‌ایم، حال آنکه باید تا جایی که می‌توانستیم برق را از گاز مستقل کرده و به سمت تجدیدپذیر می‌رفتیم.
وی اظهار داشت: اکنون حرف از واردات گاز و آن هم در کشوری که ۹ درصد کل ذخایر نفت جهان و ۱۷ درصد کل ذخایر گاز جهان را دارد، ما در اواسط دهه ۵۰ خورشیدی دومین صادرکننده نفت جهان بودیم و امروز به جایگاه دهم سقوط کرده‌ایم و تقریبا هیچ نقشی در این حوزه نداریم. ۵۰ میلیون بشکه نفت ایران در آب‌ها سرگردان است و دنبال مشتری می‌گردیم و اکنون ما قرار است ۱۰ میلیون مترمکعب در روز از ترکمنستان واردات گاز داشته باشیم که باید پرسید این رقم در برابر مصرف ۷۵۰ میلیون مترمکعب چه گرهی از مشکلات را باز می‌کند؟ وقتی ۱۰ درصد رشد مصرف سالانه باشد یعنی بنا داریم یک‌هفتم افزایش مصرف را از ترکمنستان وارد کنیم.
اورعی بر این باور است: «‌ برای تولید برق هسته‌ای ۶ میلیارد دلار در نیروگاه بوشهر خرج کرده‌ایم اما فقط یک درصد برق تولیدی کشور از نیروگاه هسته‌ای است. چندین سال است شعار برق تجدیدپذیر می‌دهیم که هنوز تولید آن یک درصد هم نمی‌شود. به عبارت دیگر اگر عینک سیاسی را برداریم فقط حرف بیهوده زده‌ایم و هیچ‌کاری برای صنعت برق نکرده‌ایم. در سالی که سال افزایش تولید است شرکت‌های برق به صنایع برنامه خاموشی می‌دهند و صنعت را به دلیل نبود برق تعطیل می‌کنند و همه این چالش‌ها در حالی است که در کشوری که کل برق به گاز وابسته است، در واقع گاز هم نداریم.»
به گفته وی، راه‌حل مشکل خرج دوباره پول بدون برنامه نیست. ضمن اینکه امروز دیگر پولی هم نداریم که خرج کنیم و تولید گاز را افزایش دهیم. پول نداشتن مساله مراحل بعدی است، مشکل ما این است که روش‌های‌مان اشتباه است.