هشدار نسبت به تشدید بحران در صنعت فرش ایرانی

«جهان‌صنعت»- در صورت تداوم عملکردهای غیرحمایتی و قوانین و مقررات مزاحم تولید، صنعت فرش وارد مرحله جدیدی از بحران‌های فروش و تولید و صادرات و اشتغال خواهد شد.
سیدشجاع‌الدین ‌امامی‌رئوف، دبیر انجمن صنایع نساجی ایران با بیان این مطلب، درباره وضعیت صنعت فرش ماشینی ایران اظهار کرد: صنعت فرش ماشینی و موکت ایران به‌دلایل مختلف از جمله پیشینه‌های فرهنگی و هنری فرش ایرانی در بازارهای جهانی و شهرت بین‌المللی هنر، ظرافت و دقت‌های بافندگان دستبافته‌های ایرانی در بازارهای بین‌المللی از جایگاه ویژه‌ای برخوردار بوده است و صنعت فرش ماشینی و موکت ایران یکی از بزرگ‌ترین و مهم‌ترین صنایع نساجی کشور است که در سطح جهانی نیز سهم ویژه‌ای به خود اختصاص داده است. ایران در زمینه تولید فرش ماشینی به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین تولیدکنندگان جهان شناخته می‌شود و توانسته است در کنار فرش دستباف، نام خود را در بازار جهانی مطرح کند. این صنعت به‌ویژه در بخش‌های صادراتی، برای ایران درآمد قابل‌توجهی ایجاد کرده است.
به گزارش مهر، وی افزود: سرمایه‌گذاری‌های انجام‌شده در دهه‌های اخیر به‌خصوص در شهر کاشان به‌عنوان مرکز اصلی تولید فرش ماشینی ایران و سفارشات تکنولوژی‌های روز و مدرن از بزرگ‌ترین سازندگان ماشین‌آلات بافندگی فرش و افزایش چشمگیر سهم تولید فرش در کشور و توجه ویژه تولیدکنندگان داخلی به بازارهای صادراتی توانسته تجربیات موفقی از سرمایه‌گذاری‌های بخش‌خصوصی در صنعت نساجی را رقم زند.
امامی رئوف ادامه داد: حضور قدرتمند تولیدکنندگان داخلی در حوزه برندینگ و صادرات و تجربه‌های موفق از تولید و توزیع و بازاریابی و صادرات در سال‌های اخیر و رقابت شانه به شانه و تنگاتنگ با رقبای بین‌المللی در بزرگ‌ترین نمایشگاه‌های فرش ماشینی و کفپوش جهان سبب شده این صنعت بدون حمایت و توجه خاص دولت سهم قابل‌ملاحظه‌ای از صادرات صنایع نساجی را به خود اختصاص دهد.
وی با اشاره به میزان صادرات گفت: صنعت فرش ماشینی و موکت ما در سال‌های۱۴۰۱ و ۱۴۰۲ به‌ترتیب با ۲۸۰ و ۲۹۰‌میلیون دلار صادرات تقریبا بیشترین سهم صادرات در ردیف تعرفه‌های صنعت نساجی را به خود اختصاص داده است که اگر رقم صادرات ۴۰ و ۵۰میلیون دلاری صادرات فرش دستباف را هم به آن اضافه کنیم رقم قابل‌ملاحظه‌ای ارزآوری در سال‌های تحریمی اخیر بوده است؛ رقمی که به‌لحاظ تجربیات موفق صادراتی در دهه‌های قبل و هنر و دانش فعالان این صنعت و به مدد حضور مدیران و کارآفرینان توانمند بخش‌خصوصی و پیشینه‌های هنری و فرهنگی و برند اصیل فرش ایرانی در دنیا امکان افزایش چند برابری این ارقام دور از دسترس نیست.
هشدار نسبت به تشدید بحران
دبیر انجمن صنایع نساجی ایران تاکید کرد: خوشبختانه در سال‌های اخیر همزمان با توسعه سرمایه‌گذاری‌ها در صنعت بافندگی فرش ماشینی و ورود تکنولوژی‌های روز دنیا بسیاری از واحدهای تولید با به‌روزرسانی و بازسازی و نوسازی واحدهای خود توانمندی‌های تولیدی خود را برای محصولات کیفی رقابت‌پذیر مهیا کرده‌اند و از آنجا که زنجیره ارزش این صنعت نیز در سال‌های اخیر مورد توجه ویژه فعالان این صنعت قرار گرفته است خوشبختانه سرمایه‌گذاری‌های خوبی در زمینه ایجاد و توسعه واحدهای ریسندگی نخ فرش ماشینی و تولید الیاف مورد نیاز این صنعت نیز توسط کارآفرینان بخش‌خصوصی صورت گرفته و تقریبا کشور را در زمینه تولید نخ مورد نیاز خودکفا کرده است و تقریبا نیاز واحدهای فرش را تامین می‌کند.
رفع تعهد ارزی دست‌انداز صادرات فرش
وی درباره مشکلات این صنعت افزود: متاسفانه در سال‌های اخیر قوانین و مقررات مربوط به رفع تعهد ارزی و سختگیری‌های بانک مرکزی در این خصوص روند رو به رشد صادرات فرش ماشینی و موکت کشور را از رشد فزاینده قبلی دور کرده و متاسفانه مشکلات عدیده‌ای را برای فعالان این صنعت رقم زده است.
امامی‌رئوف تصریح کرد: صنعت فرش ماشینی و موکت ما به‌لحاظ حجم سرمایه‌گذاری‌های صورت‌گرفته بسیار فراتر از تامین نیاز داخل بوده و صادرات برای بقای این صنعت یک الزام واقعی است.‌
صنعت فرش ماشینی و موکت ما به‌لحاظ حجم سرمایه‌گذاری‌های صورت‌گرفته بسیار فراتر از تامین نیاز داخل بوده و صادرات برای بقای این صنعت یک الزام واقعی است و اگر به هر دلیلی روند صادرات این صنعت با مشکل مواجه شود اصولا زنجیره ارزش این صنعت از تولید الیاف و نخ تا بافت و تکمیل و توزیع به مشکل برخورده و اشتغال و ارزآوری این صنعت به بحران کشیده می‌شود.
دبیر انجمن صنایع نساجی ایران تصریح کرد: تشدید مشکلات اقتصادی مردم و کوچک‌شدن سبد خانوار و سهم کالاهایی نظیر فرش و موکت از سبد هزینه‌های خانوار و تغییر فرهنگ کالاهای سرمایه‌ای در سبد مصرفی جامعه از یک‌سو و افزایش هزینه‌ها و قیمت تمام‌شده و فروش فرش و موکت از سوی دیگر و تداوم رکود حاکم بر بازار عملا بازار داخل را با چالش‌های جدی مواجه ساخته است. اگرچه این موضوع مختص صنایع فرش و موکت نیست و تقریبا بازار کالاهای مصرفی و محصولات نهایی به دلیل محدودیت‌های مصرف‌کننده نهایی در هزینه‌کرد خانوار و ترجیح جامعه به خرید کالاهای سرمایه‌ای (که با کاهش ارزش پول ملی از دارایی‌های پس‌اندازی‌شان محافظت کند) با این مشکل مواجه است و تنها راه برون‌رفت از این موضوع حمایت و نگاه ویژه دولت به تحریک بازار داخل و حمایت از صادرات محصولات تولیدی این صنعت است.
به گفته رئوفی نه‌تنها در هر دو بخش تقریبا دولت بسیار منفعل برخورد کرده بلکه برخی نهادهای دولتی نظیر سازمان امور مالیاتی و سازمان تامین اجتماعی و ادارات برق و گاز از یک‌سو و بانک‌های عامل از سوی دیگر فشارهای جدید و مضاعفی را بر این صنایع وارد می‌کنند که عملا شرایط تولید و ادامه کار را بر فعالان این صنعت با مشکل مواجه کرده است.
وی تاکید کرد: نباید فراموش کنیم با توجه به تلاش‌های صورت‌گرفته برای بهبود کیفیت، استفاده از فناوری‌های نوین در تولید و بازاریابی مناسب، می‌توان به آینده صنعت فرش ماشینی و موکت ایران امیدوار بود و توسعه صادرات به کشورهای جدید و کاهش وابستگی به بازارهای سنتی می‌تواند فرصت‌های زیادی برای رشد بیشتر این صنعت ایجاد کند اما این مهم نیازمند برنامه‌ریزی و حمایت ویژه دولتمردان است.
هشدار نسبت‌به تشدید بحران
امامی‌رئوف تصریح کرد: اگرچه این صنعت به‌طور 100‌درصدی توسط بخش‌خصوصی سرمایه‌گذاری و اداره می‌شود و موفقیت‌های قابل‌توجهی هم در سال‌های اخیر داشته است اما عملکردهای غیرحمایتی و قوانین و مقررات مزاحم تولیدی در سال‌های اخیر و فشارهای بی‌مورد دولت و دستگاه‌های دولتی به این صنعت عملا شرایط دشواری را برای صنعت فرش ماشینی و موکت ما رقم زده و چنانچه این موضوع مورد توجه دولت قرار نگیرد و بازنگری و تسهیلی در این خصوص صورت نگیرد این صنعت وارد مرحله جدیدی از بحران‌های فروش و تولید و صادرات و اشتغال خواهد شد.
وی یادآور شد: ضمن لزوم توجه ویژه دولتمردان به صنعت فرش ماشینی و موکت کشور و لزوم حمایت‌های بانکی و ارزی در تحریک بازار و مشوق‌های صادراتی در جهت ارزآوری این صنعت و حمایت از حضور واحدهای صادرکننده در نمایشگاه‌ها و بازارهای بین‌المللی و توسعه صادرات از طریق تسهیل در رفع تعهد ارزی این صنعت و جلوگیری از دومینوی مشکلات در این صنعت یادآور می‌شود که این صنعت امکان ارزآوری چندین برابری و پتانسیل رشد چشمگیر و ارزش افزوده بالا و ارزآوری ویژه از محل افزایش بهره‌وری و تولید دارد و در سایه حمایت‌های حداقلی می‌تواند در خدمت رشد پیش‌بینی‌شده در برنامه توسعه هفتم قرار گیرد.