هچیرود یعنی همه چیز رود

کاظم طباطبایی*-در سفر این‌باره‌مان به سراغ رود رفتیم. فراوان رودها که پیش وند شده‌اند و بسیاری که در پس وند قرار گرفته‌اند. شمار فراوانی از آنان را حتما دیده یا درباره‌شان شنیده‌اید اما حال فقط نگاهی اجمالی به خطه شمال کشور داشته باشیم. نم‌رود- آب ‌رود- خشکه رود- رود آب- سرخه‌رود- رستم رود و یا رودسر- رودکنار- رود بالا و رود پایین- تا می‌رسیم به میان‌ رودان که حکایت از تعدد رودها دارد و سرانجام هچیرود که معنایش به گویش محلی هیچ‌رود یا ‌بی‌خودی رود است- اما در این محل یعنی هچیرود که باشی می‌بینی که این جا سراسر از همه چیز و همه کس است و بدان می‌آید که شهری کوچک اما همه چیز تمام خطابش کنند.
هچیرود را در مسیر یا راهتان به شمال بارها دیده و از آن رد شده‌اید، شهری کوچک اما تمیز و جمع و جور که چالوس را به نمک‌آبرود و کلارآباد پیوند می‌زند.در خیابان بازارگونه‌اش از کسب‌و‌کار کهن و قدیمی تک و توک می‌بینی و بیشتر پارک‌ها و برندهای روزآمد و مدرن را شاهد هستی؛ از کله‌‌پزی یا طباخی برادران و عطاری آقا کمال تا ایران‌کتان، آدیداس، ترک بازار و کلکسیونر دو‌ملیتی ترک و ایتالیایی که با استقرار در هچیرود به ملیت سوم نیز رسیده و به تازگی محل و نام خود را ثبت کرده و به خریداران دائمی یا فصلی رونمایی می‌کند.
از نظر غذایی که اصلا و ابدا مضیقه و تنگنایی دیزی، انواع پیتزا، کافی‌شاپ‌های گوناگون و رستورا‌ن‌هایی که شاید در تهران شبیه یا نمونه‌ای از آنان را نبینی. اکثر اینها در همه ساعات شب و روز پذیرای شما هستند و کمتر با در بسته یا تابلوی تعطیل است روبه‌رو می‌شوید.خیابان کوتاه اما زیبای ساحلی هچیرود به من و شما یادآور می‌شود که دادن نام و لقب هیچ‌رود به این منطقه چشم‌‌نواز و به یاد ماندنی کار هر کسی که بوده، چندان سلیقه مناسبی در نامگذاری نداشته، چراکه نام مناسب آن همه‌چی رود باید باشد. در حال قدم زدن در بلوار ساحلی بودم که با آقایی خارج از سایز که بلندایش فقط چند شماره از دو متر یا ۲۰۰ سانت کم داشت و ستبری کلی بدن نیز این بلندا را با هماهنگی جبران کرده بود، روبه‌رو شدم و ایشان به منی که منتظر تاکسی یا هر وسیله دیگری بودم که مرا زیر باران نم‌نم تازه شروع شده به زیر سقفی برساند سوار کرده و پرسید که مقصدم چیست؟ هنگامی که گفتم نمک‌آبرود، فهمیدم که آقا نیز عازم همین شهرک زیبای توریستی ساحلی است. سرانجام معارفه و آشنایی به اینجا ختم شد که متوجه شدم، جناب راننده موقت که احسان کرده و من غریب را در بارش پاییزی به جایی که خواسته‌ام می‌رساند، از اعضای فعال شورای شهر هچیرود است که اکثریت اهالی و شهروندان هچیرودی ایشان را نماد شورای شهر خویش می‌دانند. شاید در چند دقیقه‌ای که بنده کنار دست، بزرگ راننده هچیرودی نشسته بودم، پاسخ علیکم مستمر و بی‌وقفه ایشان به شهروندان درودگو را می‌شنیدم که حکایت از عنایت و توجه هچیرودی‌ها به این شهروند نمونه و سختکوش خود داشت.
نام این همراه تازه آشنای بنده نیز رودگر بود که باز هم از رود و آب حکایت داشت و بعدا دانستم که طایفه رودگر یکی از اقوام و طوایف عمده این منطقه است.آقای امیر رودگرنژاد ۴۵ ساله در عین عضویت در شورای شهر، مدیریت یکی از بخش‌های هتل بزرگ پارسیان نمک‌آبرود را نیز برعهده دارد.در گپ و گفتی با این شهروند راستین هچیرودی متوجه شدم که این شهر زیبا دارای ۱۳ محله است که هرکدام یکی از اقوام اصیل و ریشه‌دار امروزی را نه‌تنها در خود، چشمانشان را بر جهان گشوده بل نسل‌های به دنبال هم را نیز پرورده و به این جامعه کوچک ولی منسجم و یکپارچه تقدیم کرده است.جناب رودگر می‌گفت جمعیت هچیرود حدود هفت هزار نفر است که اکثرا در همین ملک‌ آبا و اجدادی منزل دارند و به فعالیت مشغول هستند و مهاجرت از اینجا بسیار کم است که نشان از علاقه و وابستگی مردم به مسقط‌الرس‌شان دارد اما طی چند سال اخیر هچیرود نیز چون بسیاری از نقاط شهری ساحل خزر پذیرای مهاجرین و مهمانانی شده است که می‌توان به ترتیب آنان را از استان‌های تهران، اصفهان و خوزستان دانست.در گپ و گفتی که با این عضو سخت‌کوش شورای شهر هچیرود داشتم متوجه شدم که ایشان نیز چون خود بنده و بسیاری دیگر دنبال‌کننده و شیفته بهره‌برداری بهینه از امکانات گردشگری در این خطه است که طبیعت با ارزانی‌های خود کار را برای بسیاری راحت کرده است.اما آن چه که قول برگزاری و انجامش از آقای رودگرنژاد گرفتم راه‌اندازی و برگزاری سالانه جشنواره بازی‌های ساحلی با در نظر گرفتن امکانات و تسهیلات مجموعه نمک‌آبرود و داشته‌های هچیرود بود. خوشبختانه مشخص شد که شهردار و اعضای شورای شهر نیز به برگزاری چنین آیین‌هایی علاقه‌مند هستند و می‌توان امیدوار بود که جشنواره بازی‌های ساحلی با نام هچیرود برپا و برگزار شده و این شهر زیبای گردشگرپذیر شاهد و میزبان بسیاری از علاقه‌مندان از همه استان‌های کشور باشد.آینده را چه دیده‌اید، شاید امکانات بیشتر شد و حامیان مالی نیز بر سر ذوق آمده و هر یک غذای گوارای پخته خود را بر سر سفره و خوان پر‌مائده این جشنواره گذاردند، تا همه ما بدانیم که هچیرود نه‌تنها هیچ رود نیست بلکه همه‌چی رود است.
*روزنامه‌نگار