واکاوی مباحث زبان اکدی در ایران

«جهان‌صنعت»- در دومین نشست تخصصی پنجمین همایش ملی «میراث زبانی» مباحث زبان اکدی در ایران؛ دوره عیلامی قدیم، بررسی میزان سازگاری اجتماعی ، دوزبانگی در شاعران ایرانی و آگاهی‌هایی درباره مواد گویش سیستانی از اوایل قرن بیستم به بحث گذاشته شد.
حسین بادامچی، دانشیار تاریخ ایران باستان دانشگاه تهران، در این نشست گفت: زبان اکدی که در اصل یعنی زبان مردم اکد (Akkad/Agade)، یکی از زبان‌های بزرگ تاریخ بشر است. برای نزدیک به ۲۵۰۰ سال، زبان فرهنگ غالب در خاور نزدیک باستان بود و اسناد فراوان در موضوعاتی چون دین، تاریخ، ادبیات و حقوق به این زبان نوشته شد که در قرون جدید در عراق، ایران، ترکیه، سوریه، فلسطین و حتی مصر پیدا شدند. مرکز اصلی و خاستگاه آن البته بین‌النهرین (عراق امروزی) بود. از دوره هزارساله عیلامی قدیم، ۲۵۰۰‌تا‌۱۵۰۰‌ق‌م تنها نزدیک به ۱۲ متن نوشته شده به زبان عیلامی و نزدیک متن به عیلامی خطی به دست آمده است، اما از شوش در بین سده‌های ۲۰ و ۱۶ قبل از میلاد حدود ۶۰۰ سند حقوقی پیدا شده است که فرصتی بی‌نظیر برای مطالعه نهادهای حقوقی و اجتماعی عیلام در دوره سوکل مخ‌ها (۲۰۰۰ تا ۱۶۰۰ ق م) فراهم می‌کند.
او افزود: متاسفانه مطالعات جدید روی اسناد اکدی شوش انجام نشده و در نتیجه از این منابع ارزشمند در تاریخ‌نگاری عیلام غفلت شده است. در مورد سابقه تحقیق روی اسناد شوش به اختصار اشاره می‌کنیم که در سال ۱۹۶۲ دو تحقیق مهم درباره دستور زبان اکدی شوش و ویژگی‌های نگارشی آن منتشر شد، ولی درباره جنبه‌های دیگر این اسناد به ویژه مفاد حقوقی و اجتماعی مطالعات شایسته در دست نیست، به جز چند مقاله قدیمی از پل کوشاکر (Koschaker) و ژوزف کلیما(Klíma) و مقاله‌هایی که نگارنده این سطور در سال‌های اخیر نوشته است. مقاله حاضر ضمن معرفی این مجموعه با ارزش اسناد اکدی عیلام به این سوال می‌پردازد که چرا زبان اکدی در ایران استفاده می‌شد. ضمن بررسی نظریه‌های موجود مانند حضور نظامی ومهاجرت بابلی‌ها به نظریه تاثیر فرهنگی هم توجه می‌شود.
میزان سازگاری اجتماعی و تاثیر آن بر مهارت زبانی فارسی‌آموزان
در ادامه مقاله مشترک نجمه دری دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تربیت مدرس و فاطمه صباغیان دانشجوی کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی با عنوان بررسی میزان سازگاری اجتماعی و تاثیر آن بر مهارت زبانی فارسی‌آموزان ارائه شد.
نجمه دری دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تربیت مدرس در این‌باره گفت: مقاله حاضر به بررسی، سنجش و تحلیل میزان سازگاری اجتماعی در فارسی آموزان سطح میانی و پیشرفته می‌پردازد. با توجه به کمبود پژوهش‌های موجود در زمینه سنجش میزان سازگاری فارسی‌آموزانی که برای تحصیل به ایران مهاجرت می‌کنند، این مقاله به بررسی و ارزیابی این مساله متمرکز شده است. در حال حاضر با افزایش مهاجرت دانشجویان و تسهیل این فرآیند، تعداد دانشجویان غیر‌فارسی‌زبانی که به دنبال تحصیل در رشته‌های دانشگاهی ایران هستند، افزایش یافته است.
فاطمه صباغیان در ادامه افزود: این افراد با ورود به ایران و شرکت در دوره‌های تحصیلی، با فرهنگ و پدیده‌های اجتماعی جدید و متفاوتی روبه‌رو می‌شوند. اگر این دانشجویان سازگاری اجتماعی لازم را کسب کنند، می‌توان به موفقیت‌های بیشتر ایشان در حوزه آموزش زبان امیدوار بود. روش پژوهش حاضر که به عنوان یک پژوهش کاربردی تعریف شده، توصیفی – تحلیلی است.
او تصریح‌ کرد: یافته‌های تحلیلی پژوهش نشان می‌دهند که متغیر جنسیت بر میزان سازگاری اجتماعی تاثیرگذار است. به‌طوری که مردان سازگاری اجتماعی بالاتری نسبت به زنان از خود نشان داده‌اند. همچنین با افزایش مدت اقامت فارسی‌آموزان در ایران، سازگاری اجتماعی آنان در جامعه ایرانی افزایش یافته است. بنابراین توصیه می‌شود اقداماتی جهت افزایش مدت اقامت فارسی‌آموزان برای آشنایی بیشتر با فرهنگ و جامعه ایرانی شده و در کلاس‌های تدریس و انتخاب منابع آموزشی به موضوع سازگاری اجتماعی، به‌خصوص در رابطه با زنان، توجه بیشتری لحاظ شود.