هزاره سوم با هزار امید به آینده

محمدحسین مهرزاد- پاییز که بیاید همکاری مستمرم با جهان صنعت در قبول مسوولیت صفحه حمل‌و‌نقل دو ساله می‌شود. بارها گزارش نوشتیم و خبر آوردیم به این امید که در راه آگاه کردن جامعه گامی به سهم خود برداشته باشیم. در این راه نوشته‌هایمان گاه تیغ بران انتقاد داشت و گاهی هم اگر عملکرد مثبتی دیدیم به دفاع از آن پرداختیم.
آنگاه که تیغ نقدمان تیز بود، مسوولانی هرچند اندک برمی‌آشفتند که چرا چنین نگاشته‌اید و روزی که عملکرد مثبتی را انعکاس دادیم سکوت بود که برایمان پیغام می‌آورد.تمام تلاش خود را کردیم که اگر کسانی هستند که از راه خواندن این جریده اخبار و وقایع کشور را رصد می‌کنند، برایشان به بهترین شکل بنویسیم تا آنها بدانند بیرون از فضایی که هستند چه می‌گذرد.
در این تحریریه روزهای تلخ و شیرین زیادی را تجربه کردیم. از موفقیت‌هایمان همه خوشحال می‌شدیم و ناکامی‌ها را همه قبول می‌کردیم. اگر بیم امنیت شغلی و دغدغه‌های صنفی بود با هم تقسیم کردیم تا یک‌دست بمانیم.وقتی زبان نقد گشودیم طبیعی بود که بدانیم قدم در راهی سخت گذاشته‌ایم. هرچه سختی‌ها بیشتر رخ می‌نمود، عزممان جزم و همتمان محکم‌تر می‌شد و البته که در تمامی پیچ‌های تندی که گذراندیم چشممان به آسمان بود و امیدمان به خدایی که همین نزدیکی است.
خرسندیم از اینکه دو هزار شماره پیاپی به چاپ رسیده است و عمر این روزنامه که حالا تعلق خاطر بیشتری به آن داریم با این عدد پیش رویمان تصویر می‌شود. آرزوی قلبی همه ما این است که روزی بیاید و شاهد باشیم که همه روزنامه‌نگاران پشت میزهای تحریریه نشسته‌اند و با شور و شوق از گزارش‌هایشان می‌گویند. همه لبخند به لب دارند و کسی بیم آن ندارد که دغدغه‌های صنفی‌اش را چگونه مطرح کند.
امید داریم به روزی که امنیت شغلی چالش همواره ما نباشد و با روحی آرام و روحیه‌ای شاداب بنویسیم. دلمان می‌گوید آمدنی است آن روزی که پس از نقدهایمان هراسی نداشته باشیم و سعه‌صدر مسوولانمان را ضرب‌المثل کنیم.می‌خواهیم سهم خود را ادا کنیم، در این راه هرچه در توان داریم به کار می‌بندیم تا ایرانی آباد و آزاد را برای همه ایرانیان ببینیم. آن روز دور نیست…